Plonie en Sjef blijven zo lang mogelijk bij elkaar thuis wonen

De 76-jarige Sjef Thoen uit Nootdorp lijdt aan de Ziekte van Alzheimer en aan afasie. Zeker het laatste is voor hem heel frustrerend. Hij wil van alles zeggen maar komt niet meer uit zijn woorden. Het gevolg is dat hij onverstaanbare dingen brabbelt. Echtgenote Plonie lost dat op door toch zo normaal mogelijk in gesprek te blijven met haar echtgenoot met wie ze al bijna een halve eeuw getrouwd is.

Plonie van der Helm van de Veenweg uit Nootdorp – nummer vijftien in een gezin met zestien kinderen en dochter van Piet (Mol) van der Helm – ontmoette Kwintsheuler Sjef destijds bij een dansfeest bij The Blue Angel. Plonie was al snel de ‘engel’ voor Sjef en dat is zij nog meer dan toen. Andersom is Plonie nog steeds gek op haar Sjef met wie ze altijd lief en leed heeft gedeeld.

Ze hebben tot de pensionering van Sjef in het Westland gewoond en wonen nu vijftien jaar in de wijk Achter het Raadhuis in Nootdorp, het geboortedorp van Plonie. Ze weet nog goed dat ze als jong meisje thuis kwam van een feestje en moest terug lopen vanaf het busstation naar het ouderlijk huis aan de Veenweg. Ze kwam dan langs een boerderij met een paar beelden van dieren en dat vond ze best een beetje eng. “Ik wist dat het beelden waren, maar ik ging toch even rennen.”

Sjef en Plonie kregen twee kinderen, Leonie die alleen in Pijnacker woont en Stefan die met zijn Colombiaanse partner Ximena in Den Haag woont. Zij hebben één kind, de driejarige Luciana, een lekker ondeugend meisje.

Sjef heeft eerst lange tijd in de verwarmingstechniek gewerkt, bij verschillende bedrijven in het Westland. Daarna werkte hij tot zijn pensioen – dat was op zijn 61ste – in de grafische sector.

Techniek interesseerde hem altijd bijzonder, vooral elektrotechniek. Het is heel jammer dat hij het nu verstandelijk allemaal niet meer beheerst. Waar hij nog wel lekker mee kan rommelen, dat is houten mecano. Plonie zet het in elkaar en Sjef haalt het uit elkaar. Daar kan hij een tijd mee bezig zijn. Verder is hij graag buiten om te wandelen. Dat vindt hij heerlijk.

De Nootdorper was vier dagen bij een dagbestedingslocatie. De eerste tijd had Sjef het daar heel goed naar zijn zin, maar de laatste tijd ging het niet meer. Plonie moest hem herhaaldelijk eerder gaan halen en toen dat een keer al om elf uur ’s morgens al moest gebeuren, besloot ze om hem vervolgens maar thuis te houden.

Dat gaat heel goed met ondersteuning van twee zogenoemde Zorgmiezen, Ineke en Lia, die Sjef binnen en buiten bezighouden, op momenten dat Plonie even naar buiten kan voor een vrije middag. “Het gaat heel goed. Sjef vindt het prima. Ik zeg ook steeds als ik weg ga: Sjef, hou jij Irene in de gaten? Of Lia. Ze zijn heel lief voor hem en hij vindt het sowieso leuk om andere mensen op visite te krijgen. Hij is heel sociaal en gezellig. Dankzij natuurpilletjes van Dokter Vogel slaapt hij nu weer rustig en dat is voor mij ook heel prettig.

En zelf is Sjef overdag beter uitgerust en vrolijker. Een beetje heen en weer praten vindt hij leuk en ook het wandelen en naar muziek luisteren en meezingen. Dat meezingen gaat nog goed. Meefluiten met de muziek gaat nog beter. Je ziet hem dan vrolijk worden.”

Plonie, die zelf onlangs zeventig is geworden, is heel blij dat ze dit voor haar man nog kan doen. Ze hoopt hem zo lang mogelijk thuis te kunnen verzorgen. Fysiek wordt het lastiger maar er zit een traplift aan te komen.

Haar boodschap is dat je open moet zijn over alles en dat je je zeker niet moet schamen voor je gebrek. Ze doet ook aan alles mee wat georganiseerd wordt op het gebied van activiteiten voor mensen met Alzheimer en hun mantelzorgers.

Zo veel mogelijk in beweging blijven is belangrijk. Sjef gaat buiten tijdens wandelingen op zijn manier met iedereen in gesprek en heeft volop aanspraak, ook al lukt het praten niet zo goed meer. “En toch, als hij rustig is, komen er soms nog hele zinnen uit. Dat zijn bijzondere momenten”, zegt Plonie.

Sjef moet een uitgebalanceerde dagbesteding hebben zonder al te veel prikkels. Het Huis van Rie in Nootdorp was een paar jaar geleden een uitkomst als ontmoetings- en opvangplek maar werd toch te druk. Als Sjef te veel prikkels krijgt gaat het niet goed. Plonie kent Sjef als geen ander en weet exact hoe ze hem zo goed mogelijk kan begeleiden en sturen.

Zelf geeft Plonie haar eigen leven nog steeds een volle 8 als cijfer. Sjef vraagt veel zorg en tijd maar ze vindt het mooi dat ze haar echtgenoot thuis de beste zorg kan geven, in samenspraak met de Zorgmiezen, met Buurtzorg Nootdorp dat haar begeleidt en ook familieleden en vrienden die inspringen zodat Plonie af en toe even afstand kan nemen.