Aafke Sizoo neemt afscheid van Octantschool Beatrix

Gedurende een tijdsspanne van 45 jaar is Aafke Sizoo werkzaam geweest in het onderwijs. Feitelijk heeft ze 36 jaar het echte werk gedaan. Ze was er negen jaar uit om voor haar eigen drie kleine kinderen te zorgen. Dat was niet haar eigen keuze, maar 'een idee' van het bestuur van de christelijke school in Maassluis waar ze destijds werkte, toen ze in verwachting was van haar oudste kind en dat van echtgenoot Herman.

"Ik wilde graag met een collega in deeltijd werken, maar de heren stonden dat niet toe. Ze zeiden: 'Je moet voor je eigen kinderen zorgen. Dat is nu prioriteit'", zegt Aafke die onlangs afscheid nam van Octantschool Beatrix

Het was niet zo dat Aafke ineens dacht: ja dat is natuurlijk helemaal waar. Juist niet. Ze dacht dat het goed te combineren zou zijn – een paar dagen voor de klas en de zorg voor kinderen – maar toen het op die school niet kon, besloot ze dan toch maar een tijdje er tussenuit te gaan.

"Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om af en toe als invalleerkracht aan de slag te gaan, maar dat was geen succes. Daar werd ik erg onrustig van. Uiteindelijk ben ik na negen jaar weer begonnen. We waren intussen in 1992 in Pijnacker komen wonen vanuit Maassluis en toen hoorde ik via via dat ze bij de Triangel in Delfgauw een leerkracht zochten. Daar was destijds Jan Gouw nog de directeur. Daar heb ik toen gewerkt als leerkracht en intern begeleider. Rond 2000 belde Ina Bor, de directeur van de Beatrixschool. Zij zocht een intern begeleider en vanaf dat moment ben ik hier gaan werken. Deels als IB-er en deels voor de klas."

In 2004 volgde Erwin de Jonge Ina Bor als directeur op. Erwin vertelde vrijdag 5 april op de dag van het afscheid van Aafke Sizoo aan de leerlingen van de school dat de stapels en de stapels werk op zijn bureau hoger en hoger werden. Zo hoog dat hij door die stapels de kinderen niet meer zag. Aafke is toen zijn 'hulpje' geworden. Officieel gezegd: de adjunct-directeur. Dat klinkt toch leuker.

Vanaf 2006 heeft ze dat met heel veel plezier gedaan, vertelde ze. Al met al dus 12,5 jaar. Ze is nu 66 lentes jong en de tijd van gaan was voor haar gekomen. Ze gaat met echtgenoot Herman nog meer genieten van mooie vakanties en van het werken in hun flinke tuin. Ze kon meteen aan het werk, want ze kreeg van de leerlingen al met al honderd geraniumplanten voor in de tuin. Aafke gaat dus zeker niet achter de geraniums zitten. Hooguit ertussen.

Ze vertelde dat ze van origine uit Andijk in Noord-Holland komt. Op jeugdige leeftijd verhuisde ze naar Almelo en later naar Enschede. Ze ging niet zomaar in het onderwijs werken. Dat zat ook niet in de familie. Haar vader had een groothandel in Caraco-ijs en haar moeder was de oudste van acht kinderen en had als enige niet de mogelijkheid gehad om door te leren. Dat kon niet verhinderen dat ze een eigen rijschool begon die uitgroeide tot twintig auto's.

Moeder Neesje was een kordate vrouw. Toen dochterlief Aafke niet wist wat ze moest gaan doen na de middelbare school, belde ma een kantoor. "Ze kreeg een man aan de lijn en gaf vervolgens de telefoon aan mij. Had ik als jong meisje ineens een wildvreemde vent aan de lijn, met de bedoeling dat ik voor hem ging werken. Dat gebeurde ook: ik moest de telefoon aannemen, brieven tikken, koffie zetten, van alles. Was best leuk maar ik wilde dat niet mijn hele leven blijven doen. Via een vriendin ben ik toen naar de PA gegaan. De Pedagogische Academie. Wat nu dus PABO heet. En ik ben basisschoolleerkracht geworden. De opleiding heb ik in het oosten van het land gedaan en daarna had ik de aandrang om naar het Wilde Westen te komen. Dat leek me heel spannend. Viel natuurlijk allemaal best mee. Nu wonen we al heel lang in het westen en denk ik: de rust en de ruimte in het oosten is eigenlijk best aantrekkelijk."

Toen ze in 1974 in Maassluis aan de gang ging, waren ze daar net van het leesplankje afgestapt. "Het hoofd van de school was trots dat hij net de nieuwe methode Veilig Leren Lezen op de school had geïntroduceerd. Hij dacht dat ik er misschien nog nooit van gehoord had daar in het oosten van het land, terwijl ik er gedurende de hele opleiding op de PA al mee gewerkt had."

Aafke heeft het onderwijswerk altijd met volle overgave gedaan. De ontwikkeling van kinderen – ieder op zijn/haar eigen wijze – is haar altijd blijven boeien. Daarom is ze ook IB en RT gaan doen. RT is Remedial Teaching: kinderen die met bepaalde vakgebieden niet goed kunnen meekomen gericht bijspijkeren. Ze volgde daar opleidingen voor zoals ze later ook de adjunctenopleiding is gaan doen om de rechterhand te worden van Erwin de Jonge met wie ze kon lezen en schrijven. Daar had Aafke geen RT voor nodig. Ze vulden elkaar heel goed aan en daarbij was Aafke vooral bezig met de inhoud van onderwijs en ontwikkeling. Aan het eind van het jaar vertrekt ook Erwin. Wat Aafke hoopt voor de Octantschool Beatrix dat er ook daarna 'mensenmensen' aan de leiding blijven. Mensen die zich goed kunnen verplaatsen in andere mensen en flexibel/praktisch kunnen handelen.

Het afscheid was een groot feest. Aafke werd met een oude DAF het schoolplein opgereden. Eenmaal aan de oude DAF ontstegen, wandelde ze met Erwin de Jonge door een erehaag van leerlingen die allemaal een geraniumplantje met zich mee droegen. Aafke Sizoo nam vervolgens plaats op een troon en werd toegesproken door Erwin en collega Nicolien die ook het voortouw nam bij het zingen van een lied over Aafke op de melodie van het bekende Luizenmoederslied.

Aafke genoot er honderd procent van en na een koffie-interviewtje met de Telstar ging ze nog één keer langs alle groepen om iedereen persoonlijk gedag te zeggen. Ze gaat met echtgenoot Herman – ook een onderwijsman maar al eerder met pensioen – genieten van alle mooie dingen van het leven. Mooie reizen maken, af en toe voor de twee kleinkinderen zorgen, lekker tuinieren. "Mijn moeder had een mooi bedrijf, werkte keihard en toen ze dat verkocht, ging ze snel daarna dood. Veel te jong. Op dat moment heb ik besloten dat ik alles wat er te vieren is meteen vier, zonder uitstel. En dat blijven we doen!"