André van Leeuwen is niet meer

Pijnacker - Een markante Pijnackernaar is overleden. André van Leeuwen, de wielerorganisator die op zijn oude dag ging zingen (nou ja zingen!) bij het Shantykoor Schiehaven en natuurlijk ook daar voorzitter van werd. André ging er prat op dat hij in totaal meer dan vijftig jaar 'ergens voorzitter van geweest was'.

Wielrennen was zijn grote passie. Tot het laatst heeft hij op televisie alles gevolgd, van de klassiekers tot en met de Ronde van Italië, de Tour en de Vuelta. Hij heeft het zomerseizoen tot het eind toe kunnen meemaken, maar de winter met de veldritten kwam voor André te laat. Hij is afgelopen donderdag om half zeven in de ochtend overleden aan de gevolgen van niet meer te genezen longkanker. André was zo'n man die er onbedoeld voor zorgde dat het Telstarwerk nooit ging vervelen. Altijd heerlijk lomp, met een grote mond, maar met een heel klein hartje. Dan kwam ik hem midden in de zomer tegen bij Gerrit van Schie of ergens op het dorp en dan zei hij: 'Heeje, kè jij alvast niet een hompie tekst over de veldrit in die krant zette?' Dan was mijn antwoord altijd: 'Van Leeuwen, effe wachten tot Wimbledon voorbij is. Het draait nu om tennis.' Ook zijn reactie was bijna altijd dezelfde: 'Sodemieter op met je tennis. Dat is geen sport!' In die trant gingen altijd de 'gesprekken' met André van Leeuwen.

We konden lezen en schrijven met elkaar. André was een man met niet veel scholing, maar hij had als organisator zijn zaakjes altijd perfect voor elkaar. Hij heeft eerst in de tuinbouw gewerkt en later bij de buitendienst van de gemeente. Als bij een wielerronde een lantaarnpaal, een wegversmalling of een boom in de weg stond, ging hij even op audiëntie bij de burgemeester om het object tijdelijk of definitief te verwijderen.

Natuurlijk met succes! André heeft zelf ook aan wielrennen gedaan. Hij was van de generatie Jan Janssen, die hij één keer voorgebleven schijnt te zijn. Dré moest het vooral van zijn inzet en karakter hebben en daar zat het wel goed mee. Na zijn actieve loopbaan sloot hij aan bij het pelotonnetje mensen die vanaf 1958 de Ronde van Pijnacker organiseerden. Het werven van sponsorgelden was een van zijn sterke punten. Een kandidaat-sponsor moest van goeden huize komen om nee tegen hem te zeggen. Hij verdedigde zich altijd met de stelling: ik bedel niet voor mezelf, maar voor het evenement waar heel veel mensen straks heel veel plezier aan gaan beleven. Zo ging het bij de zomerronde heel lang, vervolgens bij de veldrit die internationale faam verwierf met televisie-uitzendingen in meerdere landen en op het laatst ook met het Shantykorenfestival. Heel lang van tevoren had Van Leeuwen zijn zaakjes rond.

André heeft het op het persoonlijke vlak niet altijd gemakkelijk gehad. De ziekte en het overlijden van zijn eerste vrouw greep hem erg aan. Met Sjaan aan zijn zijde heeft hij zijn leven later weer op de rit gekregen. De laatste jaren was André iedere dag zoet met het bijhouden van de 'veestapel' van vriend Gerrit van Schie aan de Monnikenweg. Daar beleefde hij veel plezier aan en met het verzorgen van de 'beesies' ging hij door tot het door zijn ziekte niet meer ging. De situatie kwalificeerde hij als 'brandhout' maar hij streed door zoals hij altijd gestreden had en heeft. Totdat hij vorige week rustig insliep. We zullen met een grote grijns aan hem blijven terugdenken en de kenmerkende anekdotes nog wel een hele tijd blijven vertellen, vermoed ik! André, je bent over de eindstreep, rust zacht!

Sjaak Oudshoorn