Mieke en Theo, twee van de grondleggers van De Verbeelding.
Mieke en Theo, twee van de grondleggers van De Verbeelding.

Theo en Mieke: "We hebben nog steeds verbeelding"

Actueel 3.167 keer gelezen

Pijnacker - Vijfentwintig jaar Verbeeldingsweekenden in het laatste weekend van september, een zilveren jubileum. Mieke van der Kuij en Theo van den Bulk waren er van het begin af aan bij.

Van het begin af aan? Zeker, allebei vanaf het begin van wat wij nu De Verbeelding noemen, het weekend voor kunst en cultuur en met jarenlang een kunstmarkt op het Raadhuisplein. Maar hoe begon het eigenlijk?

Kulturele Manifestatie
Het allereerste zaadje voor De Verbeelding van nu werd al in 1982 gelegd door Henk Zuidweg, Remy Looijaard en Jef Poldervaart. Vanuit de Culturele Kring, die nu niet meer bestaat, organiseerden zij een 'Enorme Kulturele Manifestatie (let op de anarchistische spelling van de jaren tachtig)' op 23 en zaterdag 24 april, zoals op de poster staat. Op het voormalige veilingterrein lieten honderdvijftig exposanten in een grote circustent hun werk zien en vertoonden honderdvijftig musici en cabaretiers hun kunsten. Er was een doorlopend programma met workshops en demonstraties.

Het was een groot succes, maar het bleef bij dit ene evenement. Hoewel… niet helemaal. De Culturele Kring, en dan met name Henk Zuidweg, organiseerde daarna om de twee jaar een kunstexpositie in het Witte Huis. Theo van den Bulk, Verbeelder van nu, nam het organiseren van die exposities daarna over.

Net als Nootdorp
En toen kwam 1994. Mieke van der Kuij, toentertijd Raadslid voor de PvdA in Pijnacker, had opgemerkt dat Nootdorp een jaarlijkse kunstroute had, en wilde zo iets ook in Pijnacker. Wethouder Jenneken Nuijt was meteen enthousiast en het voorstel werd vrij eenvoudig overgenomen. "De naam werd opnieuw Verbeelding, maar het werd een heel nieuw evenement onder verantwoordelijkheid van de gemeente. Jenneken Nuijt werd voorzitter. Pas veel later is het een stichting geworden. Het tijdstip is van het begin af aan het laatste hele weekend van september geweest, aanhakend aan de opening van het culturele seizoen. Ik zie nog Theo Turfboer en Richard Giorgi van de gemeente staan. Zij praatten de boel aan elkaar in die tent. We hadden een kunstmarkt, maar ook een modeshow van vluchtelingen met hun traditionele kleding", vertelt Mieke op een bloedhete maandagavond, die zelfs te heet is om buiten te zitten.

"De basis is steeds hetzelfde gebleven, een kunstmarkt, expositie, kindervoorstelling en optredens van lokale verenigingen. En een koffieconcert op zondagochtend. Meestal in het Witte Huis, maar ook wel eens bij Hoveniersbedrijf Louis van der Meijden. Veel lokale enthousiastelingen zijn in de loop der jaren bij De Verbeelding betrokken geweest: Chris van der Linden, Rabo-directeur David van Rijn, Herman van Atten, Bart Ennema en Nanda Ammerlaan om er maar een paar te doen. We wilden een podium bieden voor lokale kunstenaars. Een monumentenroute hebben we ook uitgezet. Op de plek van het monument waren voordrachten van gedichten van de toenmalige poëziegroep onder leiding van Jantine Dijkstra. Daar zijn zelfs boekjes en ansichtkaarten van uitgegeven met foto's van de monumenten. Beetje jammer dat wel het gedicht bij het monument vermeld werd, maar niet wáár het monument zich bevond, maar ach.. We hebben ook eens onder leiding van zangvereniging Hallelujah een scratch gedaan van de Carmina Burana van Carl Orff. Bij een scratch studeer je met zo veel mogelijk mensen in één dag een stuk in en voert dat aan het eind van de dag uit", geniet Mieke nog steeds na.

