Delfgauwenaar Ed van Dijk wil naar Mexico voor stamceltransplantatie

Delfgauw - Sinds vandaag – woensdag 1 september 2021 - mag Ed van Dijk (47) zich officieel inwoner noemen van de gemeente Pijnacker-Nootdorp. Samen met zijn vriendin Erika neemt hij zijn intrek in een gelijkvloers appartement in de wijk Emerald in Delfgauw. 

Het tweetal deelt al meer dan 28 jaar lief en leed en verkast deze week noodgedwongen, maar met een positieve blik, van buurgemeente Delft naar Pijnacker-Nootdorp. Ed heeft multiple sclerose, kortweg MS. De vooruitzichten zijn niet al te best. Zijn enige hoop op een zorgeloze toekomst ligt in een ziekenhuis in Mexico waar een speciale stamceltransplantatie wordt uitgevoerd. Het is een risicovolle ingreep, maar een laatste kans voor Ed om de progressieve ziekte te stoppen.

Autospuitfreak
Als twintiger had Ed nooit kunnen denken dat hij ooit nog eens met een heftig levensverhaal in de krant zou komen te staan. De jeugdige Ed – hij oogt overigens nog steeds jong – startte zijn carrière als autospuiter bij een bedrijfje in Delft. “Ferrari, Lamborghini, Porsche… ik heb ze allemaal overgespoten. Ik vond het prachtig om dit soort bijzondere wagens aan te pakken. Snel tevreden was ik niet, want ik ging altijd voor honderd procent resultaat. Ik was een echte autospuitfreak!”, lacht hij.

Achteraf niet normaal
Zijn gedrevenheid viel al snel op bij BASF. “Veel mensen kennen dit bedrijf nog wel van de cassettebandjes, maar ze zijn ook een grote speler op het gebied autolak en spuittechnieken”, vervolgt Ed. Hij kreeg een aanbod om als demonstrateur het land te gaan doorkruisen. “Ik had het prima naar mijn zin bij mijn huidige werkgever, dus ik heb het afgeslagen. Toen de bankencrisis uitbrak en het bij het garagebedrijf wat minder ging ben ik weer in gesprek geraakt met BASF en uiteindelijk overgestapt.” Het was de bedoeling dat Ed het rayonnetje in Zuid-Holland zou bedienen, maar al snel reed hij ook rustig naar een klant in Groningen. Hij draaide soms wel 60 tot 80 uur in de week. “Achteraf ook niet normaal hoor”, zegt hij nu.

Vier banen nodig
Tijdens de vele autoritjes kreeg hij last van duizelingen. “In mijn familie komt suikerziekte voor, dus ik dacht meteen dat ik daar last van had. Ik nam onderweg een Mars of een Snickers en ging weer vrolijk door. Ik was niet iemand die snel naar een huisarts rent. Toen ik een keer een dag op het hoofdkantoor van BASF in Utrecht was, werd ik weer duizelig. Deze keer was het zo erg, dat ik mijzelf aan de muren moest vasthouden. Eigenwijs als ik ben, heb ik gewoon nog zelf naar huis gereden. Op de vierbaansweg bij Delft had ik uiteindelijk letterlijk alle vier de banen nodig.”

MRI-scan
Een gang naar de huisarts was onvermijdelijk. In eerste instantie werd er aan een verstoord evenwichtsorgaan gedacht, maar een MRI-scan bracht onheilspellend nieuws. Ed: “Ik had ’s middags een afspraak om de scan te bespreken, maar om half negen in de ochtend belde de assistentie al dat ik moest komen. Toen wist ik dat het mis was.” Ed kreeg een foto te zien van zijn hersenen met allemaal witte vlekjes erop. “Ik maakte nog een geintje dat er vlekken op zijn lens zaten, maar de toon van de dokter was meteen ernstig.” Hij werd doorverwezen naar het VU in Amsterdam en onderging allemaal onderzoeken. Daar werd de diagnose multiple sclerose officieel vastgesteld.

Inmiddels is Ed een paar jaar verder. De afgelopen periode is niet altijd heel fijn geweest, maar hij heeft zich min of meer geschikt in zijn MS-lot. “Maar een rolstoel zie ik echt niet zitten”, zegt Ed stellig. “Dat heb ik bij mijn vader gezien en dat trek ik echt niet.” De vader van Ed brak zijn rug toen hij op een balkon de was aan het ophangen was en voorover kukelde. Hij belandde uiteindelijk in een rolstoel. Hoeveel pech kan een familie hebben!

“Ik wil door!”, zo zegt hij in een video op de website reded.nl, gemaakt door Communicatiestudio Uitgesproken Gasten uit Delft. De nieuwbakken dorpsgenoot zit in de tweede fase van zijn MS. “Het lopen gaat minder, ook spraak en andere dingen gaan achteruit”, legt hij uit.

Naar Mexico
Maar er is hoop! Ed kan een levensreddende behandeling krijgen in Mexico. Het gaat om eenzelfde behandeling zoals dorpsgenoten Danique Steinz en Marlika de Hoog in Rusland respectievelijk moeten ondergaan en hebben ondergaan. Er wordt een stamceltransplantatie uitgevoerd en er volgt een chemokuur.

Wat er na deze behandeling allemaal mogelijk is, daar kan Ed nu alleen nog maar van dromen. “Ik heb een oude Kever voor de deur staan. Die heb ik helemaal opgeknapt. Ik kan er eigenlijk niet eens meer in rijden. Als ik deze therapie goed doorsta, dan kan ik misschien wel weer eens samen met Erika een ritje maken.” 

Doneren
De behandeling in Mexico kost zo’n 75.000 euro. Ed heeft al meer dan 13.000 euro opgehaald, maar het is nog niet genoeg. Hij hoopt dat zijn nieuwe dorpsgenoten hem financieel willen helpen. Een klein of groot bedrag: alles is welkom! Doneren kan op de site www.reded.nl.