Op slag verliefd

Manuela Bijl lucht traditiegetrouw rondom kerst even haar hart op Telstar Online. Een stichtelijk woord. Gewoon, omdat het kan.

Ik kende hem niet. Een goede vriend had gezegd hoe bijzonder hij was, maar zeker niet geliefd bij iedereen. De vrouw van mijn goede vriend moet niets van hem hebben: "als hij er is met de Kerst kun je rekenen op een echtscheiding", dat maakte mij nieuwsgierig. Wie is toch die vreemde die bij de één weerzin en bij de ander enkel zoete herinneringen aan pure liefde oproept.

Het was zaterdag de 16e, ver voor Kerstmis toen ik hem ontmoette. Ik toog in mijn nieuwe tweedehands bolide, 40 centimeter groter dan de vorige, en ja dames, daar is maar weer mee bewezen dat lengte er wel degelijk toe doet, naar Frankrijk. Niet heel ver in Frankrijk, 7 kilometer na de Belgische grens stond ik al in mijn walhalla, de zeventig kassa's tellende Franse Supermarché waar ik uren door kan brengen, vreugdekreetjes slakend over duistere smeerseltjes die je op een stokbroodje kunt doen, de heerlijkste wijnen voor bodemprijzen, zalige kaasjes en toen gebeurde het, ik stond oog in oog met hem, bij het allerlaatste schap voor de kassa.

Mijn knieën knikten, ik zag hem en was verkocht, maar ik werd afgeleid door het af te moeten rekenen bedrag voor mijn kerstboodschappen, uiteraard hoger dan begroot. Mijn goede vriend had ik gevraagd mij na de honderd euro in de winkel te waarschuwen, maar dat was ver voordat ik het geurend wc-papier en de blikken gekonfijte eendenpoten tegenkwam, zelfs de foie-gras heb ik niet genegeerd, sorry voor al die volgepropte ganzen, ik drukte snel op 'ja' tijdens het pinnen, maar hij was al ontsnapt aan mijn blikveld.

Ik realiseerde me pas wat me overkomen was toen ik hem in een schattig bistrootje in Tourcoing weer zag. We gingen even lunchen alvorens huiswaarts te keren en daar was hij ineens weer, recht voor me. Eerst leek het alsof hij me niet wilde leren kennen want de serveerster mompelde iets onduidelijks over dat hij niet beschikbaar zou zijn, maar na overleg met haar collega's veranderde ze van mening. Hij zou zo naar ons tafeltje komen. Ik voelde een onbestemd hunkerend hongerig gevoel ontstaan diep in mijn buik. Dit was het moment.

Daar was hij dan, hij oogde fantastisch, onze eerste aanraking was fluweelzacht, zijn omhelzing was warm, zijn smaak verrassend licht in tegenstelling tot zijn mannelijke alles doordringende geur, wat had ik dit gemist, de echte pure smaak van passie. Ik smolt, was verkocht en op slag verliefd, of zoals de Fransen zeggen; un coup de foudre, dan klinkt het nog mooier. Op hem, de specialiteit van het noorden van Frankrijk, het ultieme kaasje wat je nooit open in de koelkast moet bewaren, maar moet verwerken in een Tarte soufflée au Maroilles. Lauwwarm serveren op een bedje van Frisée salade, beetje vinaigrette, paar kerstomaatjes en een kabouterbiertje ernaast.

Fijne kerst, heb het goed, hou van elkaar en omhels het onbekende.

Liefs, Manuela