Oud wijf

“Wanneer ben je oud”, zie ik staan boven een artikel. Het gaat over dat moment dat men zich toch echt moet realiseren dat je nu echt oud bent. Niet qua leeftijd, maar qua gedrag, wanneer ben je nu echt oud? Want oud worden is nog steeds een dingetje.

Of moet ik zeggen, oud zijn, want iedereen wil oud worden, maar het niet zijn. Nou ja, ook wel zijn, maar niet met allerlei kwaaltjes, ongemakken en gedoe. Dat herken ik wel, ik mijmer ook vaak dat ik ouder ben, wat drentel door het huis, thee zet, wat lees, een bloemetje schik, in de tuin aan de lavendel snuffel en glimlach om de tekeningen van de kleinkinderen. Maar steeds meer realiseer ik mij dat ik eigenlijk al oud ben.

Als ik in de spiegel kijk bijvoorbeeld, ik ben heel blij met mijn grijze haar, maar omdat het noodgedwongen nog in een knotje moet vanwege de uitgroei zie ik er best oma-achtig uit. Het is nog niet die bos zilveren droomkrullen wat het moet worden. En dan die stramheid! Vooral als ik in de nacht wakker word en naar de wc stiefel kraakt het echt aan alle kanten.

Maar pas echt oud ben ik natuurlijk in de ogen van mijn jongvolwassen kinderen. Als ik een grapje maak, het verkeerde straattaalwoord gebruik, iets niet begrijp op insta, dan word ik steevast aangesproken als ‘boomer’, begeleid met een lachsalvo’s die alleen zij begrijpen. Ze zijn het over mij altijd samen eens. Die malle boomer is niet meer van deze tijd. Ik laat het gelaten over me heenkomen, daar waar ik soms nog wel eens uitlegde het allemaal prima te volgen, glimlach ik nu sereen en realiseer mij dat dat echt niet altijd het geval is. Maar dat geeft ook helemaal niet.

Het is fijn om niet meer alles tot in de puntjes bij te houden, of te weten, of de hipste te zijn, of de meest midden in het leven staande. Ik geniet eigenlijk wel van die herfst en die rust, dat het allemaal niet meer hoeft. Dat ik gewoon die klunzige, malle, grijzende boomer met gebreken mag zijn. Ik ga in de hangmat liggen, wetende dat ik daar de komende uren blijf schommelen, noodgedwongen, want eruit komen is een hele toer op mijn leeftijd en ruik de lavendel in de tuin. Tis wel prima zo, ik wil graag héél oud worden.