Ingezonden: Beschadigde hormoonspiegel

Dinsdag stapte ik om 07.45 uur in de metro op station Pijnacker Centrum. Ik reisde richting Den Haag om daar over te stappen op de intercity naar Utrecht. Mijn bestemming was de Stadsschouwburg aldaar waar een dag voor gepensioneerden van het CNV zou worden gehouden.

Nadat ik in Pijnacker was ingestapt en er geen zitplek was, liep ik door het gangpad tussen de stoelen. Een vlak voor mijn staanplek zittende jongeman vroeg aan mij of ik misschien wilde zitten. Even later bood ook en andere vlakbij zittende man zijn zitplaats aan. Tenslotte stond een man die 10 meter verder zat van zijn plek op en wandelde naar mij toe en stelde mij voor op zijn door hem verlaten plek te gaan zitten. Alle drie de verzoeken had ik beleefd lachend afgewezen.

Maar geschrokken was ik wel, in jaren hiervoor was in ik het openbaar vervoer slechts één keer door iemand benaderd die zijn zitplaats aanbood. In de intercity naar Utrecht bleef gelukkig iedereen ongeïnteresseerd hardnekkig op zijn of haar laptop staren, zodat niemand mij zijn of haar zitplaats aanbod. Hierdoor herstelde ik weer beetje.

Toch hield ik een tweeslachtige gedachte over, aan deze er toch wel inhakkende zeer persoonlijke ervaring. Namelijk wat zijn er s' morgens al veel sympathieke behulpzame mensen in het openbaar vervoer. Maar er zijn ook nog gewoon ongeïnteresseerde in zichzelf gekeerde reizigers, die mijn beschadigde hormoonspiegel weer enigszins herstelde.

Jan Leeuwenstein

Pijnacker