Column. Mag ik een eurootje?

De bel gaat. In de deuropening staat een jongen van een jaar of zestien. Zijn haren niet gekamd, een warme winterjas aan, rugzak op en duidelijk vuile handen. Zijn handschoenen is hij al de hele dag kwijt. Zenuwachtig staat hij te draaien op uw tuinpad.

Zijn vraag is simpel, maar evenwel verwonderlijk: "Dag meneer, mag ik een eurootje om de putdeksel voor uw woning naar grote hoogte te schieten?" Er is geen twijfel, u geeft dit jaar wederom royaal aan dit initiatief. In Pijnacker-Nootdorp gaan op hetzelfde moment nog veel meer jongeren en zelfs een verdwaalde huisvader de straat op. 

Huis voor huis bellen ze aan met de vraag om een bijdrage voor het moedwillig vernielen van speeltuintjes, visvlonders of desgewenst een compleet stuk wegdek. Iedereen geeft gul.

Onzin? Welnee. Indirect draagt u tezamen zo'n 30.000 euro bij dit jaar. Dat is namelijk de schade aan openbare eigendommen tijdens de afgelopen jaarwisseling in onze gemeente. 

Met stijgende verbazing heb ik de reacties gelezen op het gooien van zwaar vuurwerk naar politiemensen in Klapwijk. Het wordt weggelachen. Net als het totaal ontbreken van maatschappelijke verontwaardiging over de schade aan publieke eigendommen.

Wat zegt u echt, als bij u de deurbel gaat?

Martijn Mastenbroek