Woudwijk Mode gaat na opheffingsuitverkoop de deuren sluiten

Met levensgrote letters staat het nu tweevoudig op de winkel van Woudwijk Mode aan de Meidoornlaan in Pijnacker: Opheffingsuitverkoop. Die is zaterdag begonnen. Daags na de persconferentie waarbij toch nog een beetje onverwacht enige versoepelingen werden aangekondigd.

De winkels mochten weer open en dat was bij John van Rijn en zijn echtgenote Evelyn van Rijn-Woudwijk niet aan dovemansoren gericht. Ze willen hun winkel zo snel mogelijk leegverkopen. Liefst al voor eind maart! Of dan ook de enorme voorraad mannenkortebroeken de deur uit is, valt te betwijfelen. Een man koopt namelijk pas een korte broek als hij hem diezelfde dag ook nodig heeft. Tenzij hij ziet wat de scherpe prijzen zijn die Woudwijk Mode hanteert voor de opheffingsuitverkoop! Want die zijn echt scherp.

Iedereen vraagt zich af waarom Evelyn en John ermee stoppen. Heeft het iets met corona te maken? Was het niet meer haalbaar? Allebei niet het geval. Toen John en Evelyn de zaak in 1997 overnamen van Wytze en Neeltje Woudwijk zei John al: “Ik stop op mijn zestigste. Daarna ga ik van andere mooie dingen in het leven genieten.”

In 2020 werd John zestig maar toen vond Evelyn, die het nog steeds ontzettend leuk vond om in de winkel te werken, het nog veel te vroeg. Op 15 april van dit jaar wordt John 62 en dan hoopt hij toch gestopt te zijn. Hij heeft genoeg leuke hobby’s, zoals klussen, tuinieren, genieten van de kinderen en kleinkinderen en vooral fotografie. Hij vindt het bijvoorbeeld heel boeiend om in verlaten fabriekscomplexen ergens in België of Frankrijk ‘het verval’ en de ‘overname van het pand door de natuur’ in beeld te brengen, de zogeheten Urbex-fotografie. Vorig jaar exposeerde John ook al bij De Verbeelding.

Reizen is ook een hobby. Vol elan vertellen John en Evelyn over hun reis naar IJsland, waar ze tien dagen lang de mooiste en meest avontuurlijke dingen zagen en beleefden. In februari door IJsland reizen is ‘op het randje leven’. Dat vinden ze mooi waarbij kan worden aangetekend dat Evelyn nog avontuurlijker ingesteld is dan John. Het is overigens wel zo dat John bij zo’n rondreis achter het stuur zit van de vierwiel-aangedreven huurauto met spijkerbanden, die nodig zijn op de ijzige IJslandse wegen die ook ineens afgesloten kunnen worden.

Wytze
Dus John wist al lang dat hij rond zijn zestigste wilde stoppen met Woudwijk Mode. Evelyn was daar nog niet aan toe, dacht ze altijd, totdat de winkel vorig jaar door corona een aantal maanden gesloten was en zij merkte dat ze toch wel genoot van de vrijheid en de vrije tijd. En zo groeide zij er dus ook naar toe. Ze besloten ergens in 2021 dat ze begin 2022 zouden stoppen, na de leegverkoop van de winkel.

De winkel is ooit begonnen door de handels- en marktkoopman Wytze Woudwijk die er tot zijn laatste snik ook bij betrokken is gebleven. Wytze die zelf begonnen was in 1964 verkocht de zaak aan John in 1997 maar kon er moeilijk afstand van nemen. Gelukkig had hij zijn eigen winkeltje in De Bieslandhof nog. Dat heeft hij tot het eind toe aangehouden. Wytze is zes jaar geleden onverwachts overleden.

Bob Marley
John zegt dat hij zijn schoonvader nog iedere dag mist. Wytze was niet alleen zijn schoonvader maar ook zijn allerbeste vriend. Vaak reden ze samen naar het vakantiehuisje van Wytze en Neeltje in de Ardèche. 1.200 kilometer lang werd er gezellig gekletst en hoorden ze aan een stuk door Bob Marley op de achtergrond, de enige CD die ze bij zich hadden. “Als ik Bob Marley hoor, denk ik aan Wytze. Wytze en Neeltje genoten van hun vrije tijd in Frankrijk, maar het grappige was, als Wytze in Frankrijk was, had hij altijd heimwee naar Nederland, naar zijn kinderen, kleinkinderen en de winkel. En als hij weer in Nederland was wilde hij weer snel terug naar Frankrijk. Dat dubbele gevoel heeft hij tot het eind gehouden. Hij was nog geen tien minuten terug in Pijnacker of hij kwam de winkel in stappen. En vanuit Frankrijk belde hij ook vaak om te vragen hoe het die dag gegaan was in de winkel.”

