Jessica Copier en Jules Alting von Geusau zijn de gezichten van CulturA & Zo in Nootdorp. Hun grote droom was ‘ergens’ een cultuurcafé beginnen en tot een succes maken. Die droom is werkelijkheid geworden.
We waren maandag aan het eind van de dag op het laatste moment nog op zoek naar een dorpsgenoot en het idee was een jonge vrijwilliger bij CulturA & Zo. “Die zijn er overdag niet”, aldus medewerker Manuela Bijl die elders in deze krant bij wijze van uitzondering een keer over haar werk schrijft en daarbij een oproep doet om de juiste keuze te maken bij de verkiezing van de Beste Bibliotheek van Nederland. Al overleggend ontstond het idee om met Jessica en/of Jules een interview te doen. Je loopt gewoon even bij CulturA & Zo naar binnen, want ze zijn er praktisch altijd. Jessica heeft de volgende dag zowaar een vrije dag, dus het kan alleen meteen. Nou ja, dan maar meteen. Nu dus Jessica en over een paar weken volgt Jules.
Eerst iets over je roots Jessica? Waar kom je vandaan? Uit wat voor gezin en wat voor milieu?
Mijn vader is een echte Hagenees uit Moerwijk. Mijn moeder is in Nederland geboren maar haar ouders kwamen uit Indonesië. Mijn vader was meubelmaker en werkte later ook nog bij de belastingdienst. Mijn moeder was manager in de thuiszorg en heeft ook in de jeugdzorg gewerkt. Ik heb één grote broer. Het grootste deel van mijn jeugd heb ik in Rijswijk gewoond.
Kom je uit een harmonieus gezin?
Op zich wel, maar mijn ouders zijn harmonieus uit elkaar gegaan toen ik zeven was.
Heb je verder wel een goede jeugd gehad?
Ja hoor. Het liep allemaal redelijk goed, ook op de basisschool en ook in het vervolgonderwijs. Ik heb de havo gedaan op de Dalton Scholengemeenschap in Voorburg en daarna wilde ik het vwo nog doen om psychologie te gaan studeren. In mijn jonge jaren wist ik echt niet precies wat ik wilde worden. De droom van een eigen cultuurcafé kwam pas veel later.
Waarom heb je het vwo niet afgemaakt dan?
In 5 vwo was ik het een beetje zat op school. Via een vriendin die op een basisschool in de Schilderswijk werkte, kon ik aan de slag als klassenassistente. Dat vond ik helemaal geweldig. Het was ontzettend leuk om die kinderen te helpen bij hun ontwikkeling en er was ook genoeg te doen daar. Vervolgens heb ik besloten om de PABO te gaan doen. Ben dus in het basisonderwijs gaan werken maar wist meteen al dat ik dat niet tot mijn 65ste wilde doen. Uiteindelijk heb ik het nog een jaar of achttien uitgehouden. Hier in Pijnacker heb ik nog even op de Mariaschool gewerkt en ook een tijdje op de Josephschool, de school waar ook onze drie kinderen op hebben gezeten.
Had je het niet meer naar je zin in het onderwijs?
Ik heb mijn eigen ideeën over onderwijs en ontwikkeling van kinderen en die stroken niet helemaal met hoe het er in het basisonderwijs aan toe gaat. Mijn visie is dat ieder kind bepaalde talenten wel heeft en andere talenten minder. En mijn overtuiging is dat kinderen de ruimte moeten krijgen om zich vooral te richten op de dingen waar ze goed in zijn en waar ze echt interesse voor hebben. Als ze die ruimte krijgen, zijn ze veel meer gemotiveerd dan wanneer ze van alles moeten doen waar ze geen belangstelling voor hebben. Ik heb er ook moeite mee dat alles maar getoetst moet worden en dat alles om cijfers draait. We leven in zo’n enorme toetsmaatschappij. Scholen en leerkrachten worden ook enorm afgerekend op resultaten. Daardoor is de ruimte er niet om kinderen echt tot ontwikkeling te laten komen vanuit hun interesses en belangstelling. Veel kinderen die nu vroegtijdig afhaken of veel moeite hebben om het bij te houden, zouden veel beter af zijn als ze niet in alles heel goed zouden hoeven zijn.
Dus je stopte als leerkracht en wat ben je toen gaan doen?
