Scholieren maken satelliet en halen goud in finale

Na ruim een jaar hard werken was het moment aangebroken om de satelliet en de bevindingen van de metingen te demonstreren in een presentatie van slechts vijf minuten. Gelukkig hielden Jesse, Rens, Tim en Niels van Project Beta het hoofd koel en zij wisten tijdens de presentatie de jury waar mensen van de NSO, Airbus en zelfs Defensie in zaten, te overtuigen dat zij de beste satelliet gemaakt hadden. Naast hun eindexamen vwo moeten de vier aankomend 'rocket scientists' hun satelliet klaar maken voor de Europese competitie in Bologna van 24 t/m 28 juni, waar zij Nederland zullen vertegenwoordigen.

Wat is de CanSat competitie ook alweer? Bij de Nederlandse, en na de finale in NEMO Amsterdam, Europese finale, is het de bedoeling dat teams van maximaal zes middelbare scholieren een satelliet maken met de afmetingen van een colablikje van 33 cl. Deze CanSat moet vervolgens op de lanceerdag tijdens een val van één kilometer hoogte, na een korte vlucht met een raket, een primaire en secundaire missie uitvoeren. De primaire missie houdt het meten en doorsturen van de luchtdruk en luchttemperatuur in. De secundaire missie mag ieder team zelf verzinnen. De missie kan niet gek genoeg zijn, maar er zijn wel enkele regels waar je rekening mee moet houden: Er mogen geen pyrotechnieken of licht ontvlambare materialen gebruikt worden. "Geen vliegende stormram met vlammenwerper dus helaas," zegt Niels lachend.

Project Beta
Rens, Jesse, Tim en Niels waren vorig jaar als team MATS tweede geworden en dit jaar, na het team Project Beta genoemd te hebben, waren zij dus extra vastberaden dit jaar goud te halen. De satelliet van team MATS had vorig jaar als secundaire missie dat deze als eerste goedkope verkenner van onbekende planeten kon optreden. De satelliet bevatte namelijk een paraglider, camera en verscheidene sensors als een CO₂-en UV-sensor. Nog op de dag van de finale was het idee voor een volgende satelliet alweer geboren. Het plan had uiteindelijk de volgende vorm gekregen: De satelliet van Project Bèta zou twee nog kleinere satellietjes, zogeheten 'BabyCans', wegschieten door middel van een veersysteem uit de al zeer kleine 'MotherCan.' Alle drie meten vervolgens onder andere de concentratie CO₂ in de lucht, de gps-positie, de luchtvochtigheid, de snelheid, de oriëntatie, het magnetisch veld, de luchtvochtigheid en het batterij voltage. Alle data wordt vervolgens tijdens de vlucht naar twee grondstations verstuurd maar ook lokaal opgeslagen. Alle verzamelde data wordt vervolgens geanalyseerd en daaruit wordt een conclusie getrokken. Deze conclusie, naast een uitleg van het systeem, wordt gepresenteerd aan een jury in het NEMO Amsterdam. De winnaar wordt vervolgens bepaald aan de hand van de outreach, originaliteit, succes van de secundaire missie en de efficiëntie van het team.

Er was echter een klein probleempje: Bij de lanceer dag op 29 maart explodeerde de raket die het blikje van Project Beta naar een kilometer hoogte moest brengen. Maar door de sterke structuur van alle Cans hebben alleen de buitenste huls en één chip van de MotherCan het niet overleefd. Om toch het geavanceerde systeem te kunnen testen en data te kunnen presenteren werden de Cans binnen een dag gerepareerd en alternatieve tests bedacht en uitgevoerd. Alle benodigde data werd verzameld en aan de hand daarvan kon veilig geconcludeerd worden dat alles werkte zoals het hoorde.

Goud! En nu?
Nu de heren de finale gewonnen hebben zullen de Cans en het radiosysteem nog wat upgrades ondergaan. Een servo, gas sensor en hoogtemeter zijn bijvoorbeeld aan vervanging toe. Daarnaast worden er nog actief sponsors gezocht om de upgrades en de reis naar Bologna te bekostigen. "Dus bent u geïnteresseerd en/of wilt u sponsoren of simpelweg op de hoogte blijven van onze voortgang, volg ons op Instagram en Facebook (project.beta.scp) en stuur ons een berichtje", aldus Project Beta. Ook worden alle sponsors, fans en het fanaccount bedankt voor alle hulp en steun tot nu toe.