De geest van Renée du Clou staat nooit stil

Creatieve mensen vind je overal. Ook in Pijnacker zijn kunstenaars actief op ieder gebied: schrijvers, beeldhouwers, muzikanten, fotografen, schilders en nog veel meer. Hoe leuk is het om een kijkje te nemen in het leven van één van die kunstenaars? Lees hier het verhaal van Renée du Clou.

"Ik ben een chaotisch mens en dat is soms best lastig. Maar daardoor staat mijn geest nooit stil, ik heb wel de discipline om door te gaan met mijn kunst", zegt Renée du Clou, geboren in Zoetermeer en sinds 1975 woonachtig in 'Atelier 1647', het oudste huis van Pijnacker.

Paramaribo
"Ik wilde altijd graag kunstenaar worden. Mijn ouders knutselden en maakten alles zelf, het kon gewoon niet anders. Van huis uit ben ik dus gewend alles zelf te maken of te vermaken en dat doe ik nog steeds, alleen is een deel inmiddels kunst geworden. Vanaf 1964 ging ik een paar jaar lang 's avonds naar de 'School voor beeldende kunsten en technische wetenschappen'. Toen ik trouwde ging ik naar Paramaribo, waar ik zeven jaar woonde en drie kinderen kreeg. Dat waren natuurlijk mijn beste kunstwerken! In Paramaribo kreeg ik op een basisschool een lokaal tot mijn beschikking, waar ik kinderen na schooltijd vrijblijvend kunstlessen gaf. Zeer leerzaam voor mijzelf en natuurlijk leuk voor de kinderen."

Verbeelding
"Terug in Nederland ging ik naar de Psychopolis in Den Haag. Daar kreeg ik les van Rudi Rooijackers, een bijzondere man van wie ik veel heb geleerd wat betreft vormgeving en waar je inventiviteit maar ook wel doorzettingsvermogen moest hebben. Je moest het geloof in jezelf tonen om je eigen kunst te behouden. Dat lukte, ik hield voet bij stuk en bleef doorgaan. Voor een workshop balloteerde Carel Visser mijn werk eens en zijn enthousiasme was een aanmoediging voor mij de kunst nooit op te geven. Tijdens de eerste 'Verbeelding' 25 jaar geleden exposeerde ik voor het eerst in Pijnacker en dat ben ik al die jaren blijven doen. Dit jaar doe ik alleen mee als toerist, dan zie ik ook nog eens iets van andere kunstenaars. Vorig jaar heb ik in opdracht van de natuurvereniging in Gaasterland polyester beelden gemaakt voor de markering van rode, groene en blauwe wandelroutes."

Kritisch
"Mijn prioriteit is kunst maken", vervolgt Renée. "Ik koos dit werk voor mezelf: het plezier te ervaren hoe kleur en compositie kloppen, als er een beeld ontstaat dat figuurlijk weer een soort zelfportret is. Natuurlijk wil ik best iets verkopen, maar mijn inzet is om steeds nieuwe dingen te laten zien waardoor mensen verrast of geprikkeld worden. Het gaat erom dat het iets doet, anders is het geen kunst. En dat mensen iets van zichzelf in mijn werk herkennen. Dan is een beeld wel gelukt, vind ik. Voor mij is 'kunst' het concept, de idee, dat wat iemand zelf bedenkt en maakt. Kunst mag best mooi zijn, maar het is geen noodzaak. Mooi is een kwestie van smaak en daarover kunnen de meningen uiteenlopen. Ambachtelijk gezien moet een kunstwerk natuurlijk wel aan bepaalde eisen voldoen. Ik blijf kritisch in mijn werk."

Humor
"Wat mij inspireert zijn de wind en de zon; ideeën ontstaan onder invloed van gebeurtenissen, omgeving en mensen – het leven. Mensen zeggen vaak dat ze vrolijk worden van mijn kunstwerken, zoals het huisaltaar met de biggen, de 'uitgeleefde woning' en de nestkasten. Mijn werk is te herkennen aan de relativerende humor in mijn beelden en ook in mijn schilderijen. Ik probeer een eigen verhaal te verbeelden en streef naar vernieuwing in mijn werk. Het werk van een kunstenaar moet in beweging blijven, anders wordt het saai. Ik zou het ontzettend leuk vinden als ik voor Pijnacker ook zo'n serie polyester beelden zou mogen maken. Beelden voor buiten die bestand zijn tegen weer en wind", besluit Renée.

- Kijk ook op: atelier1647.nl