Hamlet schittert in Pijnacker
Shakespeare en Hamlet in Pijnacker. Wie had het kunnen denken? En toch is het geen schijn maar waarheid. In het laatste weekend van januari speelde 't Speeltoneel het stuk onder regie van de jonge Tim Lafeber.
Het werden drie goed bezochte voorstellingen in de thuishaven van 't Speeltoneel, de benedenzaal van het Parochiehuis. We waren van de partij bij de première op vrijdagavond 27 januari en zagen een prachtige voorstelling, met schitterend spel en fraaie effecten, met als gevolg dat er af zelfs gelachen kon worden tijdens dit klassieke drama dat uiteindelijk dramatisch slecht afloopt.
De hoofdfiguur Hamlet is van huis uit een prima jonge vent met het hart op de goede plaats. Zijn moraal en moreel worden echter zwaar op de proef gesteld als blijkt dat de plotselinge dood van zijn vader, de koning van Denemarken die (ook Hamlet heet of heette) is veroorzaakt door zijn oom Claudius die zo niet alleen de macht in handen wilde krijgen maar ook de koningin, de moeder van Hamlet junior. Ze trouwen razendsnel.
Dat is voor de jonge Hamlet niet te verkroppen en zo verwordt hij tot een mens waarin de meest uiteenlopende gevoelens en gedachten met elkaar in gevecht gaan: twijfel, wraaklust, angst, onzekerheid, ongeluk. Zodanig zelfs dat hij zich als waanzinnige gaat voordoen en er misschien wel deels waanzinnig van wordt.
Regisseur Tim Lafeber zegt dat hij al jaren in de ban is van Hamlet, de meest besproken toneelfiguur in de geschiedenis, juist vanwege zijn complexiteit en ongrijpbaarheid. Zijn ware aard blijft een zoektocht, voor hemzelf en voor de mensen om hem heen, zowel op het toneel als in de zaal. Hamlet speelt waanzin om te verhullen dat hij enerzijds op wraak uit is, maar tegelijk toch ook weer twijfelt of dat de goede weg is.
De jonge Delfgauwenaar Wouter Bukman leverde een topprestatie met de manier waarop hij Hamlet in Pijnacker tot leven bracht, maar alle spelers waren top. De stevige voorstelling liep als een trein. De spanning was voortdurend voelbaar en het bleef boeien tot het laatste dramatische moment, als tijdens en na een prachtig uitgevoerd stok/zwaardgevecht tussen Hamlet en Laërtus zo ongeveer de meeste hoofdrolspelers het drama met de dood bekopen. Laërtus (gespeeld door Bob Keim) is de zoon van eerste minister Polonius (gespeeld door Jeroen Lafeber) die zelfs de pauze niet levend haalt als hij door Hamlet min of meer per ongeluk wordt vermoord. Hamlet vermoedt achter een gordijn koning Claudius, maar het is Polonius.
Voor Jeroen, de pa van regisseur Tim was het de eerste keer dat hij 'dood neervalt' op het toneel en meteen ook een passend einde van zijn actieve toneelloopbaan. Mooier kon het niet eindigen binnen dit heel slecht aflopende, maar uitstekend op de Parochiehuisplanken neergezette Shakespearestuk! (SO)