Even voorstellen: Ruud Lindenburg, geboren op 28 oktober 1957 als derde van de vijf kinderen van Flip en Adrie Lindenburg. Vader Flip was de oudste zoon van Koos Lindenburg, die de bijnaam Koos Lap droeg. Moeder Adrie Kersten kwam uit Den Haag.
,,De eerste jaren woonden we in de Prins Hendrikstraat tegenover de muziektent. De oudste en jongste broer Jaco en Boudewijn wonen beiden ook nog in Pijnacker. Ik ging naar de kleuterschool aan de Julianalaan en later voor de lagere school, naar de Beatrixschool. Toen het gezin met inmiddels 5 kinderen ging verhuizen naar de Nobellaan in Noord werd de Beatrixschool verruild voor de Willem Alexanderschool waar ik het laatste jaar volgde bij meester Klomp. Als middelbare school werd door mijn ouders het Christelijk Lyceum in Delft gekozen. Op de lagere school had ik steeds hoge cijfers, maar ik kwam er achter dat er op het Gymnasium echt knappe koppen studeerden en daar werden al snel mijn negens, achten, zevens en zessen. Als jong kind kwam ik in aanraking met de sportwereld en dat beviel wel. Eerst ging ik turnen bij Kracht en Vlugheid, bij meester Jaco Vrijenhoek en Arie Gravesteijn. In 1965 ging ik korfballen. De eerste de beste wedstrijd die ik speelde, scoorde ik meteen en dat heb ik nog jaren gedaan. Omdat ik de zomervakantie wat saai vond zonder school en sport ben ik gaan tennissen. Korfbal stond stil in de zomervakantie, maar tennissen kon je elke dag en dat deed ik dan ook graag. Daar vond ik weer nieuwe vrienden o.a. Jaap van Haastrecht en Guus Jochems, waarmee ik jaren lang competitie en toernooien heb gespeeld. Jammer genoeg was ik vaak geblesseerd en moest ik vaak afhaken. Tussendoor heb ik enkele jaren aan basketbal gedaan bij The Guards en weer later heb ik het korfballen opgepakt. Eerst een jaar bij De Meervogels in Zoetermeer en daarna heb ik enkele jaren in Avanti 1 en 2 mogen spelen. Als oplossing voor mijn knieproblemen vond ik de racefiets en samen met vrienden ging ik toertochten maken. Vaak met de Toerclub Pijnacker waar ik in de jaren 80 lid van werd, maar ook samen met vrienden. Den Helder-Pijnacker was een Klassieker, maar ook werden Luik-Bastenaken-Luik, De Ronde van Vlaanderen, La Marmotte met daarin de Alpe D' Huez, de Mont Ventoux en Morzine-Avioraz verreden. Prachtige tochten waarin je steeds erg diep moest gaan en waar je je zelf steeds flink 'tegenkwam'. Afgelopen jaar heb ik met mijn vrienden van Avanticycling de toerversie van de Amstel Gold Race gefietst. Enkele winters heb ik ook nog geschaatst op De Uithof, maar toen ik een klapvoet overhield van een hernia operatie was dat over.''
,,Aan het einde van de middelbare school wist ik niet wat ik wilde worden. Twee beroepskeuzetesten gaven beide aan: ga Fysiotherapie studeren. Zo geadviseerd, zo geprobeerd. In 1981 ronde ik deze studie af en ging ik gelijk aan de slag in Pijnacker als waarnemer van Mw. Holthaus-Slaghekke. In 1987 volgde mijn eigen solopraktijk op de begane grond van mijn woonhuis op Emmapark 12. Toen verpleegkundige Helene Kempers met zoon Koen bij mij kwamen wonen en zeker toen zoon Sjoerd (1994) geboren werd, was de woning voor praktijk en privé te klein en hebben we naast het woonhuis een praktijk aangebouwd. Inmiddels was Helene begonnen aan de HBO studie Huid-en-Oedeemtherapie waarvoor ze in 1997 cum laude slaagde. Vanaf toen hadden we samen 'praktijk aan huis'. Dat was was fijn werken.''
