Billenknijpen

Ik moet een jaar of zeventien zijn geweest toen ik voor het eerst in het dorpscafé belandde. Gezien de tegenwoordige leeftijd van cafébezoekers was ik dus een laatbloeier.

Wat onwennig zat de jonge garde, achterin de zaak op de rand van het biljart, een biertje te drinken. Een boomlange uitsmijter bij de deur zorgde dat alles ordentelijk verliep. Ik kan mij niet herinneren dat er ooit gezeik is geweest. Een Whatsappje naar een lokale schone aan de bar sturen behoorde destijds niet tot de mogelijkheden. Je was aangewezen op een indrukwekkende openingszin.

Omgangsvormen. Daar kwam het op aan.

Onlangs was ik met een bont gezelschap bij het concert van Guus Meeuwis in Eindhoven, toen een van de aanwezige dames door een wildvreemde kerel hard in haar billen werd geknepen. Lachend liep hij door. Overigens niet voor lang, want hij had zich even verkeken in het feit dat wij met een dertigtal drinklustige Nootdorpers aanwezig waren. Hij werd in een hoekje even subtiel geknipt en geschoren.

Opmerkelijk genoeg kreeg ik te horen dat billenknijpen tijdens het uitgaan aan de orde van de dag is. "O, dat gebeurt mij zo vaak", zei één van de dames. "Heel irritant, maar ik maak het ook regelmatig mee", vertelde een ander. Al snel bleek dat een avondje stappen gepaard gaat met heel wat handtastelijkheid en bovenal ongewenst billenknijpen. Ik kreeg zelfs de indruk dat het allemaal als normaal wordt ervaren. Dat is het natuurlijk niet.

Wat ik eigenlijk al wist blijkt te kloppen. Billenknijpen wordt gezien als aanranding en is strafbaar, zo laat de politie weten. Mooi. Bij dergelijke acties kun je dus gewoon de gang naar het politiebureau maken.

Billenknijpen?

Nee, dan maar een slechte openingszin.

Martijn Mastenbroek