Natte klapzoenen
Als ik u zo inschat verwacht u van mij een militante, feministische column over de narigheid van het verplicht moeten zoenen tijdens een nieuwjaarsreceptie. Zeker gezien de ontstane commotie rond #metoo en andere vrouwonvriendelijke varianten, want u weet, ik sta mijn mannetje. En natuurlijk ben ik tegen alles wat tegen de wil en wens van een vrouw indruist, of van een man, want dat is natuurlijk krek hetzelfde. Maar er moet mij iets anders van het hart, het is mij ook overkomen en ik ben er nog van in de war.
Voordat ik dat toelicht moet ik eerst even uitleggen hoe onhandig ikzelf kan zijn in de grote schare van nieuwjaarswensen. Ik vergeet rustig dat ik de beste wensen moet toewensen als de setting geen nieuwjaarsreceptie is, de ene keer knuffel ik, de andere keer drie kletsende kussen op de wangen, de volgende krijgt een meer dan hartelijke hand. Ik heb zelf wel eens meegemaakt dat ik mijn wang en hand al aanbood en het antwoord kreeg: "Ik doe niet aan nieuwjaarswensen", dat was een heel naar moment, maar meer omdat ik mij toen stond dood te schamen.
Het gaat meestal goed en ik heb geen nare ervaringen met te nadrukkelijk gretige aflebberaars, het overkomt me simpelweg niet, de ongewenste intimiteiten, missie geslaagd zie ik u denken. Die dame heeft haar zaakjes goed voor elkaar. Dus zag ik het totaal niet aankomen. Die ferm uitgestoken arm, bij voorbaat overduidelijk dat de elleboog niet zou buigen, de blik in de ogen waarin direct zichtbaar was dat de eigenaar van de arm een hartgrondige hekel aan mij heeft. Er kwam een knarsend "beste wensen" uit en de hand werd schielijk binnen een halve seconde teruggetrokken en nog net niet aan de broek afgeveegd. Zo voelt dat dus, een door beleefdheid gedreven, maar uiterst onwillige nieuwjaarswens die vast niet strookt met de diep verborgen, maar toch voelbare antipathie. Verbouwereerd stamelde ik: "de beste wensen ook voor jou", terug. Nou wil ik geen lans breken om dan maar over te gaan tot grootse omhelzingen, natte klapzoenen, iets te dicht bij de mond, of andere zweterige uitvoeringen van heimelijke fantasieën, maar als u de ander echt niet aardig vindt, loop dan toch maar direct door, met een knikje, naar de bitterballen, champagne of jus d'orange. Dan beloof ik dat ook. Ik wens u voor 2019 alles waar u warm voor loopt en waar u het warm van krijgt.