Dokter Pannekoek
Column 3.240 keer gelezenOnafscheidelijk was ik van mijn sigaret. Het sloop er ooit in op de middelbare school. Op allerlei manieren heb ik het geprobeerd te verdoezelen voor mijn ouders. Maar aangezien ze zelf niet roken, was het natuurlijk binnen de kortste keren bekend. Dat ruik je als niet-roker. Daarnaast versta ik de kunst van het liegen niet.
Het moet gewoon een beetje stoer doen zijn geweest, want echt lekker vond ik het niet. Dat heb ik het eigenlijk ook nooit gevonden. Zo'n vijf jaar geleden heb ik mijn laatste sigaret gerookt. Ik ben ter compensatie gaan hardlopen en besloot mij ook niet meer te laten verleiden op een feestje. Niet op de laatste plaats, omdat ik dan weer elke dag zou roken, aangezien mijn leven redelijk feestelijk verloopt. Daarnaast is de enige manier om te stoppen met roken er nooit meer eentje aanraken. Nooit meer.
Ik volhard nog steeds en heb nooit meer een sigaret opgestoken. Maar waar ik altijd een beetje bang voor was is wel gebeurd, maar het zij zo. Ik ben een verzuurde ex-roker geworden. Ik vind het vies, smerig en erger mij op een terrasje wanneer iemand een peuk opsteekt. Ik laat het zelfs duidelijk merken. Erg hè?
Misschien is het een soort van zelfbescherming, want zo één of twee keer per jaar kruipt de behoefte om te roken toch weer omhoog. Uit het niets en als een duveltje uit een doosje. Gelukkig weet ik beter. Ik ben een aantal mensen in mijn omgeving verloren. Ze rookten. Dat is hard. Maar ik weet ook hoe lastig het is om te stoppen.
Regelmatig heb ik met mijn wenkbrauwen gefronst wanneer mensen zeiden dat de alom gerespecteerde, kundige en betrokken longarts dokter Pannekoek van het Reinier de Graaf Ziekenhuis zelf rookt! Pannekoek en roken. Dat is zoiets als Geert Wilders die op de PvdA stemt en dokter Van der Lely die in het holst van de nacht dronken op een brancard zijn eigen alcohol-poli wordt binnengereden. Ik moest het navragen. Het voor eens en altijd uitzoeken. Een tijdje geleden hoorde ik het weer. "Hij rookt zelf ook, echt!"
Brutaal mailde ik naar het Reinier de Graaf. Twee weken liet de communicatieafdeling mij in afwachting én in spanning. Het hoge woord is er uit: dokter Pannekoek rookt niet. En ik ga er gemakshalve vanuit dat hij hoopt dat iedereen zijn voorbeeld volgt.
