Carlien en Piet Deken missen de HMO-spanning
Het hele gezin Deken werkt mee aan de Halve Marathon Oostland. Ma Carlien is de secretaris in het dagelijks bestuur. Piet is de coördinator van de vrijwilligers en zit de laatste weken voor het evenement dagen achtereen uren en uren te bellen om alle posities bezet te krijgen.
Er zijn ongeveer tweehonderd vrijwilligers uit Pijnacker-Nootdorp en Lansingerland betrokken bij het evenement dat altijd op de tweede zondag van september wordt gehouden maar dit jaar niet. Zondag 13 september 2020: geen Halve Marathon Oostland. ‘De dertiende’. Dat was al een voorbode, zegt Piet Deken die vooral de hectiek mist. Hij mist zelfs de frustratie.
En wat doet het echtpaar Deken in deze HMO-loze periode: het huis verduurzamen. Zonnepanelen laten plaatsen, vloerverwarming aanleggen, isoleren en bovenkamertjes behangen. Ja je moet wat! Het zou voor de zevende keer zijn dat de Halve Marathon Oostland op het programma stond. Meteen al was het een groot evenement en in de loop van de jaren is het groot gebleven of misschien nog wel groter geworden. Het bijzondere van de HMO is dat het parcours van ruim 21 kilometer door twee gemeenten voert. De organisatie heeft dus altijd te maken met twee gemeentebesturen die overigens allebei heel positief en enthousiast mee werken aan het mogelijk maken van het hardloopevent dat behalve een halve marathon ook kortere afstanden telt en een jaarlijkse Kidsrun in het centrum van Pijnacker dat op de dag van de HMO één groot evenementengebied is.
De intussen gepensioneerde ict-er Piet Deken (67) raakte bij de HMO betrokken via de Paasloop die hij hielp organiseren. Ook een mooi evenement maar toch een stuk minder veelomvattend als de HMO. Piet was er dus meteen bij betrokken en twee jaar later volgde Carlien. Deze voormalige RABO-medewerkster die nu bij een stichting werkt die zorg en onderwijs aanbieden aan kinderen die doof of slechthorend zijn, werd secretaris van het organisatiebestuur waar Ferry van Lier de voorzitter van is en Wim van der Ploeg de penningmeester.
Carlien en Piet hebben ieder hun eigen taak maar natuurlijk praten ze zeker in de laatste vier weken heel veel over de HMO. Ze hebben zelfs ingesteld dat als ze na de HMO met vakantie gaan het ‘HMO-woord’ taboe is. Anders blijven ze evalueren.
Ze komen allebei uit het klein West-Friese dorp Hoogwoud. Vanaf het begin van de jaren tachtig woont Piet in Pijnacker en later volgde Carlien. Hij kwam hier naar toe vanwege zijn studie en later werk aan de TU Delft. Ze kenden elkaar al heel lang vanuit het dorp voordat ze uiteindelijk verkering kregen.
Toen ze heel jong waren, was het leeftijdsverschil van vijf jaar te groot – Carlien is 62 - en daarna duurde het nog tot 1982 voordat het vonkje oversprong. De moeder van Piet stak zelfs wel eens een kaarsje aan als Piet uitging in de hoop dat hij een leuk meisje zou vinden. Dat heeft geholpen: de twee zijn ondanks de trage start nu al bijna veertig jaar gelukkig met elkaar.
De relatie heeft drie kinderen opgeleverd, Milou, Thijmen en Menno, die ook actief zijn als vrijwilliger bij de Halve Marathon, maar dan alleen op de dag zelf, zoals de meeste vrijwilligers. Carlien en Piet zijn er maanden mee bezig en dan nog zijn de laatste vier weken altijd heel hectisch. Piet: “Veel mensen hebben ieder jaar weer een andere taak en moeten dan goed geïnformeerd worden. We hebben vooraf ook altijd twee vrijwilligersbijeenkomsten, een in Lansingerland in het gemeentehuis en een in het Bestuurscentrum van Pijnacker. Dat is heel goed, ook voor de binding tussen de vrijwilligers.”
Carlien vertelt dat het bestuur best lang heeft getwijfeld over het wel of niet door laten gaan. Vanaf 1 september leek er weer meer mogelijk, maar toch waren de coronarisico’s te groot. Het is te massaal. En dus heerst er een serene rust en stilte in huize Deken. De hoop is gericht op 2021: zondag 12 september is dan de grote HMO-dag! (SO)