Afbeelding

"Een manusje van alles"

Actueel 1.639 keer gelezen

Vrijwilligers zijn erg belangrijk voor de gemeente Pijnacker-Nootdorp. Zij brengen veel tot stand wat anders niet zou gebeuren. Op velerlei gebied zijn vrijwilligers actief. Welke persoonlijkheid schuilt er achter al die vrijwilligers en door wie of wat worden zij geïnspireerd? Lees hier het verhaal van Kees van Schijndel, gastheer op Octantschool Beatrix in Pijnacker.

"Het belangrijkste is dat je het ergens naar je zin hebt", vertelt Kees van Schijndel, geboren in Delft. "Anders houd je het natuurlijk ook geen dertien jaar vol. In 2004 ben ik met de VUT gegaan. Op de vrijwilligerssite van Pijnacker zag ik de vacature voor gastheer voorbij komen en toen was het snel geregeld. Toen ik hier in 2006 begon was het vooral een kwestie van mensen ontvangen en koffie zetten. In de loop der jaren zag men wel dat ik geen twee linkerhanden heb, dus gaandeweg kwamen daar steeds meer klusjes bij, zoals speelgoed repareren, hapjes en drankjes inkopen voor bijzondere gelegenheden, de telefoon aannemen, onderhoudswerkzaamheden en nog veel meer. Ik ben een manusje van alles zogezegd. Zo ben ik ook drie jaar hulpsint geweest, maar toen hadden de kinderen het wel door en was de lol er natuurlijk vanaf. Ik ben vaak in de vakantie bezig, want dan zijn er natuurlijk geen kinderen op school. De afgelopen jaren heb ik veel mensen zien komen en gaan, maar er kwamen ook steeds weer nieuwe jonge mensen voor terug, nieuw bloed op school. Toen ik 65 werd dacht ik: nu is het wel leuk geweest. Maar een paar maanden en drie gastheren/-vrouwen verder vroeg de directeur of ik weer terug wilde komen en dat heb ik gedaan. Beatrix is een echte dorpsschool, midden in het centrum. De directeur, maar ook de leerkrachten geven veel persoonlijke aandacht, je kunt het tenslotte niet alleen doen."

"Het belangrijkste vind ik dat je één van het team bent, je hoort gewoon bij de groep en doet overal aan mee. De betrokkenheid van de ouders en de leerkrachten op allerlei vlakken ervaar ik echt als een warme deken. Ik kan het goed vinden met de directeur, hij weet dat ik de ruimte moet hebben voor allerlei dingen en dan komt het goed. Het is wel spannend, want eind van het jaar gaat hij met pensioen dus dan is het maar afwachten wie we ervoor terug krijgen. Wat mij betreft blijf ik nog even zolang ik de vrijheid van werken heb en het fysiek nog goed gaat. Het mooie is dat elke dag hier anders is, geen enkele dag is hetzelfde. Je maakt leuke dingen mee, zoals een kleuter met een zwangere juf die vraagt of ik ook in verwachting ben. De lerarentafel wordt inmiddels wel de 'tafel van Kees' genoemd, omdat ik er vaak zit en we dan over van alles praten en discussiëren als er koffie wordt gehaald. Ik heb een goed contact met de kinderen, ik 'flits' al dertien jaar met ze en ze willen wel eens iets kwijt, dus het is ook een klein sociaal gebied waar je mee te maken hebt. De diversiteit van de werkzaamheden hier vind ik erg leuk en ook het feit dat die steeds meer zijn uitgebreid. "Meester Kees die maakt het wel", zeggen de kleuters vaak als er iets kapot is. En als ik weer terug ben van school ga ik even op de bank liggen en komt eerst de ene kat erbij, vervolgens de andere, en keert de rust terug in huize meester Kees." 

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant