Thea en Henk Diederik genieten volop van het leven. Na meer dan zestig jaar kunnen ze het nog altijd goed rooien met elkaar.
Thea en Henk Diederik genieten volop van het leven. Na meer dan zestig jaar kunnen ze het nog altijd goed rooien met elkaar.

Thea en Henk Diederik maken er iedere dag wat moois van

Het is tien jaar geleden dat we het echtpaar Diederik voor het laatst ontmoetten. Toen waren ze vijftig jaar getrouwd en nu zestig. Destijds kwam wethouder Jaap van Staalduine het gouden paar bezoeken en nu kwam de burgemeester langs. Niet op de trouwdag zelf. Die ‘lag’ namelijk midden in de coronatijd. De huwelijksdatum is 7 september en als de burgemeester en de Telstar langs komen is het 7 juli. Tien maanden later maar de feestvreugde is er niet minder om.

Henk Diederik senior en Thea Diederik-Van Buuren zijn nog altijd heel levendig. Wel heeft de bruidegom een jasje uit gedaan. Hij heeft de laatste jaren last van ‘neuropathie’. De zenuwen in zijn benen en voeten willen niet optimaal meer mee werken. Maar, er is redelijk goed mee te leven, zegt de 86-jarige geboren Schipluidenaar die wel een kilo of 25 lichter is geworden.

Levensgezellin
Toen Henk zijn levensgezellin ontmoette gingen hun beider voeten ver van de vloer. Dat was namelijk bij Dansschool Tabbernal waar de rock and roll de favoriete dans was van het nog jonge stel. Het echtpaar trouwde op 7 september 1960. Ze zijn nu 86 en 79.

Ze hebben eerst lang in Delft gewoond en vertoeven nu alweer een flink aantal jaren in Delfgauw Emerald waar ze het prima naar hun zin hebben. Tien jaar geleden woonde oudste kleinzoon Dave bij opa en oma in.

Thea zegt: “Hij heeft vier jaar politicologie en bestuurskunde gestudeerd en Leiden. Omdat onze dochter Dorine en haar gezin in Deventer wonen, zat Dave hier op kamers. Het was ontzettend gezellig. Eigenlijk missen we hem nog een beetje, maar we vermaken ons heel goed hoor”, aldus Thea die een voortdurend stralende lach op haar gezicht heeft.
Toen Henk met zijn voeten en benen ging tobben, kwam kleindochter Maxime iedere dag haar verpleegkundige talenten ten uitvoer brengen door haar gezellige en dankbare opa te ‘verbinden’.

Groot Delfts gezin
Thea komt uit een groot Delfts gezin en heeft eigenlijk altijd veel mensen om zich heen gehad. Heel lang werkte ze bij de lingeriezaak van haar zus. Henk senior is van huis uit metselaar maar is door de jaren heen ook gaan tegelen en open haarden plaatsen. Het Delfts blauw aan de muur in huize Diederik herinnert daar nog aan. Tot zijn 76ste was Diederik actief met zijn vak. Nu fietst hij nog heel veel. Graag gaat hij naar een buurthuisje of café in Delft waar Thea en hij heel veel mensen kennen. Thea noemt zichzelf ‘een echt strandmens’. Ze gaat graag naar Scheveningen en omgeving maar ze vindt het wel jammer dat het parkeren daar steeds moeilijker en duurder is geworden.
Thea en Henk hebben drie kinderen: Henk junior die bekend is in Pijnacker van de groentezaak die hij op de hoek van de Stationsstraat en de Emmastraat had en verder dochter Dorine en zoon John. Dorine woont in Deventer en John in Pijnacker.
Zoon Henk woont vlakbij in Delfgauw Emerald. Met Henk gaat Thea nog wel eens boodschappen doen in Pijnacker. Daar moet ze dan wel een tijdje voor uittrekken. Henk junior – een meester in het maken van fruitmanden – heeft daar nog steeds veel bekenden. Hij oefent zijn vak nog steeds uit. Op dit moment bij Hoogvliet in Den Haag Mariahoeve. Het diamanten paar heeft zeven kleinkinderen: Dave van 32, Dylan van 28, Maxime van 24, Mike en Koen van 22, Daan van 20 en Pien van 17. Thea en Henk genieten van alle kleinkinderen. Ze waren er allemaal bij vorig jaar september toen ze bij restaurant Pavarotti in Delft – bij het nieuwe station – een gezellig etentje hadden.

Met het klimmen van de jaren vallen er jammer genoeg wel steeds meer familieleden weg. Thea vertelt dat er in minder dan twee jaar tijd drie broers van haar zijn overleden en een schoonzus. Natuurlijk ga je dan wel eens nadenken over het leven van toen, nu en straks. Bij het afscheid zegt Thea: "Tot over tien jaar. Zullen we er dan nog zijn?” Het antwoord is heel eenvoudig: we zien wel en intussen leven we zo vrolijk mogelijk verder… (SO)