Heb een tijdje horecawerk gedaan. In een strandtent in Kijkduin en ook in Pijnacker waar ik woon. Heb zelfs een tijdje tegelijkertijd bij De Drie Heeren en bij Brocante gewerkt. Vonden de exploitanten heel spannend en ikzelf ook wel. Op een bepaald moment bediende ik bij Brocante een man en een vrouw die ik een week eerder bij De Drie Heeren had gezien. Althans, die man. Ik zeg: ook toevallig, vorige week zag ik u bij De Drie Heeren. Die man ontkende dat bij hoog en laag en toen de vrouw heel bedenkelijk keek, ben ik maar snel verder gegaan met het werk. Dat zijn van die leermomenten.
Wanneer begon je te dromen van een eigen cultuurcafé?
Ik stapte met een van de kinderen een keer in Pijnacker Centrum uit de trein en zag het gebouw waar nog steeds PAOTHEEK op staat. Het leek me zo gaaf om in dat gebouw iets te beginnen dat een mix is van ontmoeting, buurtwerk en horeca. Op het schoolplein van de Josephschool was ik al eens in gesprek geraakt met Jules die zijn kinderen daar ook op school had. Hij bleek dezelfde dromen en ideeën te hebben. Toen de Bibliotheek Oostland in Nootdorp Theater CulturA overnam om daar een totaalcentrum van te maken met ontmoeting, bibliotheek en theater, zijn we in mei 2019 naar een avondje in het Parochiehuis in Pijnacker gegaan. Op dat moment hadden we ons businessplan al in onze achterzak. De volgende dag zaten we al om de tafel met Petra Togni van de Bibliotheek Oostland.
Wat was jullie plan dan en wat sprak daar zo in aan?
Iedereen zei tegen ons dat we een doelgroep moesten bepalen. Wij vonden dat onzin. We wilden een ontmoetingsplek voor iedereen, dus ook een plek zijn voor mensen voor wie eigenlijk nog geen echte plek was of is. Het allerbelangrijkste is dat mensen die hier binnenlopen zich thuis voelen en welkom zijn. We zijn woonkamer, buurthuis, café, theater en bibliotheek.
Het valt op dat jullie er gewoon altijd zijn en dat je altijd op een leuke enthousiaste manier wordt verwelkomd. Zelfs toen we zaterdag onverwacht binnenkwamen om met de gemeenteraad de rolstoeltoegankelijkheid te toetsen, kwam jij voor de dag en was de hele club meteen welkom.
Ja, waarom niet? Iedereen is hier welkom. Lopend of in een rolstoel.
Wat is voor jou nou de kick van dit werk?
Een volle hut met allemaal blije mensen die het naar hun zin hebben. Corona was natuurlijk een streep door de rekening maar gelukkig kan er weer veel meer. We hebben heel veel ambities en willen nog van alles. Boven een film draaien van de Blues Brothers en na afloop hier beneden een Bluesband voor de afterparty. Hoe gaaf is dat. Zondag hadden we de Oudejaarsconference van Javier Guzmann met afloop champagne en oliebollen. Niets is te gek en het wordt nog veel gekker.
En wat ga je morgen doen?
Lekker lezen. Als ik even de tijd heb, verslind ik boeken. Thrillers ben ik gek op. Ik lees heel snel en lees daarom een boek vaak in het Engels zodat ik er wat langer over kan doen.
Heb je nog wel tijd voor andere dingen zoals het gezin?
Mijn drie studerende kinderen werken alle drie hier, dus ik zie ze ook hier. Verder probeer ik tijd te maken voor sport. Van huis uit ben ik fanatiek volleybalster maar dat gaat niet echt meer. Er blijft genoeg over: wandelen, fietsen, fitness, boksen, hardlopen. Liefst zou ik elke dag sporten. Van thuis naar het werk fiets of wandel ik.
Je doet alles met volle overgave? Zit dat in je karakter?
Dat denk ik wel. Ik ben qua karakter consequent en fanatiek. Wat ik doe moet gewoon goed zijn. Ze zeggen wel eens dat ik streng ben maar dat wil ik eigenlijk niet zijn. Wel ben ik to the point. Kan ook slecht tegen onrecht. Iemand deed een keer lelijk tegen een collega terwijl dat totaal onterecht was. Dan zeg ik waar het op staat. Mensen kunnen bij mij heel ver gaan; tot een bepaalde grens! (SO)
