Column: Oud en Nieuw

Det weet wat er leeft in ons dorp. Deze Pijnackerse neemt geen blad voor haar mond en beschrijft het wel en wee al enige jaren in haar column op Telstar Online.

Bijna iedereen wil graag lang leven en oud worden, maar dan toch het liefst zonder kwaaltjes en gebreken. De levensverwachting is in de loop van de laatste eeuwen van menselijke geschiedenis drastisch gestegen. Deze verbetering is grotendeels het resultaat van verbeterde hygiëne (riolering en schoon drinkwater), beschikbaarheid van goed voedsel, levensomstandigheden (verwarming), vrede en geneeskunde. Maar die (ouderdoms-)kwaaltjes krijgen we toch niet helemaal onder de knie. Waarschijnlijk kan een menselijk lichaam, ondanks de stijging van de levensverwachting maar een beperkte tijd mee.

Bij verschillende senioren zie je vaak dat sommige lichaamsfuncties niet meer helemaal optimaal functioneren. Zo kan het gebeuren dat, wanneer je bij ouderen thuis een radio of tv aanzet, je flink schrikt omdat het allemaal standaard op een volumeniveau blijkt te staan, waar je vroeger als puber een draai om je oren voor zou hebben gekregen. Het gehoor wordt dus wat minder. Helaas gaat het zicht van veel senioren ook achteruit. Soms is een oogoperatie voldoende om weer wat jaren vooruit te kunnen, maar soms lukt dat niet. Ook de botten en spieren zijn aan aftakeling onderhevig zodat bijvoorbeeld het zelf doen van boodschappen een flinke klus wordt, ondanks de beschikking van een buurtbus. Omdat de meeste senioren van tegenwoordig zich niet meer achter de geraniums laten zetten, en het liefst zo lang mogelijk zelfstandig willen blijven wonen, zullen ze toch alles op alles zetten om zelf die boodschappen te blijven doen. Maar wanneer ze, vanwege verminderd zicht, een pakje vleeswaren van Haribo kopen en er thuis achterkomen dat het niet zo goed smaakt omdat het zure matjes blijken te zijn, dan is enige hulp toch echt geen overbodige luxe.

Als hulpvaardig persoon met een auto, bied je die hulp natuurlijk aan, en rijd de ouderen even naar de supermarkt. Vol verbazing roepen ze dan dat het zo donker is in de parkeergarage, en melden dat ze niet op die ‘roltrap’ naar de supermarkt erboven willen, maar met de lift. Boven aangekomen wijs en zoek je behulpzaam de gewenste producten die vervolgens uitgebreid gewikt, gewogen en vergeleken worden. Ook de sociale kant van het boodschappen doen wordt niet vergeten, want alle bekenden worden uitgebreid begroet. Wanneer het boodschappenlijstje (regelmatig gebaseerd op het reclameblaadje dat tot gisteren geldig was) keurig is afgewerkt, en de boodschappen betaald zijn, breng je de senioren weer terug naar de auto. Dan herinner je je dat je de uitrijdkaart nog moet ‘uitchecken’ in de nieuwe parkeerautomaat. Je zet het winkelkarretje netjes weg, en vervolgens kom je erachter dat je de parkeerkaart kwijt bent…

Hierom dus maar even terug naar de auto, kijkt erop eronder erin, en haalt nog maar eens alle jas- en broekzakken leeg. Geen parkeerkaart. Dan maar weer terug naar de supermarkt, om nogmaals dezelfde route te lopen maar ditmaal met een geconcentreerde blik naar de vloer, en je vraagt bij de servicebalie of er een kaart gevonden is. Omdat dit niet het geval is wordt je geadviseerd even naar parkeerbeheer te gaan, die nu aan de ándere kant van het winkelcentrum zit. Je trekt een sprintje want je beseft dat de senioren en de diepvriesproducten nu zo langzamerhand aan het smelten zijn in de auto, en komt licht hijgend aan bij parkeerbeheer. Daar zijn ze zo vriendelijk om je te wijzen op de nieuwe knop van de nieuwe parkeerautomaat met daarnaast de woorden: ‘kaart kwijt’. Wanneer je erop drukt komt ijskoud het volle dagtarief van € 8, - tevoorschijn. Helaas is de parkeerautomaat zó nieuw dat betalen met een bankpas nog niet mogelijk is, je kunt alleen met contant geld betalen en je zucht eens diep wanneer je beseft dat je nog geen eurostuiver aan contant geld bij je hebt. Gelukkig hebben de senioren dat nog wel... Lang leve de senioren!

Det.