Piet Oudshoorn is operationeel beheerder Hoogheemraadschap Delfland

Pijnacker-Nootdorp - "Als het water gaat stromen word ik blij", zegt Piet Oudshoorn nadat hij een verstopte duiker weer aan de praat kreeg. Zo'n storing oplossen geeft hem duidelijk veel voldoening maar ook de vrijheid die je hebt in deze baan maakt het werk voor Piet zo mooi. "Je moet je natuurlijk wel houden aan het peilbesluit en ervoor zorgen dat het goed gaat in jouw gebied."

De kennis van 'water' ging bij Piet als kleine jongen niet verder dan de breedte van de slootjes waarover hij met zijn vriendjes sprong rondom de boerderij aan de Oudeweg in Nootdorp - de huidige Dobbeplas - waar hij opgroeide. "Ik wist natuurlijk wel dat het water in de sloten belangrijk was voor het boerenland maar had nooit gedacht dat ik jaren later nog eens mijn beroep ervan zou maken."

Het leek er een poos op dat Piet tot zijn pensioen op een graafmachine of een tractor zou zitten. "Dat rijden op een trekker trok mij al vanaf jonge leeftijd aan", vertelt Piet. "Ik leerde op een tractor rijden bij andere boeren bij mijn vaders bedrijf in de buurt. Ik sprong erop en reed er zo mee weg. Een rijbewijs had je er toen nog niet voor nodig."

Hard werken
Het boerenbedrijf van vader Oudshoorn was niet geschikt voor opvolging. "Ik wilde toch al graag gaan werken bij een loonbedrijf, dus dat was geen probleem", zegt Piet die inmiddels op de land- en tuinbouwschool in Delft zat. Hij vond een baan bij een aannemer in de wegenbouw en het grondverzet.

"Het was hard werken maar dat waren we van huis uit gewend. Bij het groenvoorzieningsbedrijf waar ik later terecht kwam verzorgde ik het onderhoud voor gemeentes. Op een gegeven moment werd ik erop geattendeerd dat er een machinist - ja zo heette dat vroeger - op een gemaal gevraagd werd en ik solliciteerde. Ik zei 's avonds tegen mijn vrouw: dat wordt niks want ik weet alles van wegen in de buurt, maar niets van het water. Toch werd ik aangenomen. De structuren van de loop van het water maakte ik mij snel eigen. Ik woonde immers in het gebied en zwierf er altijd rond en wist ook wel iets van stuwtjes, dijken en kades vanwege onze boerderij en mijn vorige werk."

Lange slang
Negen van de tien keer loopt een dag van Piet niet zoals hij voor ogen had. "Maar dat maakt het nou juist zo leuk", zegt hij. "Zoals nu, er kwam een klacht binnen van een boer over een verstopte duiker in de buurt. Er was begroeiing in gekomen, dat gebeurt bijvoorbeeld weleens als het riet aan de slootkant gemaaid is en er beplanting 'op drift' raakt. Als dit in de duiker blijft hangen loopt er dus geen water de polder in. Zoiets probeer ik altijd eerst zelf op te lossen. Lukt dat niet, dan pas laten we iemand 'van buiten' komen."

Dit keer boekt Piet meteen resultaat. Hij port de duiker door met een lange slang. "Ik ben net een klein kind. Als het water weer stroomt ben ik blij, en: de boer is ook weer blij." Even later is Piet al weer met de grasmaaier op pad.

Waterpeil
Eigenlijk is Piet zeven dagen bezig met water. "Als ik op mijn vrije dag een rondje fiets of wandel kijk ik toch onbewust naar het waterpeil, dat zit 'erin gebakken'. Ook al is het in het werkgebied van een collega, pak ik gerust mijn telefoon om het te melden als er iets niet pluis is. Eens in de paar weken ben je een hele week dag en nacht oproepbaar voor onverwachte situaties zoals grote regenval of om een pomp te 'resetten' bij onweer en bliksem."

Wat Piet ook veel voldoening geeft is het overleggen met de gemeentes. "Wat kunnen we voor elkaar betekenen en waar hebben wij last van, is dan de hamvraag." Ook geeft Piet graag 'lesjes' over het water. Er komen regelmatig schoolkinderen, stagiairs en nieuwe collega's langs bij het hoofdgemaal van de polder Berkel.