Marcel Prins maakt koninklijke rondrit door Nootdorp

Twintig jaar was Marcel directeur van de Jozefschool in Nootdorp en nu gaat hij op zijn 63ste op zijn eigen tijd naar eigen wens met vervroegd pensioen. Vorige week was de Delftenaar voor het laatst in de school aan de Sportparkweg in Nootdorp. Natuurlijk wilde hij de musicals van de groepen 8 nog even meemaken. Maar vrijdag trok hij toch echt voor het laatst de deur van de school achter zich dicht.

Met een heel dubbel gevoel deed hij dat. Marcel heeft zich twintig jaar helemaal thuisgevoeld op de school die bij zijn aantreden 400 leerlingen telde en daarna groeide tot 800 leerlingen en die nu 600 leerlingen telt. Op precies te zijn 597. Of er nou 400 leerlingen zijn, 800 of 600; Marcel Prins was en is altijd dezelfde persoon. Een baken en een oase van rust. “Ik heb hem nooit uit zijn stekker zien gaan en ik heb hem ook nooit zien rennen door de school”, aldus oud-collega Peter Beijersbergen die vrijdag 10 juli net als verschillende andere oud-collega’s aanwezig was bij een besloten receptie op het kersverse ‘Prinsenhofje’, het speelpleintje van de kleuters.

Open auto
Gekleed als prins had Marcel net een rondritje in een open auto door het dorp gemaakt, met achter het stuur Karin van Santen, de vrouw van de administratie die dertien jaar met Marcel in één kamer heeft gezeten en hem ook nooit uit zijn panty heeft zien gaan. “Hij was altijd rustig en beheerst”, zegt Karin die hem zal missen. Net als veel andere collega’s, ouders van leerlingen en natuurlijk de leerlingen zelf. Ze stonden allemaal langs de route die voerde vanaf Grand Café 1837 door de Dorpsstraat en over de Meidoornlaan naar de Sportparkweg waar de Jozefschool staat. Het was een mooie en gezellige optocht. Vervolgens mochten de leerlingen naar huis. Dat paste ook helemaal in het continurooster dat de school hanteert na de herstart na de coronatijd. Zoals bijna alle scholen dat doen. Dus een doorlopend rooster van half negen tot twee uur, zonder middagpauze. Een dag eerder, donderdag 9 juli, had scheidend schooldirecteur Marcel Prins al alle klassen bezocht om persoonlijk afscheid te nemen. Vorige week was er nog een afscheidsfeestje met het ongeveer vijftig personen tellende team van de school. Diverse teamleden vertrekken ook bij de school en van hen werd meteen afscheid genomen.

Andere baan
Na de sterke groei vanwege de nieuwbouw in Nootdorp en omliggende woonwijken, neemt de school in leerlingental wat af en daarom krimpt ook het team wat. Het gaat vooral om een natuurlijk verloop en vertrekkende mensen zullen geen moeite hebben om een andere baan te vinden. Maar of die even leuk is als op de Jozefschool Nootdorp, dat is de vraag. We hebben het hier over een al heel lang bestaande school met een gemoedelijke Nootdorpse sfeer waar ook kinderen uit Leidschenveen, Ypenburg en Brasserhout zich prima thuis blijken te voelen. Marcel Prins had het vrijdag over het ‘Jozef-gevoel’. “Sollicitanten vragen wel eens: wat is dat dan dat Jozefgevoel? Dan zei ik altijd: moet je hier maar komen werken, dan ervaar je het vanzelf. Het is een gevoel van saamhorigheid, gemoedelijkheid, van elkaar kennen en elkaar de ruimte geven om jezelf te zijn.”

Marcel Prins gebruikte niet het woord familiegevoel, maar misschien komt dat er ook bij kijken. Het gaat er bij de Jozefschool altijd redelijk relaxed aan toe. Nootdorps gemoedelijk. Als je er binnen loopt omdat je wat wilt weten over hoe ze omgaan met de coronaperikelen, dan nemen ze meteen de tijd voor. Ze beantwoorden je vragen en er is niemand die zich zorgen maakt over wat je met die informatie gaat doen. Dat wijst op rust en vertrouwen. Toen de privacywet net van kracht was en er een foto gemaakt moest worden van de levering van planten voor het herstel van een gesloopte schooltuin, was eerst het idee om de kinderen van achteren op de foto te zetten. Toen wij dat jammer vonden, pakte Hester van der Waard de telefoon en belde een paar ouders of hun kids van voren op de foto mochten. Het werd gewoon even geregeld.

Directietaken
Hester van Waart is nu drie jaar verbonden aan de Jozefschool en heeft gaandeweg al diverse directietaken van Marcel Prins overgenomen. Zodoende is het gaandeweg terugtreden van Marcel een natuurlijk afbouwproces geweest. De manier waarop Hester leiding geeft aan de school sluit goed aan bij de werkwijze van Marcel: rustig, weloverwogen, niet te revolutionair en altijd met oog voor de schoolbevolking; het team, de leerlingen en hun ouders. “Als je iets wilt veranderen, moet je dat doen in kleine stapjes en iedereen er goed bij betrekken. Je hebt altijd draagvlak nodig”, zegt Marcel die met Hester als opvolger met een heel gerust gevoel de Jozefschool achter zich laat. Een oud-docente zegt dat zij het sterke van Marcel vond dat je altijd met problemen bij hem terecht kon zonder dat hij meteen een oordeel had of boos werd. Je kon met een gerust hart bij hem terecht. Ze werkt nu 2,5 jaar op een school in Leiden en is daar al aan de vijfde directeur toe. Precies het omgekeerde van de Jozefschool in Nootdorp, waar Marcel Prins twintig jaar prinsheerlijk heeft gewerkt.

Zijn vader zat in het vormingswerk en hij voelde zich aangetrokken tot het basisonderwijs. Na de militaire dienst deed hij de PABO en ging hij werken op de Max J. Schreuderschool in Rotterdam. Een school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen. Hij werkte zich daar op tot directeur en werkte er heel lang, totdat hij twintig jaar geleden toch een move wilde maken naar een school waar het niet altijd maar over leer- en gedragsproblemen van kinderen gaat. De Jozefschool zat toen een jaar zonder directeur na het vertrek van directeur Ton Broekhuizen. Marcel solliciteerde op een advertentie en werd aangenomen: hij wilde het Jozefgevoel ook wel eens ervaren en in de geest van dat gevoel heeft hij er twintig jaar met plezier gewerkt.

Jozefgevoel
Het Jozefgevoel van bij elkaar betrokken zijn en meeleven heeft Marcel ook op een bijzondere manier ervaren toen zijn echtgenote Els ongeneeslijk ziek werd en overleed. Dat is nu anderhalf jaar geleden en dat blijft een donkere bladzijde. “Hoe veel mensen je ook op een mooie manier ontmoet, uiteindelijk kom je toch alleen thuis en stap je alleen in bed.” Het betekent zeker niet dat Marcel Prins bij de pakken is gaan neer zitten na het overlijden van zijn vrouw. Hij is erg betrokken bij zijn drie dochters en zijn vier kleinkinderen. Twee van zijn dochters hebben het cateringbedrijf Zus & Zoet. Daar levert pa ook zijn bijdrage en verder is hij voorzitter van Scouting Paulus in Delft. In dit werk gaat hij nu weer meer tijd steken en verder ziet hij wel wat er op hem af komt. Heel grote concrete pensioenplannen heeft hij er nog niet, vertelde hij voor de camera van Feelgood die vrijdag 10 juli een reportage kwam maken van het afscheidsfeestje.