Timo’s Sinterklaasfeest
Ik leerde Timo zo’n zes jaar geleden kennen. Een lieve, stille jongen, wat ziekelijk. Hij is er sindsdien elk jaar bij op Pakjesavond. Mijn eerste kennismaking met Timo was een horrorverhaal. Ik stond in de Albert Heijn boodschappen op de band te laden, mijn oudste zoon, toen 15 jaar, deed de boodschappen aan het eind van de band in de tas. In het midden bliept een lief zestienjarig kassameisje. Halverwege het inpakken kijkt mijn puberzoon mij aan, trekt zijn meest droevige gezicht en zegt: “Mam, denk je echt dat we genoeg hebben. De kinderen in de kelder hebben al zo lang geen eten meer gehad. We hebben echt veel meer nodig?”. Ik weet niet wat ik hoor! Vol afgrijzen kijk ik hem aan, kinderen in de kelder? Waar heeft hij het over. De caissière verstijft en staart ons angstig aan. Ik zie dat ze Dutroux-achtige scenario’s in haar hoofd heeft.
Ik sis naar de zoon: “Doe eens even normaal met je flauwe grappen, er zijn helemaal geen kinderen in de kelder. Kappen nou met die onzin.” Het gezicht van het meisje schiet naar links, in de hoop dat zoonlief gaat zeggen dat het natuurlijk een grapje is. Hij zet er nog een tandje bij: “Nee, maar mama, echt. Vooral Timo is er erg slecht aan toe, hij is zo bleek en mager, ik denk dat hij ziek is.”
Perplex staar ik hem aan en realiseer mij dat voor het meisje achter de kassa juist mijn reactie het ergste doet vermoeden, want ik kijk inmiddels in blinde paniek naar mijn kind dat het vast heel psychopathisch overkomt. Ik probeer haar gerust te stellen, dat hij grapjes maakt, maar ik zie dat ze mij niet gelooft. Eenmaal thuis, als ik hem flink op zijn bovenarm heb getimmerd vertelt hij gierend van de lach aan zijn twaalfjarige broertje hoe hun moeder in de zoveelste practical joke is gestonken. Ik lach inmiddels wel mee, nog wat zuinigjes, want het was toch wel een goede grap, maar ik heb medelijden met het sprakeloze meisje achter de kassa. Zou ze ooit nog te horen krijgen dat het een grap was of is de politie al gebeld?
Dan is het 5 december en de schoonouders schuiven aan voor pakjesavond. De jongste zoon mag een rond pakje uitpakken, uiteraard een voetbal. De oudste zegt geëmotioneerd: "Timo! Mam, wat heb je gedaan.” Mijn schoonouders vragen: "Wie is Timo?”