Ziet er netjes uit!
Deze zomer ben ik bezig met het buitenschilderwerk aan ons huis. Het was ook echt nodig. Bij het voorbereiden kwam ik een paar rotte plekken in het hout tegen, die door een kundige timmerman vervangen moeten worden.
Ik had er ook voor kunnen kiezen om die plekken op te vullen en er overheen te schilderen. Maar daarmee zijn de rotte plekken nog niet weg. Ik kan ze aan het zicht onttrekken, maar vroeg of laat zullen de gaten in het hout vallen. Er is meer nodig dan een lik verf er overheen.
Als ik dan kijk naar de tijd waarin we nu leven, dan willen we dat de COVID-pandemie zo snel mogelijk over is. Wij in het westen zullen er wel in slagen om voor het einde van het jaar iedereen te vaccineren.
We hadden beloofd om arme landen aan vaccins te helpen. Maar dat gaat niet zo hard. En liggen we er wakker van? Het is toch wel kortzichtig om vooral te zorgen voor onszelf.
We hebben sinds 1 januari met elkaar op aarde alweer meer verbruikt dan er dit jaar op aarde kan groeien en worden geproduceerd aan grondstoffen en voedingswaren en dergelijke.
We hebben ook al meer afvalstoffen voortgebracht dan de aarde in een jaar kan verwerken. Dat zie je niet in de cijfers over economische groei. Dat is een rotte plek die we nog steeds niet echt grondig aanpakken.
Het is alleen veel gemakkelijker om te benoemen dat er een probleem is, dan er ook echt iets aan te doen. En zo gauw ben je bezig om naar anderen te wijzen, die nog erger zijn dan wij.
In de kerk bidden we voor deze wereld, voor elkaar, voor onszelf, om moed om lief te hebben, om de belangen van de ander net zo zwaar te laten wegen als die van onszelf.
Dat is en blijft een aansporing om niet onverschillig te zijn. En het is ook een uiting van het vertrouwen dat God met liefde en zorg naar ons in onze wereld kijkt.
Zijn schepping geeft Hij niet op. Maar wij hebben ook een taak, om rotte plekken niet te laten zitten, maar te werken aan herstel. Niet toedekken, maar echt aanpakken.