Afbeelding

Hanneke Beijersbergen werkt 25 jaar voor Moeders voor Moeders

Actueel 1.770 keer gelezen

Hanneke Beijersbergen uit Pijnacker werkt donderdag 1 april precies 25 jaar als informatrice voor Moeders voor Moeders. Ze stuitte midden jaren negentig op een advertentie in de krant; haar voorgangster in de regio Delft stopte ermee. Al tijden wilde Hanneke het gezinsleven combineren met een maatschappelijke invulling. Ze werd aangenomen en de rest geschiedde.

Hanneke heeft de afgelopen 25 jaar bijna 20.000 vrouwen van dichtbij de eerste gelukzalige zwangerschapsweken zien doormaken. “Zwanger worden is iets magisch. Als je daar deel van uit mag maken, vrouwen jou vertrouwen en meenemen in dat proces, dan ben je bevoorrecht’’, zegt ze daarover. Natuurlijk is er niet alleen geluk. Ook verdrietige verhalen passeren de revue. Een luisterend oor bieden is een belangrijk onderdeel van het werk.

Moeders voor Moeders verzamelt urine van pril zwangere vrouwen, waaruit het hCG-hormoon wordt gewonnen. Dit hormoon wordt door farmaceutische bedrijven gebruikt voor het vervaardigen van geneesmiddelen die worden gebruikt bij vruchtbaarheidsbehandelingen. Hanneke gaat op huisbezoek bij zwangeren en helpt bij vragen of problemen. Momenteel worden de intakes vanwege corona telefonisch gedaan. Daarnaast is Hannekes thuisadres het ‘depot’ voor Pijnacker en Nootdorp. Haar voortuin staat vol met blauwe flessen en kratjes. “Moeders voor Moeders werkt heel discreet. Kratjes kunnen thuis worden opgehaald, maar als vrouwen liever nog niet willen dat de buurt weet dat ze zwanger zijn, dan lossen we het anders op”, aldus Hanneke. Hanneke is voor vele inwoners van Pijnacker-Nootdorp een bekende verschijning. Maar ook in Delft wordt ze regelmatig herkend. Haar werkgebied bestaat uit Pijnacker-Nootdorp, Delft, Ypenburg, Midden-Delfland en Lansingerland.

Zorg en werk combineren
Hanneke werd in 1960 geboren in Schiedam. Haar vader was exportmanager bij een Duitse firma, haar moeder zorgde fulltime voor het gezin. Daar had ze haar handen vol aan. Hannekes enige zusje, Marian, had een ernstige verstandelijke beperking. Het heeft ook Hanneke leven gevormd. ‘Zorgen’ zit dan wel in haar DNA, maar het is ook het enige wat je kunt doen als een dierbare zorg nodig heeft.

Hanneke kon goed leren, maar tot grote ergernis van haar leraren gaf ze altijd aan moeder te willen worden. Toch ging ze studeren. In Leiden. Franse taal en letterkunde. Tijdens haar studietijd leerde Hanneke haar man Hans Beijersbergen kennen. Niet tijdens een borrel of in de collegebanken, maar gewoon in een badkamer in Nootdorp waar Hans aan het klussen was. Al snel kwam Hannekes droom uit. In 1984 werd ze moeder van hun eerste kind Pauline. Later volgden Marije (1986) -van Verloskundig Centrum Verde- en Wouter (1990). Ze leidde een gelukkig gezinsleven, maar na verloop van tijd begon het te kriebelen. Ze wilde aan het werk. “Ik was al jaren aan het piepen”, vertelt Hanneke. “Een baan in het onderwijs zag ik niet zitten. Dat was niet te combineren met alle zorgtaken. Hans werd ondertussen gek van me. Toen vond ik dus die advertentie van Moeders voor Moeders. Ik zag allerlei beren op de weg, maar Hans motiveerde mij om toch te solliciteren. Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik mijn gezin en zusje bij mijn beroepskeuze voorop heb gesteld. Uiteindelijk kwam het juiste op mijn pad en kon ik twee geweldige dingen combineren.’’

Vruchtbaarheidsproblematiek
Hanneke vond het werk gelijk ontzettend leuk. “Het contact met de mensen geeft heel veel voldoening. En je doet het natuurlijk voor een goed doel.” Dat goede doel is het helpen van vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen. Een gevoelig onderwerp. Veel vrouwen krijgen hiermee te maken. “Bij een op de zes stellen lukt zwanger worden niet binnen een jaar”, weet Hanneke. “Soms is er niet eens iets aan de hand. Bij elke natuurlijke poging ligt de slagingskans rond de twaalf procent. Het blijft mazzel en een wonder.” Het is door de jaren heen lastiger geworden om vrouwen te motiveren voor Moeders voor Moeders. “Jammer”, vindt Hanneke. Ze vermoedt dat het voornamelijk een mentaliteitskwestie is. “Veel mensen hebben een druk leven. Maar het is zo de moeite waard om mee te doen. Met je urine kun je letterlijk je geluk doorgeven. Wie wil daar niet een beetje moeite voor doen? Ik wil er heel veel moeite voor doen, omdat ik zie hoe zwaar die jonge meiden het hebben.” Fijn vindt ze de hulp van de verloskundigenpraktijken. Ze vragen daar aan zwangeren of ze interesse hebben in deelname aan Moeders voor Moeders. Dat levert veel aanmeldingen op.

Sterke vrouwen
Vreugde en verdriet. Hanneke ziet het allemaal. Het raakt Hanneke als zwangeren het lastig hebben, maar het geluk overheerst. “Ik ga bijvoorbeeld echt blij naar huis als ik bij een vrouw op bezoek ben geweest die na jarenlange vruchtbaarheidsbehandelingen tóch zwanger is geworden.” De verdrietige momenten kan Hanneke goed een plekje geven. “Het helpt mij dat ik mensen kan helpen. Ik zet mensen graag op de juiste weg”, zegt ze daarover. Verder vindt ze veel geluk in haar gezin. Ze vertelt: “De laatste tien jaar is onze club uitgebreid met zes fantastische kleinkinderen. Vanaf het begin hebben we wekelijks opgepast en een geweldige band met ze opgebouwd.” Onmisbaar in het werk voor Moeders voor Moeders is Hannekes man Hans. Hij verricht al 25 jaar onvermoeibaar hand- en spandiensten.

Wat Hanneke drijft in het werk? “Ik zie doorlopend hoe sterk vrouwen zijn. Vrouwen die heel lang op een zwangerschap moesten wachten en nooit opgaven, vrouwen die na peilloos verdriet of een gecompliceerde zwangerschap toch weer opnieuw durfden te beginnen. Als zij volhouden, dan doe ik dat ook.” En volhouden doet ze, ook al zit het leven door persoonlijk tegenslag even niet helemaal mee. Haar moeder, Liesje Bikker, overleed in februari van dit jaar. “Mijn allergrootste voorbeeld. Als het haar tegenzat, het leven haar onderuit schopte, sloeg ze het stof van haar broek en ging weer door.” Diezelfde wilskracht motiveert Hanneke om zich nog een hele poos in te blijven zetten voor Moeders voor Moeders. Op naar de 25.000 zwangere vrouwen!


Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant