Jetteke Choi: leerkracht Casa Montessorischool

Pijnacker - Dat zij ooit nog eens voor de klas zou staan op een tweetalige school, had Jetteke Choi vroeger nooit gedacht. "Ik was een echt bèta-kind en Engels was niet mijn beste vak." Het lesgeven op de Casa Montessorischool is haar op het lijf geschreven en met dat Engels is het wel goed gekomen. "Dankzij mijn Canadese echtgenoot heb ik ook nog eens een tweetalig gezin."

Jetteke groeide op in het Brabantse Gilze. "Op de basisschool was ik best een braaf en ijverig meisje. Ik dacht er nooit aan om later juf te worden, wel hielp ik graag mee aan de kindervakantieweek en ging ik drie keer mee met het kamp van groep acht van mijn vroegere school. Op de middelbare school koos ik voor exacte vakken en de enige onvoldoende die ik ooit in mijn hele leven gehaald heb, was voor Engels. Ik zat niet meteen in zak en as want met mijn mondeling wist ik het te compenseren. Ik wilde 'iets met kinderen' gaan doen en ik koos voor de studie Orthopedagogiek. Na het eindexamen vroeg ik mijzelf af: 'wat dóe je eigenlijk met die studie?'. Vervolgens reisde ik acht maanden met een vriendin door Australië en daarna was het nog duidelijker dat ik ècht zelf voor de klas wilde staan." Via een zijstroomtraject kwam Jetteke's droom uit. "Na acht jaar regulier onderwijs ben ik geïnspireerd geraakt door het Montessori onderwijs en geswitcht. Daarna zijn we voor vier jaar naar de Verenigde Staten verhuisd. Bij terugkomst in Nederland heb ik mijn Montessori avontuur vervolgd."

"Die vorm van onderwijs sprak mij meteen heel erg aan. Vooral het kind volgen en 'aansluiten' bij het kind was het eerste dat mij opviel. Ik moest omscholen in mijn denken en ben daardoor wel veranderd. Ik heb toen geleerd om mezelf als leerkracht minder centraal op te stellen. Het is geen eenrichtingsverkeer, je bent constant aan het schakelen en aanpassen, maar ik vind het ontzettend leuk om kinderen, zowel individueel als in groepjes, te inspireren. Mijn switch werd ook gestimuleerd doordat ik zelf kinderen kreeg. Je kijkt dan toch anders naar het onderwijs en wat een kind nodig heeft. Onze dochter van dertien en zoon van tien volgen vanaf de peuterleeftijd Montessori onderwijs. Het mooiste van dit werk vind ik dat je kinderen vaardigheden meegeeft voor hun hele leven. Je loopt constant mee aan de zijlijn om ze te ondersteunen, dit doe je samen met de ouders maar het kind moet het doen. Je bent als leerkracht een grote bron van informatie maar het kind bepaalt bij Montessori onderwijs wàt je gaat doen. Als bouwcoördinator ben ik ook betrokken bij de ontwikkeling van de school. In de toekomst zou ik ook wel eens op een middelbare school willen werken of directeur worden van een school.