Uitvaartverzorger Cissy van Winden: "Iedereen heeft iets anders nodig"

Pijnacker - Wie iets wil betekenen voor anderen kiest meestal een beroep in de zorg of gaat bij de politie. Cissy van Winden maakte een hele andere keuze en ging als uitvaartverzorger aan de slag. Na een jaar bij een groot bedrijf te hebben gewerkt was het voor haar een bewuste keuze om als freelancer verder te gaan.

"Ik zie mijzelf niet als concurrent van de bestaande uitvaartondernemers, maar juist als een aanvulling." Cissy groeide op in Pijnacker en was een echt dorpsmeisje. "Als tuindersdochter ben ik gewend aan hard werken en het ondernemerschap. Mijn ouders kweekten tomaten, komkommers en later orchideeën aan de Overgauwseweg. Samen met mijn twee zussen hielp ik mee in de kas maar gelukkig was er ook tijd voor ontspanning. Ik kom uit een schaatsfamilie. Volgens mijn vader kon ik eerder schaatsen dan lopen. Ik speelde vaak buiten met jongens. We gingen slootje springen en voetballen. Er was – toen nog – veel ruimte." Even dacht Cissy kleuterjuf te worden maar na de middelbare school ging de, inmiddels heftig puberende, tiener een jaar naar High School in Amerika.

"Ik was pas zestien! Toen ik terugkwam sprak ik goed Engels. Na een tijdje werken in een kofferfabriek ging ik alsnog studeren bij het Eurocollege waarna ik diverse banen had als receptioniste, administratief medewerkster en directiesecretaresse. Een reorganisatie bij de woningcorporatie waar ik in 2015 werkte, zette mij aan het denken over wat ik nou ècht wilde en waar ik blij van zou worden. 'Organiseren' kwam telkens naar voren als een kwaliteit waar ik iets mee wilde doen. Dit, in combinatie met 'iets voor anderen betekenen', bracht mij op het idee om uitvaartverzorger te worden en ik ging de opleiding volgen. Het is echt mijn passie. Ik stop er veel liefde in."

"De mensen steunen op mij in een moeilijke en verdrietige periode. Ik luister goed naar de verhalen waardoor ik een familie leer kennen. Pas dan kun je daadwerkelijk iets voor de mensen betekenen. Iedereen heeft iets anders nodig. Je denkt met elkaar na over wat past bij de overledene maar kijkt ook waar de familie zich in kan vinden. Dat hoeft niet groots te zijn. Kleine dingen maken vaak het verschil. De ene keer organiseer ik een dienst in een theater, een restaurant of een sportkantine, een andere keer kiest men ervoor om met een klein gezelschap een lied te zingen voor het woonhuis van de overleden persoon. Een van de mooiste complimenten die ik ooit kreeg was de vraag achteraf 'of ik de familie al langer kende?' omdat ze de uitvaart 'zo persoonlijk' vonden. Ik heb het mooiste vak van de wereld, ik word er gelukkig van."