Lezing Rosita Steenbeek vol compassie en humor

Schrijfster Rosita Steenbeek hield haar publiek meer dan anderhalf uur lang in de ban met verhalen die ze vertelde over haar boeken. Hoe ze tot stand kwamen en welke ervaringen in haar leven haar aangezet hadden tot het schrijven van haar boeken. Haar ervaringen in het opvangkamp in Lampadusa waar ze in aanraking kwam met bootvluchtelingen en het Rode Kruis hebben haar geleerd wat het woord compassie echt inhoudt. Haar kijk op naastenliefde is voorgoed veranderd. De lezing was georganiseerd door het Rode Kruis, Boekhandel Van Atten, Bibliotheek Oostland en ondersteund door Albert Heijn Ackershof. De lezing vond plaats in Bibliotheek Oostland, aansluitend aan de Open Dag van sociaal cultureel centrum Buurt & Zo.

De Open Dag van Buurt & Zo gaf mensen in Pijnacker en omgeving de gelegenheid op Nationale Burendag eens een kijkje te komen nemen in het buurthuis dat gevestigd is in het pand van Bibliotheek Oostland. Er was deze dag veel te zien en te doen. Speelotheek Harlekino liet de aanwezige kinderen het beschikbare speelgoed zien, Suzan Vermeer van symfonisch blaasorkest Excelsior had instrumenten meegenomen waarop flink getoeterd mocht worden en het Taalhuis toonde hoe door voorlezen de taalkennis vergroot kan worden. De dames van de Ouderensoos verkochten hun handwerkproducten en na verloop van tijd liep iedereen met een nieuw sieraad rond, gekocht bij de aanwezige sieradenmaakster.

Rosita Steenbeek en Rode Kruis
Maar het hoogtepunt van de Open Dag was natuurlijk de lezing van de bekende schrijfster Rosita Steenbeek. Aanleiding voor de lezing was haar nieuwste boek 'Wie is mijn naaste', over de tijd die ze doorbracht in een vluchtelingenkamp. Het Rode Kruis is hulpverlener op vele terreinen, maar de link met het boek is natuurlijk de hulpverlening bij het opvangen van bootvluchtelingen in de Middelandse zee. Toch startte Rosita haar lezing met haar levensverhaal via haar eerste boeken. Het boek 'De Laatste vrouw' beschrijft de relaties van de hoofdpersoon Suzanne met mannen, haar geliefden, maar ook de relatie met haar vader. In 'Schimmenrijk' beschrijft Rosita de pijn en het verdriet dat gepaard gaat met het onvermijdelijk moeten verliezen van dierbare mensen. Haar liefde voor Rome, kunstuitingen, de liefde, geschiedenis en compassie kwamen uitgebreid aan bod in haar andere boeken.

Rosita Steenbeek was afgelopen week op bezoek in cultureel centrum Buurt & Zo.

Geschiedenis en afkomst
Zo vertelde ze hoe haar Joodse, maar ook Duitse oma in het ene land werd uitgescholden voor rotmof, maar in het andere land bekend stond als Jodin. Elke invalshoek, interpretatie komt vanuit een andere perspectief. Haar voorouders en de geschiedenis van haar familie leerde ze kennen door het ijzersterke geheugen van haar moeder en brieven die bewaard zijn gebleven. Deze werden de basis voor het boek Rose. Ook daarin was het Rode Kruis behulpzaam, met hun hulp kon Rosita de hele familiegeschiedenis reconstrueren. Het boek Rose kan dan ook niet los gezien worden van haar nieuwste boek, Wie is mijn naaste.

Compassie en naastenliefde
Compassie is het hoofdthema van haar laatste boek. "Maar wat is compassie nu eigenlijk? Het is niet meer dan naast iemand gaan staan. Betrokken zijn bij iemands pijn. En vooral, je verantwoordelijkheid voelen voor die pijn", legt Rosita uit die mensen blootvoets en klappertandend van een bootje vanuit naar de opvang heeft zijn komen. Pas daar zijn haar ogen, naar eigen zeggen, geopend. De ervaringen in Lampadusa, Sicilië en Libanon leidden tot het boek 'Wie is mijn naaste?'. Rosita sliep zelf in een opvangkamp en ondervond aan den lijve hoe belangrijk, en vooral verbindend, het samen koken werkt. "Van een grijpstuiver werden de heerlijkste maaltijden bereid. Of mensen nu gesluierd, gevlucht of anders denkend zijn dan wij, het zijn allemaal net zulke leuke, humorvolle en vooral sterke mensen als wijzelf. Nu realiseer ik mij nog meer hoe bevoorrecht wij zijn", sluit Rosita deze middag af.

Warmte en gezelligheid
Na afloop stond er een wijntje klaar en nam Rosita ruim de tijd om haar boeken te signeren. Ze was vol lof over de warme gezellige sfeer die ze heeft ervaren in de korte tijd die ze aanwezig was in Pijnacker. Het was niet alleen voor haar, maar voor iedereen een uitstekende manier om deze druilerige eerste herfstachtige zaterdagmiddag door te brengen en stil te staan bij mensen die minder vanzelfsprekend kunnen rekenen op warmte en gezelligheid.