Met acht kleinkinderen heeft Letty het druk genoeg, maar ze wilde er nog iets bij doen.
Met acht kleinkinderen heeft Letty het druk genoeg, maar ze wilde er nog iets bij doen.

Vrijwilliger in beeld: Letty Raaphorst

Actueel 1.259 keer gelezen

Pijnacker-Nootdorp - Vrijwilligers zijn erg belangrijk voor de gemeente Pijnacker-Nootdorp. Zij brengen veel tot stand wat anders niet zou gebeuren. Op velerlei gebied zijn vrijwilligers actief. Lees hier het verhaal van Letty Raaphorst, mentor bij Mentorschap Haag en Rijn. Mentoren helpen mensen die moeite hebben de regie over hun eigen leven te houden.

"Ik heb een sterk verantwoordelijkheidsgevoel, zo ben ik opgevoed. Als je het zelf goed hebt moet je dat delen met mensen die het minder hebben", vertelt Letty Raaphorst, geboren in Hekendorp. "In het begin was het vooral plichtsbesef, maar met Annemiek heb ik er zelf ook echt aardigheid in. Nu denk ik: leuk, we gaan weer iets doen."

"Ik ben een doenerig iemand, dus toen ik stopte met werken kon ik moeilijk stil zitten. Met acht kleinkinderen heb ik het op zich druk genoeg, maar ik wilde er toch nog iets bij doen. Toen ik een advertentie zag van Mentorschap leek me dat wel wat. Tijdens mijn werk hield ik me met beleid bezig, maar het leek me leuk eens van de andere kant te zien hoe dat beleid uitwerkt. Inmiddels doe ik dit alweer zo'n vijf jaar en nu ben ik mentor van Annemiek (naam is gefingeerd, red.) die een verstandelijke en fysieke beperking heeft en bij Ipse de Bruggen woont. Toen ik haar leerde kennen dacht ik: zo, die kan en weet wel wat! We hebben zoveel pret samen. Mijn doel is eigenlijk om te proberen haar alles te laten beleven wat ze kan beleven, haar zich te laten ontwikkelen. Zo heb ik haar lid gemaakt van de bibliotheek en dat vindt ze super interessant. Daar gaan we dan ook vaak naartoe of ik neem haar bijvoorbeeld mee naar de kapper, kleding kopen of naar de film. We gaan ook vaak fietsen op zo'n driewieler, dan hebben we dikke pret. Iedereen stopt voor ons en dan roep ik: zwaaien, we zijn de koningin. Annemiek is ook wel een beetje deel van de familie, ze heeft zelf eigenlijk alleen een oude moeder."

"Verder ben ik ook haar partner in relatie tot de zorg, zo bespreek ik bijvoorbeeld haar zorgplan. Ik probeer er altijd voor te zorgen dat Annemiek niet in het hokje wordt gestopt van wat ze niet kan, maar dat we juist kijken naar wat ze allemaal wel kan. En dat blijkt dan eigenlijk verrassend veel te zijn. Ik vraag regelmatig dingen aan haar, maar ik vertel ook wel eens iets over wat ik zelf beleef en daar blijkt ze dan toch ook wel mee bezig te zijn. Dat vind ik best bijzonder. Ik zeg altijd: ik leer ook veel dingen van haar, zoals kijken en genieten van kleine dingen als waterlelies en dieren. Zij leert me dingen zien en we hebben eigenlijk altijd lol. Ik probeer iedere week naar Annemiek toe te gaan, soms gaat haar vriend ook mee ergens naartoe en dan kan hij de rolstoel duwen, dat vind ik erg zwaar. Het is heel leuk dat ze gewoon dingen kan doen die andere mensen ook doen. Zelf leer ik rustiger en geduldiger te zijn, ik ben nogal een opgewonden standje. Maar als ik met haar iets ga doen moet je toch rekening houden met de beperkingen, en dat blijkt dan ook te werken. Het is de kunst om een goede mix te vinden tussen eruit halen wat erin zit en toch voldoende bescherming bieden. We krijgen wel een soort opleiding wat je wel en niet moet doen, maar ik ben een 'bezoekvriendin' en om vriendin te zijn hoef ik geen opleiding te doen."

Er is nog ruimte voor nieuwe mentoren. Kijk voor meer informatie op: www.mentorschaphaagenrijn.nl.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant