Het wonder van de natuur
Het is lente! Om ons heen zien we buiten hoe de natuur ontwaakt. Het begint met de vrolijke kleuren van de tulpen en de bloesem aan de bomen overal om ons heen.
Wat in de winter onzichtbaar leek barst in het voorjaar uit haar voegen. In een paar weken tijd ontstaat nieuw leven om ons heen. Niet alleen de bloemen en de bomen, maar ook de vogels kwetteren dat het een lieve lust is.
Druk doende om nestjes te bouwen om het nieuwe leven een kans te geven. De natuur doet haar best om er iets van te maken. Dat is wel duidelijk.
Het wonder van de natuur, nieuw leven om ons heen. En wat verlangen wij ook niet naar dat nieuwe leven, de tijd dat we corona achter ons kunnen laten en ons hart weer op kunnen halen aan contacten en genieten van samenzijn met familie, met vrienden en bekenden.
Het lijkt dit jaar of wij een stukje achterop zijn bij wat er om ons heen gebeurt. Waar de bloemen en de vogels hun kans pakken moeten wij nog even wachten. Het is nog niet zover. Wij houden onze adem in, wanneer kunnen wij weer bloeien en opnieuw beginnen? Het virus gaat zijn eigen weg, we moeten er mee dealen, zoals dat heet.
Tegelijkertijd werken we er hard aan om de weg weer vrij te maken, er alles aan te doen om het leven weer een kans te geven.
Het is een harde dobber, waarbij we moeten kijken wat er in de weg staat, wat het virus een kans geeft om te groeien, daar moeten we iets aan doen. En tegelijkertijd moeten we voeden wat het leven weer een kans geeft.
De dingen waarvan we de afgelopen jaar van gemerkt hebben dat ze belangrijk zijn: aandacht hebben voor elkaar, zorg voor wie kwetsbaar is, zorg voor de natuur. We hebben elkaar nodig en we hebben de aarde nodig.
Nog even volhouden, maar als ik om mij heen kijk dan houd ik de moed erin. Het leven breekt door alles heen. Het wonder van de natuur, de vogels en de bloemen vertellen mij dat het goed komt.