Me too!

We worden op dit ogenblik overspoeld met akelige zaken. Seksueel misbruik door politici, mensen in het leger, in de filmindustrie, in de kerken, in het onderwijs, enzovoort. Het houdt niet op. Het heeft bijna altijd met macht en ongelijkwaardige situaties te maken.

Ik stel voorop dat de meeste mannen, zo'n 95%, gewoon correct is. Er zijn mensen vol frustraties. Ze zijn gekrenkt, verkeerd behandeld; de haat is groot. Ze sporen niet en denken met misbruik weg te komen. De slachtoffers moeten aantonen dat er ongewenst gedrag is geweest. Velen doen dat niet uit schaamte, of angst voor hun carrière. Ik denk ook dat er soms oude rekeningen vereffend worden die niets met misbruik te maken hebben. Er wordt gesproken van een heksenjacht en er sneuvelen koppen. Veel zal onderzocht moeten worden door onpartijdige commissies. Ik kan alleen maar spreken over wat ik zelf meemaakte.

Ik ben zeven. In een portiek staat een poedelnaakte man. Ik ren naar huis. Niet veel meer aan gedacht.

Ik ben achttien. In de trein tegenover mij zit keurige man. Regenjas, aktetas op schoot. Tas wordt opgelicht, en ja hoor, de edele delen worden getoond. Kwestie van je boek hoger houden, en de persoon niet gunnen dat je schrikt. Hij stapt, met de tas voor het vege lijf uit, en weer in een andere trein. Zielige figuur.

Ik ben zestig. Loop door het Bieslandse Bos. Uit een zijpad komt een jongeman naar mij toe, en vraagt hoe laat het is. Tien over vijf, zeg ik. Ik kijk naar zijn gezicht en bovenlichaam. Ik loop door, bewonder de lepelaars, en voel ineens iemand tegen mij aanstaan. Dezelfde jongeman; ik zie dat hij naakt is en zeer potent. 'Rot op, doe niet zo idioot', zeg ik tegen hem. 'Ik doe helemaal niet idioot', is het antwoord.

Het is stil in het bos, ik zie geen mensen, ik word bang. Wegwezen, niet rennen, niet omkijken. Na vijf minuten, - o wat duren die lang- komt er een echtpaar aan; ik vraag of ik mee mag lopen naar de uitgang. Lang verhaal kort: politie gebeld, in gele auto terug naar de plek. Mijnheer trekt net zijn spijkerbroek aan. De politieagenten nemen mij tussen hen in, ik bevestig dat dit inderdaad mijn belager is. Zij arresteren hem. Keurig afgewikkeld. Ik heb nooit meer alleen in dat gebied durven lopen. Dat vind ik nog steeds jammer.

Tiny Aggenbach