Viva la vega

Ik ben de laatste druk doende wat Vega varianten onder de knie te krijgen. Je wilt toch je vleesinname wat beperken en tegelijk wat duurzamer bezig zijn. Maar niet alles leent zich voor een vleesloze versie. Tel daarbij op dat mijn twee inwonende zoons nogal van vlees houden en je kunt raden dat ik een uitdaging heb. Gesterkt door mijn succesvolle ‘Sticky Tofu’ van vorige week, waar ik mijn vingers bij opat, ga ik aan de slag met een vleesvrije rendang. Ik heb er zin in! En vind een heerlijk recept. 

Eerst maar eens de ingrediënten verzamelen en dus toog ik naar de Appie. Maar ik kon het ingeblikte Jack Fruit niet vinden waar Jamie Oliver het over had in zijn recept. Gelukkig wees zoonlief me zelf de weg tijdens zijn dienst en ik lachte in mijn vuistje dat hij mijn snode plannen niet doorhad. 

Eenmaal thuis toog ik aan de slag met het snijden, vijzelen en op smaak brengen van een heerlijk geurende boemboe. Zette het op het vuur en al snel schalde het door het huis: “Wat ruikt hier zo lekker, ik heb nu al trek”, dat belooft veel goeds. Ik goot het fruit af en ging dat uitplukken en in de boemboe doen en zo ontstond inderdaad een heerlijke rendang, op het oog niet van vlees te onderscheiden. Lekker pittig en een prima mondgevoel. Ik besloot het eten koninklijk op tafel te zetten, pakte mijn mooi gedecoreerde ronde schaal, drapeerde een rand van gele rijst en in het midden de stiekem-toch-geen-rendang, schaaltje komkommer met mangochutney en chiliflakes erbij en riep de heren: “Aan tafel!” 

Ze gingen likkebaardend zitten, klaar voor een heerlijke maaltijd, en toen bekroop met het schuldgevoel. Ik heb ze als kind ook nooit knollen voor citroenen verkocht en wil daar nu ook eigenlijk niet mee beginnen. Dus gooide ik het gelijk op tafel: “Ik zal wel eerlijk bekennen. Het is geen vlees, maar fruit.” 

De linker zuchtte en legde met veel misbaar zijn bestek neer. De rechter zei: “Ja, dan weet je zeker dat ik maar twee happen neem.” Ik keek ze ontgoocheld aan. “Jullie kunnen het toch op zijn minst proberen?” En dat deden ze, ze namen minzaam wat happen van de rendang, aten de rijst en de komkommer en toen richtte de oudste het woord tot mij: “Ik leg het nog één keer uit, wij, de heren van Bijl zijn carnivoren en daarmee uit.”

Manuela Bijl