,,Het was wel druk, privé en zakelijk liepen door elkaar, zeker toen dochter Merel in 1999 geboren werd. Gelukkig hadden we perfecte buurtjes: Hans en Marianne van der Straaten met dochters Ingrid en Linda waren onvervangbaar. We vonden balans tussen privé en werk. Mijn gezondheid ging wel steeds meer een negatieve rol spelen en nek- en rugklachten noopten mij tijdelijk te stoppen met het werken aan de bank. Er volgden tussen 2001 en 2006 één rug en drie nekoperaties waardoor ik arbeidsongeschikt verklaard werd. De praktijk werd waargenomen door Bonnie Kester en ik kreeg een tweede kans toen het medisch trainen op kwam en ik mee ging doen in een maatschap bij MTC de Viergang. De operaties hadden me goed gedaan en langzaam kon ik weer redelijk normaal mijn werk doen. Vanaf 2015 werd ik enig eigenaar van Medisch Trainingscentrum de Viergang. Ik krijg bij het regelen van alle praktijkzaken veel steun en hulp van zoon Koen die de laatste jaren praktijkmanager is en een bekend gezicht voor alle patienten. Ik werd nog tweemaal aan mijn rug geopereerd en nog een keer aan mijn nek. Inmiddels zijn vijf nekwervels vastgezet aan elkaar. Ik kan bijna alles doen wat ik zou willen en ik kan gewoon werken en sporten. Prostaatkanker probeerde in 2020 me nog de das om te doen, maar ik herstelde wonderwel van deze operatie en ben sindsdien weer fit en gezond''.
'Eerst zien dan geloven'
,,Eind jaren 90 kwam ik in aanraking met echografie en ben ik me gaan specialiseren in deze beeldvormende techniek en is de echografie een centrale rol gaan spelen in mijn werk en het MTC. 'Eerst zien dan geloven' werd mijn motto. Je kunt van de buitenkant af niet zien of een pees of band is beschadigd. Daarvoor moet je binnenin kijken. We kwamen er steeds meer achter dan er veel te veel diagnoses gesteld werden op basis van testen, voelen en aannames maar dat echografie iets heel anders liet zien. Het kostte veel moeite om collegae en artsen te overtuigen terwijl de patiënten het zeer snel begrepen en doorvertelden. Inmiddels wordt de echo in het MTC ingezet bij zo goed als alle patiënten die komen met klachten aan het bewegingsapparaat. We beschikken over twee zeer goede en dure echosystemen en maken vele echo-opnames. Mijn medewerkers leid ik zelf op en inmiddels zijn Daan, Brian en Marjolein zeer ervaren en deskundig. Gelukkig heb ik de meeste huisartsen in Pijnacker en Nootdorp weten te overtuigen en sturen vele huisartsen patiënten voor een echoconsult naar ons toe en hebben we sinds een paar jaar een infiltratie spreekuur op het MTC met de huisartsen Sjoerd Stockmann en Emmy Gransjean. Tijdens deze spreekuren hebben we inmiddels honderden mensen echografisch gezien en als dat gewenst was hebben we onder echogeleide een injectie gegeven in een pees, band of gewricht. Ook patiënten van andere huisartsen komen op deze spreekuren met toestemming van hun eigen huisarts. De echografie en deze samenwerking met de huisartsen maakt het werken als fysiotherapeut nog leuker en maken het waard om de naderende pensionering wat uit te stellen. Behalve echografie heeft ook Dry Needling mijn ogen geopend. Een spier die strak staat moet je niet masseren of rekken maar ontladen. Het werkt verrassend goed om een klein naaldje in een aangespannen spier te plaatsen en ontladingen uit te lokken. Elke mens die pijn heeft en een blessure heeft gaat compenseren en de verkeerde spieren aanspannen en krijgt ze op meerdere plaatsen in zijn lichaam pijn en kramp en bewegingsbeperkingen. Het is een fantastische zoektocht om bij patienten eerst met echografie te kijken of er schade is en bij het ontbreken de compensatie eruit te halen en het lichaam fysiek weer in balans te krijgen met dry needling en nieuwe compensaties te voorkomen door gerichte training in onze oefenzaal.'' ,,Binnenkort ben ik 64 jaar jong, maar nog lang niet opgebrand. Fysiotherapie is een prachtig vak, zeker als je het combineert met echografie, dry needling en echogeleide injecties. Het zit in mijn genen. Ik zie niet, bij wijze van spreken, of Helene naar de kapper geweest is, maar wel als de buurman mank loopt of zijn nek verkeerd houdt. Daarom ook geef ik al jaren les aan mijn medewerkers, maar ook aan echografie opleidingen in binnen- en buitenland. Iets wat ik nog jaren hoop te combineren met mijn werk. Veertig jaar fysiotherapie heeft mij gebracht en gevormd tot wie ik nu ben. Met dank aan mijn patiënten die mij het vertrouwen gaven en geven."
