Een hartverwarmend huis: Debora in buurgemeente Delft

Onlangs sprak deze krant met vijf bijzondere mensen, die allemaal vanuit hun eigen rol vertelden over Centrum Debora (voorheen Inloophuis Debora). Het werd een openhartig gesprek over leven met en ná kanker, het zoeken naar steun en erkenning, maar vooral over de fijne omgeving die Debora biedt tijdens en na de behandeling van kanker.

Mieke Cornelissen en Huub Schoemaker zijn gastvrouw en gastheer bij het bezoekerscentrum. Ook Gonna Shariff helpt sinds kort als vrijwilligster. Ze kwam zelf ooit terecht bij het centrum omdat ze vanwege haar Iraakse achtergrond geen luisterend oor vond. “Het is nu eenmaal zo dat in mijn thuisland niet wordt gesproken over kanker. Ik ben blij dat ik de stap heb genomen om naar het centrum te gaan en het heeft voor mij echt deuren geopend. Ik was eerlijk gezegd na alle behandelingen best depressief. Ik kon niet meer werken en zat de hele dag thuis. Inmiddels gaat het een stuk beter en draai ik zelfs mee in het rooster én ben ik zelf gastvrouw.” Bij Debora kom je niet alleen om met lotgenoten en vrijwilligers te praten over je ziekte of behandeling, dat mag natuurlijk altijd, maar er is juist veel ruimte voor ontspanning. Er zijn workshops in de knusse activiteitenruimte, met de feestdagen worden er bijvoorbeeld kerststukjes gemaakt, maar er is ook ruimte voor Reiki en yoga.

Kimberley Ploeg is nog aan het herstellen van een heftige periode. Bij de jonge moeder werd een tijd geleden kanker geconstateerd. “Mensen onderschatten dat dat ook geestelijk heel wat met je doet. Bij Debora voelde ik mij niet alleen in dat gevoel. Het heeft mij ook geholpen om even uit de situatie thuis te ontsnappen, waar alles met een gezin natuurlijk altijd doordraait. Ik kan mijn verhaal delen en wordt door de oudere gasten ook weleens een beetje streng toegesproken hoor, als ik gewoonweg even de energie niet heb, maar toch veel van mezelf eis”, lacht ze. Want er is ook ruimte voor humor. “Het gaat echt niet altijd over kanker, maar het biedt wel een veilige omgeving om erover te praten als je dat wilt.” Of ze zelf als vrijwilliger aan de slag wil, weet ze nog niet. “Maar je gaat wel anders kijken naar het leven en misschien wil ik daar wel iets mee gaan doen, met jongeren bijvoorbeeld.”

Mieke Cornelisse is al ruim 7 jaar gastvrouw, vertelt ze bescheiden. Ze vindt dat ze goed wordt begeleid als vrijwilliger. “Je krijgt trainingen, zoals niet geheel onbelangrijk: hoe ga je om met je eigen emoties.” Mieke is een luisterend oor als dat nodig is en begaan. “Je kunt iets brengen, maar haalt ook iets”, vat ze haar belangrijke taak samen. Natuurlijk is er soms verdriet, maar Mieke kijkt ook naar de mooie momenten. Of gezellige bijeenkomsten zoals de paaslunch en kerstlunch, evenals de open dag. Terwijl ze aangeeft een dag per week actief te zijn voor het centrum, blijkt ze stiekem nog heel wat nevenactiviteiten te doen. “Dat doe ik graag hoor,” zegt ze.

Huub Schoemaker is ook een bekend gezicht bij het centrum, enerzijds als gastheer, ook als iemand die PR-werk voor zijn rekening neemt. Hij heeft dan ook goede kennis over de oorsprong van het centrum. “Alweer 20 jaar geleden, of eigenlijk officieel 22 jaar geleden,” begint hij zijn verhaal. “Debora was de vrouw van een van de oprichters. Ze is destijds overleden aan de gevolgen van kanker en haar man wilde daar iets mee doen. Toen het centrum werd opgericht, was men zoekende naar een goede naam. Het is, hoe mooi is dat, de naam van zijn overleden vrouw geworden... en nog steeds.”

Miranda van Zoelen ontdekte een jaar geleden een knobbeltje in haar borst. Haar leven stond daarna helemaal op zijn kop. Ze kreeg natuurlijk veel steun van haar familie en omgeving, maar ze merkt dat een luisterend oor van lotgenoten toch anders is. “Want die snappen uiteindelijk echt waar je helemaal doorheen gaat,” zegt ze. Miranda werkt bij een lokaal mediabedrijf en had in die hoedanigheid al eens iets van Debora voorbij zien komen, niet wetende dat het haar ook zou treffen. “Ik ben eens op de site gaan kijken omdat ik graag met lotgenoten wilde praten. Ik heb mij ingeschreven en ben langsgegaan.” Inmiddels is ze al meerdere keren geweest en heeft Reiki opgepakt met een liefdevolle vrijwilligster. Ook Miranda beaamt: “Het gaat niet alleen over kanker, je kunt bloemschikken, boetseren, noem maar op.” Huub vult aan: “En ook partners, familieleden en andere naasten mogen best mee hoor. Denk ook aan mantelzorgers. Een goede buur is ook welkom.”

Aart van der Leeuwlaan 9, Delft.
Website: debora.nu.

Door: Martijn Mastenbroek