Elektrotechneut
John zou destijds de zaak voortzetten samen met zijn zwager Hans Woudwijk, een van de twee broers van Evelyn die jarenlang in de winkel heeft gewerkt. Hans zag er uiteindelijk toch van af en daardoor waren John en Evelyn degenen die de winkels in Pijnacker en In de Hoven in Delft voortzetten. En dat terwijl John helemaal geen winkel- of modeman was. Hij had een elektrotechnische opleiding en werkte bij een technische handelsmaatschappij in Zoetermeer, waar hij verkoopleider was.
Evelyn is eigenlijk lerares Frans van huis uit. Ze heeft niettemin heel lang bij de Pijnackerse RABO gewerkt achter de bedrijvenbalie en daarna heel veel vrijwilligerswerk gedaan op de school van hun kinderen Monique en Bart en ook op de peuterspeelzaal. Pas toen John in 2008 met een zeer ernstige nekhernia ging tobben en een tijdlang van de wereld en uit de winkel was, is Evelyn de winkel in gegaan en er ook niet meer uit gegaan.

Evelyn en John hebben na de overname in 1997 de formule wel aangepast. Ze zijn meer het middensegment gaan voeren terwijl Wytze toch vooral een man van veel omloop en lage prijzen was. “We wilden betere merken en een nieuw publiek, zonder dat we de vaste klanten uit de tijd van Wytze uit het oog verloren. Nog steeds hebben we heel veel klanten uit die tijd. Mensen die niet zomaar even 100 euro voor een broek kunnen of willen betalen, wilden we toch van dienst blijven. We hebben een heel trouw klantenbestand van zeker 2.500 mensen uit de hele regio. Ook heel veel mensen uit Delft die Woudwijk Mode kennen van het winkeltje in De Bieslandhof en de winkel in De Hoven waar we al eerder mee gestopt zijn. De winkel in Delft was een wereld van verschil met die in Pijnacker. In Delft moest je echt politie-agentje spelen en steeds opletten of mensen geen spullen meenamen zonder te betalen, terwijl dat hier in Pijnacker nauwelijks speelt. Hier kwamen en komen de mensen gericht: negen van de tien klanten koopt ook wat. In Delft zaten we meer in de loop en had je veel meer lopers dan kopers.”

Ackershof
Toen Ackershof 1 werd ontwikkeld hebben John en Evelyn ook wel getwijfeld of ze de stap daarheen moesten zetten, maar ze kozen toch voor de ‘stand alone winkel’ aan de Meidoornlaan met 325 vierkante meter vloeroppervlak. En daar hebben ze geen spijt van gehad. De klant wist ons toch wel te vinden en parkeren voor de deur is een enorm voordeel.

John: “Door alles zelf te doen en in eigen hand te houden – van het opstellen van de advertenties tot het inrichten van de etalage - hebben we altijd goed kunnen draaien, zijn motto is altijd geweest ; de kosten zo laag mogelijk houden. In navolging van Wytze was ik ook voorzitter van een inkoopvereniging die destijds veertig of vijftig winkels had en nu nog een stuk of twaalf. Winkels zoals de onze gaan op de lange termijn verdwijnen. De zogenaamde weidewinkels houden het nog wel een tijd vol maar van de ketens en de onlineverkoop ga je het op de lange termijn niet winnen. Dat neemt niet weg dat wij nog steeds prima draaiden hier hoor. We stoppen echt niet omdat het niet meer gaat. Het is simpelweg tijd voor andere dingen.”

Kort en goed: de opheffingsuitverkoop is zaterdag begonnen die gaat door tot bijna alles weg is. Een overblijvend deel verkopen aan een collega zit er niet in. Ze hebben allemaal kleding in overvloed door de corona-ontwikkelingen van de voorbije twee jaar. John en Evelyn hebben er goede moed op dat de uitverkoop als een speer gaat lopen.

Hun altijd enthousiaste en onmisbare medewerkers Toke, Ada, Marianne, Coby, Ria, Marianne en Tonny, van wie de meesten jaren lang in de winkel gewerkt hebben en naast John en Evelyn het gezicht waren van Woudwijk Mode, gaan daar zeker een goede bijdrage aan leveren en natuurlijk blijven ze open staan en tijd maken voor een praatje met de klanten die soms hun hele levensverhaal aan de koffietafel in de winkel vertelden. Niet alleen als kledingzaak maar ook als sociale ontmoetingsplaats gaat Woudwijk Mode gemist worden en dat gaat John en Evelyn erg aan het hart.

Ze vinden het jammer voor de klanten van wie er nog steeds flink wat Wytze hebben meegemaakt en herinneringen aan hem ophalen. Tot vreugde van John en Evelyn. Vaak werd John aangezien voor zoon van Wytze en dan kon Evelyn het soms wel eens niet laten om toch even te laten weten dat hij toch echt haar vader was waar ze super trots op was. Maar dan wel weer de beste vriend van John! 

Grondlegger Wytze Woudwijk is tot zijn overlijden zes jaar geleden nauw betrokken geweest bij de zaak.