"Vergeet niet dat we ook eens een tentoonstelling hebben gehad met kunstenaars uit Steinbach", vult Theo aan. Voor de jonge lezers: Steinbach is dik twintig jaar de zustergemeente van Pijnacker geweest. Daar hoorden onder meer uitwisselingen van jeugd en sportverenigingen bij. En dus deze expositie. Jarenlang waren de exposities in het Witte Huis, tot Het Witte Huis een restaurant werd. Vanaf die tijd is de bibliotheek aan de Julianalaan bij De Verbeelding betrokken en is daar de expositie. Inmiddels is de bibliotheek een beetje de thuishaven van De Verbeelding geworden. De aftrap is er elk jaar op vrijdagavond met een spectaculair optreden en De Verbeelders vergaderen er maandelijks.

"We hadden elk jaar een scholenproject. Heel veel scholen deden eraan mee. De kinderen hebben van alles gemaakt, gedichten, tekeningen, en nog niet zo lang geleden selfies. Het mooist was misschien nog wel het jaar dat we ze vroegen een stoel te maken. Theo had een voorbeeld gemaakt en de materialen voor de stoel naar de scholen gebracht. De kinderen moesten iets creatiefs doen met die stoel en hem zo mooi mogelijk versieren", gaat Mieke verder.

"Ook al was stond basis van De Verbeelding wel zo'n beetje vast, er kwam toch wel steeds iets nieuws bij. Een jaar of tien geleden zijn we gestart met de Rederijkerskamer in de voormalige burgemeesterskamer van Het Witte Huis. Een groot aantal dichters en vertellers trok hier steeds veel publiek. En natuurlijk het grote spektakel 1001 Nachten twee jaar geleden. Als totaaltheaterervaring was dat iets heel nieuws!"

Pianopedaal
Waarom blijf je dit bestuurs- en organisatie nou toch vijfentwintig jaar doen? "Omdat het zo leuk is", roepen Theo en Mieke in koor. Mieke kan eigenlijk niet eens aangeven wát nou het leukst is: "Alles!" "En dat elk jaar de zon schijnt", vult Theo aan, terwijl hij er meteen achteraan zegt: "Nouuu, biijjna elk jaar. Maar áls het al eens regende, dan was het zo weer over. Ik herinner me een keer dat Excelsior het afsluitende concert van de dag speelde en dat het ineens begon te regenen. En ze speelden gewoon door, zonder blikken of blozen. Het was een heel mooi gezicht, die regendruppels op de tuba! Eigenlijk is dat bijna het enige minpuntje dat we gehad hebben in al die jaren, én een dame die haar enkel verstuikte én… het drama met Henk Bart, een jaar of vijftien geleden. Henk was toen dertien en virtuoos pianist. Hij zou op zondagochtend een klassiek concert verzorgen, maar bij aanvang van het concert bleek het pedaal van de gehuurde piano akelig te piepen. Sjaak Oudshoorn, natuurlijk aanwezig voor de Telstar, is razendsnel naar Jan Wenteler gerend, die vlakbij woonde, om een oliespuitje te gaan halen en daarna is het pedaal geolied. Uiteindelijk kwam alles goed en werd het na alle paniek een geweldig concert!"

Het blijft heet tijdens het interview, en de herinneringen van Theo en Mieke buitelen over elkaar heen. Het 'o, ja', 'o. ja' gaat over en weer. "O ja, die keer dat 't Speeltoneel die voorstelling deed in de parkeergarage onder het Raadhuisplein. Het eerste deel van de garage was toen wel in gebruik en het tweede stond nog leeg. Via een schacht op het Raadhuisplein ging je naar beneden en daar in het pikkedonker werd je opgewacht door akelige spookfiguren die plotseling oplichtten in het donker en afgrijselijke geluiden uitstootten. Fenomenaal", aldus Theo.

En nu, wat zijn de plannen? "Je zou kunnen zeggen, het is nu wel eens mooi geweest, maar we gaan door! Wij hebben nog plannen zat, maar wat zou het fijn zijn als we versterking zouden krijgen van jongeren, met verse ideeën. Dus wie dit leest en zich aangesproken voelt, neem contact met ons op", eindigt Theo.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant