Zoon ten onrechte verdacht van mishandeling moeder

Nootdorp - De 48-jarige Peter de Groot belandde zaterdag 13 juni in een enorme rollercoaster. Zijn moeder bleek thuis aan de Lindenhof in Nootdorp van de trap gevallen en was daarbij behoorlijk gewond geraakt. Peter, die al zijn hele leven met zijn moeder op dat adres woont, belde 112. Heel snel was er een ambulance ter plaatse, maar bijna even snel of nog sneller: vier politiewagens.

Peter zat al met zijn handen geboeid op zijn rug in een politiewagen, toen zijn moeder het huis nog moest verlaten, op weg naar het Westeinde Ziekenhuis in Den Haag. De 48-jarige Peter werd ervan verdacht zijn moeder van de trap te hebben geduwd. Volgens sommige media kwam die informatie van omwonenden maar dat kan Peter zich nauwelijks voorstellen. Achteraf blijkt dat die informatie afkomstig was van de ambulancemedewerkers. Dat blijkt uit bijgaande reactie van de politie. De verwondingen zouden niet van de val van de trap afkomstig kunnen zijn. En dus ging er een verdenking uit naar zoon Peter.

Peter de Groot werd met toeters en bellen geboeid afgevoerd naar Zoetermeer en maakte vervolgens in een politiecel in Den Haag de nacht door: in een volgens Peter behoorlijk vieze koude politiecel op een lullig rubberen matrasje. De volgende ochtend werd hij – terug in Zoetermeer - verhoord en pas toen kreeg hij van een vriendelijke politiemedewerkster te horen dat het redelijk goed ging met zijn moeder.

Achtertuin
Peter: “Ik vond het heel erg dat ik zomaar even ervan werd verdacht dat ik mijn moeder van de trap geduwd zou hebben. Op het moment dat het gebeurde zat ik in de achtertuin. We waren gezellig bij 1837 geweest om wat te drinken. Ik zei nog tegen moeder: het mag weer, we gaan wat drinken op mijn kosten. Het was heel gezellig en ik zat in de tuin nog een biertje te drinken, toen ik binnen een hoop herrie hoorde en mijn moeder van de trap gevallen bleek te zijn.”

Moeder Netty de Groot-Rolvink (74) zegt dat ze wel weet dat ze naar boven was gegaan, maar dat ze zich niets meer van de val kan herinneren. In het ziekenhuis bleek ze een scheurtje in haar ruggenwervel te hebben. Haar rug is nog heel pijnlijk en moet met rust herstellen. Een week later, op zondag 21 juni, herinneren blauwe plekken in haar gezicht aan de val. “Ik heb geen idee hoe het gegaan is. Misschien ben ik weggegleden.”

Op zondagmorgen 14 juni probeerde Netty vanuit het ziekenhuis in Den Haag thuis haar zoon te bellen. Er werd niet opgenomen. Dat was op zich niet verwonderlijk: Peter werd op dat moment nog verhoord in Zoetermeer. Zelf heeft hij meerdere malen – ook gedurende de nacht toen hij niet of nauwelijks kon slapen – geïnformeerd naar de toestand van zijn moeder. De opeenvolgende politiemensen wilden of konden daar geen mededelingen over doen, aangezien Peter voor verdachte werd aangezien.

Slechte film
“Dat ik voor het zicht van de hele wijk in de boeien was geslagen en als een crimineel werd afgevoerd, vond ik al heel beroerd. Ik had meteen het gevoel dat ik in een hele slechte film terechtgekomen was. En dan nog wel als hoofdrolspeler met verder allemaal slechte acteurs. Maar dat ik helemaal geen informatie kreeg over mijn moeder, dat vond ik nog veel erger. Zeker na het overlijden van mijn vader Nico de Groot – vorig jaar eind juli – is mijn moeder nog meer alles voor mij. Geen haar op mijn hoofd die er ooit over zou denken om mijn moeder van de trap te duwen. En ineens word je daar dan even van beschuldigd.”

Peter kan heus wel begrijpen dat de politie haar werk moet doen en dat ze alles moeten uitsluiten. “Maar het was toch niet nodig om mij met grote haast meteen als een crimineel - geboeid, met de handen op mijn rug – af te voeren. Nog voordat mijn moeder naar het ziekenhuis werd afgevoerd. Ze hadden ook even kunnen wachten en hier in huis met mij in gesprek kunnen gaan. In de politiewagen vroegen ze naar mijn legitimatiebewijs, maar ja, dat lag nog thuis. Nog voordat ik verhoord ben – dat gebeurde pas op zondagmorgen – wisten verschillende media al te melden dat ik mijn moeder mogelijk van de trap geduwd zou hebben. Ik stond voor de buitenwereld dus meteen bekend als misdadiger, terwijl ik nog niet eens verhoord was.”

Terwijl Peter was afgevoerd naar het politiebureau en moeder Netty naar het ziekenhuis in Den Haag was gebracht, verrichtte de politie sporenonderzoek in de woning en daarbij vloog ook nog enige tijd een politiehelikopter boven de woning. Het werd door de politie dus echt als een grote zaak behandeld.

Verhoor
Het verhoor op zondagmorgen was diepgaand. “Ze zuigen je helemaal uit, maar ik kon overal goed antwoord op geven. Ik had me ook voorgenomen om rustig te blijven en niet te gaan schelden of zo. Ook bij de arrestatie probeerde ik zo kalm mogelijk te blijven. Het verhoor was pittig maar ging verder wel heel netjes. Een mannelijke rechercheur deed het verhoor en een vrouwelijke agent maakte aantekeningen en zei dus tegen mij dat het met mijn moeder gelukkig redelijk goed ging. Dat was mijn grootste zorg.”

Uiteindelijk kreeg Peter de Groot rond de middag de mededeling dat het allemaal op een misverstand berustte en dat hij niet langer als verdachte werd gezien. Hij vond en vindt het vreemd dat de politie op geen enkele wijze excuus heeft aangeboden voor dat misverstand. Intussen heeft hij een klacht ingediend maar hij vraagt niet om een schadevergoeding.” De kosten die je moet maken zijn altijd hoger dan een eventuele schade-uitkering.”

Een oom van Peter, die in Zoetermeer woont, een broer van zijn vader Nico, kwam langs om neef Peter op te halen en thuis te brengen. Daar had de politie de sloten al vervangen. Hij kreeg wel netjes twee sleutels mee zodat hij het huis in kon.

Ziekenhuis
Zondagmiddag is hij zo snel mogelijk naar het Westeinde Ziekenhuis in Den Haag gegaan om zijn moeder te bezoeken. Het ging toen met haar al zodanig goed dat ze in de loop van de maandag naar huis kon komen om verder te herstellen van de val. Intussen gaat het ‘geestelijk’ weer redelijk goed met Netty. Ook Peter komt weer een beetje bij de mensen maar hij heeft er toch wel een ernstige kater aan overgehouden.

“Het voelt gewoon helemaal niet goed als je als een crimineel wordt behandeld en dan ook nog vanwege iets dat je moeder overkomt. Mijn moeder is alles voor mij. Mijn directe vrienden en bekenden weten wel dat het echt een hele verkeerde beschuldiging is geweest, maar heel veel andere mensen zullen toch blijven twijfelen. Daarom vond ik het een goed plan van Lies Rutten, die vanuit Buurtzorg Nootdorp voor mijn vader tijdens zijn Alzheimerziekte heel veel heeft gedaan, om in de Telstar/Eendracht er wat over te schrijven. Als mensen dit lezen, gaan ze misschien toch denken: dat kan die vent nooit gedaan hebben!”

Aston Villa en Feyenoord
Peter de Groot heeft een aantal slechte nachten gehad vorige week maar is intussen weer aan het werk. Hij werkt al heel lang in de tuinbouw. Bij diverse kwekers en in verschillende teelten in Nootdorp, Pijnacker en Lansingerland. Nu werkt hij bij een sierteeltbedrijf in Bleiswijk. “Mijn werkgever bood meteen vervoer aan. Ik doe zelf namelijk alles op de fiets en heb geen rijbewijs. Heeft ook te maken met mijn epilepsie. Autorijden is dan niet verstandig.”

Behalve zijn werk probeert Peter de Groot ook zijn hobby’s weer een beetje op te pakken. Voetbal is een passie: Peter is fanatiek supporter van Aston Villa in Engeland en in Nederland van Feyenoord, net als zijn moeder.

Trap op en af
Moeder en zoon hopen zo snel mogelijk het voorval te kunnen vergeten en achter zich te laten. “Op het werk is dat simpeler. Daar heb je afleiding”, zegt Peter die het liefst altijd zijn moeder op de trap zou willen begeleiden: naar boven erachter en naar beneden ervoor. Maar ja, hij werkt overdag, dus kan er niet altijd bij zijn. Je bent er nou eenmaal niet altijd bij als je moeder de trap op en af gaat.”

In april is Netty bij het uitlaten van de hond al een keer gevallen op het Jozefpad. Om onverklaarbare redenen. Over een aantal dagen moet Netty terug voor controle. Peter heeft bij zijn werkgever al gevraagd om dan met zijn geliefde moeder mee te gaan.

Uiterlijk
Aan het eind van het gesprek nog één keer de vraag: waarom de politie hem dan toch als verdachte aanzag. Hij denkt zelf – en ook zijn moeder deelt die mening – dat dit ook ‘gewoon’ te maken had met zijn uiterlijk. Peter zijn armen zitten vol tatoeages en hij heeft een beetje een wilde uitstraling. Een ruige kop zogezegd.

“Dat weet ik zelf ook. Bij sollicitaties heeft me dat ook wel eens dwars gezeten. Dan werd ik nog dezelfde dag ontslagen omdat ik zogenaamd niet in de groep paste. Terwijl ik de mensen in de groep nauwelijks nog kende. Blijkbaar vonden ze nu weer dat mijn kop en uitstraling verdacht waren.” Waar hebben we dat vaker gehoord de laatste tijd…

Reactie politie
We hebben het verhaal van Peter en Netty voorgelegd aan de politie en dat leidde tot deze officiële reactie: “Een ambulance ging naar dit adres voor een medische noodsituatie. Kort ervoor kregen hulpdiensten een melding dat er op dit adres “een oude dame van de trap was gevallen. De zorgmedewerkers troffen een gewonde vrouw in de woning aan. De melder, een 48-jarige man, was in de woning aanwezig. Omdat de medewerkers twijfelden aan het feit dat de dame van de trap gevallen was, belden zij met de politie. De politie pleegde in de woning overleg met het ambulancepersoneel. Daaruit was de conclusie onder meer dat de verwondingen niet zouden passen bij een val van de trap. Hierop besloot de politie de 48-jarige medebewoner aan te houden voor zware mishandeling. Het verdere politieonderzoek leverde echter geen bewijs op van een misdrijf. Daarom besloot het Openbaar Ministerie om de 48-jarige man in vrijheid te stellen. De politie heeft de aanhouding verricht omdat er op dat moment een verdenking was van zware mishandeling. De politie begrijpt dat de aanhouding voor de 48-jarige man heel vervelend is geweest, maar ziet geen aanleiding om excuses aan te bieden. Men vindt dat op het betreffende moment de aanwijzingen zodanig waren dat een aanhouding terecht en logisch was."