Fietspad

De race is gelopen, het oordeel geveld. Er komt een fietspad tussen Delft en Rotterdam Alexander, tussen een woonstad en een wijk vol autodealers en meubelboulevards.

Ik hoorde er pas van toen ik in de krant de verontruste bewoners zag en een onbenullig landkaartje, waarop je kon zien waar iedereen ongeveer woonde. Je weet dat je dan al te laat bent met inspreken. Het idee is er, de ingenieurs en planologen zijn ingeschakeld en betaald, de ambtelijke uren van Metropoolregio zijn verrekend, dus zo veel kapitaalvernietiging, nee dat kan niet. De kosten van de protesteerders zijn al ingecalculeerd, dus het fietspad, dat grotendeels over bestaande paden loopt, maar een eigen meesterwerk over de A 13 krijgt, komt er.

Ik denk dan altijd in beelden: ik zie onder een stralende zon hordes speed-pedeleccers van Delft naar de meubelboulevard rijden, met één hand wuivend met het door de Metropoolregio uitgegeven kaartje. Om vervolgens met het verworven bankstel op de bagagedrager fluitend terug te rijden. Maar ik zie ook een nat asfaltlint, leeg en verlaten onder een lage, jagende wolkenlucht waaruit bij 3 graden een kille regen valt.

Want voor wie is dit miljoenenproject eigenlijk bestemd? De Metropoolregio wil de mensen uit de auto hebben, maar realiseert een nieuwe rondweg rond Rotterdam. En wie moeten er dan uit die auto? Hoeveel mensen pendelen op de fiets heen en weer tussen Delft en Alexanderpolder met z’n eigen treinstation en metroverbinding? Zijn die stromen wel eens onderzocht? In het ideaalbeeld van de Metropoolregio fietsen honderden bikkels door weer en wind de 25 km tussen beide plaatsen. En weer terug. Dat houdt in dat men een soort fietsend spitsverkeer tussen beide plekken verwacht, een beeld dat ik nu écht niet voor ogen kan krijgen. Hoeveel mensen wonen in Delft, werken in Alexanderpolder en andersom en hoeveel daarvan gaan op de fiets? Het zijn vragen die niet gesteld en niet beantwoord zijn.

Ik zie nog een ander beeld: een ambtenaar van de Metropoolregio heeft zojuist zijn speed pedelec of racefiets in de stalling gezet en bedenkt achter zijn bureau dat het toch wel moeilijk fietsen is, zo met al die bochten rond de A 13. Iedere dag fietst hij wel drie kilometer om met woon-werkverkeer. Zou hij niet eens… En dan wordt zo’n plan besproken en nog eens besproken en nog eens… En ineens zit de belastingbetaler opgescheept met een miljoenenproject waar maar zeer beperkt gebruik van zal worden gemaakt.

Als laatste zie ik de regio waar ik graag doorheen fiets. Voel ik mij beperkt in mijn bestemmingen? Nou nee. Ik kom waar ik wil zijn. Dat was zo en dat is zo. En dat geldt voor iedereen. Delft, Ackerdijk, Ommoord, Delfland, het zijn allemaal regio’s met een behoorlijk fietsnetwerk. Het dikke miljoen dat de gemeente Pijnacker moet besteden aan dit onzinproject had een betere bestemming verdiend.

Ton Groenendijk, Pijnacker