Het sociale leven komt weer op gang in de verpleeghuizen

Corona is de wereld nog niet uit maar sinds begin juni waren er in de verpleeghuizen en woonzorgcentra van Pieter van Foreest geen besmettingen meer. Tot het afgelopen weekend toen er zich in De Bieslandhof in Delft een besmetting voordeed. Het blijft oppassen dus.

Veenhage in Nootdorp en De Weidevogelhof in Pijnacker waren sinds begin juni coronavrij. En dus kon ook daar de versoepeling intreden, maar wel onder de voorwaarde dat de voorschriften van de overheid en het RIVM opgevolgd worden. We waren onlangs even bij Veenhage en zaten een klein half uurtje gezellig op een bankje voor de entree met Jessica Smit. Zij is teammanager Welzijn bij Veenhage én de Weidevogelhof.

Op ‘het bankje’ was het prettig praten. We zagen meteen ‘van alles’ gebeuren en een voordeel was ook dat we niet binnen hoefden te zijn. Op het bankje tegenover ons ontmoet een zoon voor het eerst weer zijn moeder die al heel lang in Veenhage woont. Hij vertelt even later dat ze hem niet bewust zal hebben gemist, omdat daarvoor haar verstandelijke vermogens al te veel zijn aangetast door dementie. En toch is het voor de moeder en haar zoon heel fijn dat ze elkaar weer even nabij zijn. Of we een foto mogen maken. Dat vindt de zoon geen enkel probleem.

Even later komt een andere verzorgende met een oude dame naar buiten. Voor het eerst in lange tijd kan ze haar dochters weer live ontmoeten. De ‘knuffel’ die eigenlijk nog steeds niet mogelijk is, blijft niet geheel achterwege. Jessica loopt er heen en vertelt rustig dat afstand houden nog steeds van belang is. Voor de dochters was het een zodanig emotioneel moment – elkaar live weerzien na zo veel tijd – dat ze het echt even niet konden helpen. Het ging bij wijze van spreken vanzelf.

Terug op het bankje zegt Jessica dat ze de emoties heel goed kan begrijpen. Tegelijk wil zij met al haar collega’s bij Pieter van Foreest er alles aan doen om de tehuizen en hun bewoners coronavrij te houden. Er is best het een en ander gebeurd: bewoners en medewerkers die besmet zijn geraakt en al dan niet ziek zijn geworden en ook de gevolgen van de preventiemaatregelen hebben hun impact gehad.

Er is alles aan gedaan om de verspreiding van het virus zo veel mogelijk in te dammen. Het anders zo levendige Veenhage was op een zeker moment een gesloten en stille vestiging waar bezoek en vrijwilligers niet naar binnen mochten. Jessica vertelt dat het voor medewerkers niet makkelijk was om uit te moeten leggen dat iemand niet op bezoek mocht bij zijn of haar naaste. En nog steeds kun je de locatie niet zomaar in en uit lopen.

“We hebben van alles gedaan qua vervangende contactmogelijkheden. Devices en andere middelen om beeldbellen mogelijk te maken. We hebben ook twee plekken gecreëerd met een tentje waarbij bezoekers met een raam ertussen contact konden hebben met de bewoner binnen. Niet helemaal ideaal maar het is toch iets. Met deze raambezoeken gaan we nog even door voor mensen die er toch niet helemaal gerust op zijn.”

Intussen mogen de bewoners weer buiten een wandeling maken en ook mogen vier vaste bezoekers per bewoner enkele malen per week binnen op bezoek komen. Bij goed weer en als dat mogelijk is, wordt de bewoner door een verzorgende naar buiten gebracht. Hoe minder mensen er van buiten naar binnen gaan des te minder kans er is dat het virus van buiten toch weer het tehuis binnendringt.

Intussen worden ook de verschillende activiteiten langzaamaan weer opgepakt. Soms nog wel in aangepaste vorm. Een voorbeeld daarvan is de ‘gangbingo’. De kapper en de pedicure zijn weer actief. Zo wordt dus langzaamaan een hele zware periode van een paar maanden naar het verleden gedrongen.

“Alles was anders dan anders. We moesten voortdurend schakelen maar we hebben binnen de mogelijkheden wel steeds maatwerk proberen te leveren en daar gaan we ook mee door. Gelukkig is het normale leven weer een beetje terug”, aldus Jessica die van de gelegenheid gebruik maakt om iedereen te bedanken die gedurende de coronatijd met bloemen, kaartjes en muziek de mensen van Veenhage een beetje afleiding, plezier en troost heeft gebracht. Zoals Nootdorper Kees Balm die vijftig keer muziek is komen maken op het binnenterrein en daar voorlopig gewoon mee door gaat.