Schilderen geeft Paul rust.
Schilderen geeft Paul rust.

Paul Bartels: "Zo'n 48 jaar heb ik bij de Porceleyne Fles in Delft gewerkt"

Actueel 3.058 keer gelezen

Pijnacker-Nootdorp - Creatieve mensen vind je overal. Ook in Pijnacker-Nootdorp zijn kunstenaars actief op ieder gebied: schrijvers, beeldhouwers, muzikanten, fotografen, schilders en nog veel meer. Hoe leuk is het om een kijkje te nemen in het leven van één van die kunstenaars of mensen die daar op één of andere manier mee bezig zijn? Lees hier het verhaal van Paul Bartels, plateelschilder. Plateel is een bepaald soort keramiek (aardewerk). Het decor of motief wordt met de hand door een zogenaamde plateelschilder op het plateel geschilderd voordat het voor de tweede keer gebakken wordt.

"Schilderen geeft mij rust en ik heb er eigenlijk ook altijd plezier in om te doen, het gaat nooit vervelen", vertelt Paul Bartels (68), geboren in Den Haag. "Gelukkig heb ik ook altijd inspiratie. Soms moet ik even nadenken, bijvoorbeeld als ik in opdracht werk, maar er komt altijd wat uit."

"Zo'n 48 jaar heb ik bij de Porceleyne Fles in Delft gewerkt, ik ben daar uiteindelijk weggegaan als ontwerper en vormgever. Toen ik op de detailhandelsschool zat kon ik wel aardig tekenen. Mijn tekenleraar zag wat ik allemaal deed en zei: volgens mij heb jij het hier niet zo naar je zin. Misschien is werken bij de Porceleyne Fles iets voor jou. En zo geschiedde. Ik begon bij de Fles als plateelschilder en deed daar een interne opleiding die zo'n tien jaar duurde. Later heb ik ook de kunstacademie in Den Haag gedaan, dat was een vereiste om verder te komen. In eerste instantie begon ik met het schilderen van eenvoudige dingen, je gaat meteen aan de slag. Na verloop van tijd ging ik decortjes maken, dat kon ik wel dus dat beviel goed. Toen ik met pensioen ging zei ik: ik ga nooit meer iets met aardewerk doen, maar dat is niet gelukt. Daarna heb ik nog wel topstukken gemaakt voor de Fles, dat zijn stukken die maar één keer gemaakt worden. Ik beschilder nog steeds aardewerk, maar ik maak nu een eigen gekleurde lijn. Het aardewerk koop ik in, dat is nogal omslachtig om zelf te maken. Ik heb verschillende modellen, zoals vazen, flessen, borden en schalen, en daar maak ik dan een decor op dat ik zelf verzin. Daarna glazuur ik het en wordt het afgebakken op 1010 graden. Op vrijdagmiddag sta ik als vrijwilliger bij de Kunstsuper in Delft. De Kunstsuper is een eigenzinnige plek waar kunst toegankelijk wordt gemaakt voor een breed publiek. Je vindt er naast schilderijen bijvoorbeeld ook sieraden, glaswerk en zeefdrukken."

"Het merendeel van de objecten is uniek en handgemaakt. De Kunstsuper wordt gerund door de kunstenaars met behulp van vrijwilligers. Daardoor kunnen de bezoekers met de kunstenaars in contact komen. Bij de Kunstsuper hangen schilderijen van mij en soms staat er ook aardewerk als er plek is. Zo'n 40 kunstenaars brengen daar hun kunstwerken aan de man. Ik maak dus ook schilderijen, in eerste instantie veel 'kinderlijk gestileerd', dat zijn eigenlijk beeldverhalen. Dat heb ik zo'n 20 jaar gedaan en toen dacht ik: ik ga mijn oude liefde weer eens oppakken, realistisch schilderen, dat heb ik vroeger ook gedaan. Daarom schilder ik nu ook weer veel realistisch, daarmee doe ik ook mee aan De Verbeelding. Ik heb al een paar keer deelgenomen en vind het leuk om te doen. Deze keer heb ik een thema gekozen: vergankelijk, dingen die verdwijnen. Ik maak foto's en die schilder ik dan, de basis is aquarel. Ik maak alles zelf, zoals de lijsten en passe-partouts, alleen het glas koop ik in. Schilderen en aardewerk beschilderen vind ik allebei even leuk, al is het totaal anders. Ik heb wel topstukken gemaakt waarvan ik weet dat niemand anders bij de Fles dat kan. Dat was leuk om te doen en daar ben ik ook wel trots op. Jaren geleden heb ik eens bedacht om urnen voor grote beesten te maken, zoals voor paarden. Dat zou ik nog wel eens willen proberen. Dat is er namelijk helemaal niet, alleen voor kleine dieren. Ik zou me kunnen voorstellen dat iemand dat zou willen, dat wordt dan een soort monument, zo'n groot ding. Soms werk ik ook wel voor een bedrijf hier in de buurt, voor als er iemand met pensioen gaat. En ik heb ooit twee urnen voor de hondjes van wijlen Pim Fortuyn gemaakt, die opdracht kreeg ik van zijn butler."

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant