Een volgende zet bij 'schaakpartij' in moordzaak Gerard Roeling

Aangezien de publicatie van de oude moordzaak uit 1980 aan de Polderweg in Pijnacker, waarover André Nieuwlaat het verhaal 'Trek je jas aan, het is koud' schreef, veel reacties opleverde, gingen we samen met de oud-rechercheur op bezoek bij Ank Roeling. Zij ziet alle aandacht na zoveel jaren als erkenning voor haar man Gerard die slachtoffer werd van een roofmoord in zijn eigen kas.

Nieuwlaat, die een goede verstandhouding heeft met Ank, zegt met een knipoog naar zijn favoriete hobby schaken: "De partij is nog niet afgelopen." In het eerder geplaatste artikel over de oude moordzaak werd zijn speurwerk vergeleken met het denkwerk bij schaken. Hij laat de vele mails zien die alleen al bij hem binnenkwamen. "Ik heb niets gedaan zonder toestemming van Ank en ga haar deze reacties ook laten lezen."

Op papier
Nieuwlaat kwam op zijn zoektocht terecht bij de zoon van Ank die zijn moeder met hem in contact bracht. Al bij de allereerste kennismaking klikte het tussen die twee. "Ik vind het fijn dat hij op mijn pad kwam, het heeft mooie dingen opgeleverd", zegt Ank. "Nu kan ik er eindelijk eens uitgebreid over praten met iemand die er nauw bij betrokken was." Eigenlijk speelde Ank zelf al met de gedachte om het verhaal op papier te zetten voor haar kinderen en kleinkinderen. Zij is blij dat Nieuwlaat het gedaan heeft. Het was toentertijd de eerste moordzaak van de oud politieman. Ank: "De periode na die vreselijke gebeurtenis was erover praten niet aan de orde." Haar man werd vermoord door Ali die een tijdje voor hen had gewerkt en dacht nog geld van Gerard te krijgen maar uit de boeken bleek dat de tuinder hem helemaal niets schuldig was. "Ik leefde verder op de automatische piloot en stond met een gezin van drie kinderen in de leeftijd van 8, 13 en 15 jaar op de 'overleven' stand." Ank heeft getracht het tuinbouwbedrijf voort te zetten, maar veel ervaring had zij niet. Gerard zei volgens haar altijd: 'Een vrouw in de tuin, prima, maar niet mijn eigen vrouw'. Dus besloot Ank al binnen een jaar om het bedrijf te verkopen en met de kinderen terug te gaan naar haar 'roots' om dichter bij haar moeder te kunnen wonen die helaas in diezelfde periode overleed. "Tennissen was toen mijn redding", vervolgt Ank. "Ik was zo kwaad dat ik iedereen van de baan mepte. Maar mijn rackets bleven heel hoor", zegt zij met een gezond gevoel voor humor. "Gerard was echt mijn maatje en ik ben ook nooit meer aan een nieuwe relatie begonnen." Ank zegt nog steeds 'gewoon groos op Geer' te zijn over hoe hij was. "Dit is echt een eerbetoon aan hem", benadrukt zij. Vijfeneenhalf jaar na de moord kwam Ali al weer vrij. Ank hoorde het in de plaatselijke supermarkt. Zij kon het niet geloven, want hij was veroordeeld tot twaalf jaar gevangenisstraf voor 'moord met voorbedachte rade'. Zij belde naar de politie van Pijnacker. Zijn vervroegde vrijlating werd inderdaad bevestigd maar Ank is er nooit achter gekomen waarom. Ook André weet tot op de dag van vandaag de reden niet. "Maar daar ga ik zeker nog mee aan de slag", zegt hij stellig. Om in schaaktermen te blijven: André bedenkt alweer een volgende zet.

Foto van de betonnen loopplaat ter hoogte van de plek waar Gerard Roeling werd gevonden. (Foto: politiearchief)

Ank had geen idee dat de publicatie zoveel los zou maken. "Het is heel fijn dat mensen de moeite nemen om iets van zich te laten horen. Ik ben alleen nog niet in staat geweest om iedereen te antwoorden." Samen met André bekijkt zij de vele mails met warme woorden van medeleven. Men is het voorval nooit vergeten. Zoals mensen uit Friesland die vroeger in Pijnacker woonden en Telstar Online lezen. Ook buurtjes uit die tijd aan de Polderweg, collega-tuinders, oud-klasgenoten en vrienden en vriendinnen van Anks kinderen en hun ouders. Zelfs oud-dorpsgenoten van Gerard uit Schipluiden kregen het artikel onder ogen en lieten iets van zich horen. Met de echtgenote van een van de buren die Gerard gevonden hebben heeft Ank al die jaren contact gehouden, ook Andre had onlangs een bijzondere ontmoeting met haar naar aanleiding van zijn verhaal. Een klasgenootje van Anks dochter weet nog precies dat haar vader, die vroeger 's ochtends op de veiling werkte, thuiskwam met het verhaal dat de waar van tuinder Gerard altijd 'keurig in orde' was, maar dat er die dag niets van klopte. "Toen hij vertelde waarom, sloeg dat bij mij in als een bom", zo schrijft deze persoon in haar mailtje. Zij, en de vele anderen die reageerden en het verhaal mochten lezen, vinden het heel heftig dat het echte motief van de vreselijke daad nooit bekend geworden is. Zij wensen Ank toe dat het goed met haar en haar familie gaat en dat zij nog vele mooie momenten mag beleven met haar kinderen en kleinkinderen. Nieuwlaat wordt bedankt dat hij de moeite heeft genomen om dit allemaal te doen voor de familie en dat hij iedereen die erom vroeg, het verhaal toestuurde. Het leverde hem zelfs contact op met een oud-rechercheur uit Pijnacker. Wie het verhaal alsnog wil lezen kan mailen naar: andrenieuwlaat53@gmail.com.

Ondersteuning
André vraagt zich intussen af hoe het eigenlijk anno 2019 gesteld is met de nazorg voor nabestaanden als er zoiets ingrijpends als een moord of een ernstig ongeluk is gebeurd. "Er is tegenwoordig een familierechercheur die tijdens het onderzoek van het incident contact houdt met de familieleden en ondersteunt waar nodig. Ook kun je slachtofferhulp krijgen. Maar ik zou graag het advies willen geven aan de mensen van slachtofferhulp om ook enkele jaren later nog eens te informeren hoe het met de nabestaanden gaat. Het is voor nabestaanden heel erg belangrijk om ook na lange tijd, toch nog eens een gesprek te hebben met iemand die nauw bij het onderzoek betrokken is geweest."