Zingende tjiftjaf

Half maart worden er ingrijpende maatregelen afgekondigd om de verspreiding van het Corona-virus te vertragen. Gelukkig kunnen we nog wel naar buiten om broedvogels te inventariseren…

Mijn man en ik inventariseren vanaf 2003 de broedvogels in een klein natuurgebied dat langs het Virulypad ligt tussen Pijnacker en Delft. Wij kennen het als ‘Het Krekengebied’, maar dat is geen officiële naam die op kaarten is terug te vinden. In de lente bezoeken we ongeveer tienmaal het gebied. Naderhand kunnen we op basis van de verzamelde informatie het aantal territoria vaststellen van de vogels die in het gebied voorkomen. Voor optimale vogelzang moet je vroeg in de ochtend op pad. Het is dan nog lekker rustig.

Half maart beginnen we met de eerste inventarisatie van dit broedseizoen. Het is een prachtige ochtend: zonnig en windstil. Terwijl we naar het Krekengebied fietsen vraagt mijn man of ik al een tjiftjaf heb gehoord. Twee weken geleden hoorde hij ze al zingen, terwijl ik er nog niet één heb gehoord. De zang van de tjiftjaf is heel herkenbaar: een duidelijk, herhalend ‘tjif-tjaf-tjif-tjaf’. Dat lijkt eentonig, maar dat is het niet. Terwijl we over de tjiftjaf praten herinner ik me dat onze oudste dochter op driejarige leeftijd de zang van deze vogel al kende. Mijn man en ik maken elkaar vaak attent op zingende vogels en daar hebben onze dochters veel van opgepikt.

Dat ik de eerste weken van maart nog geen tjiftjaf hoorde zingen komt misschien, omdat er voor deze vogels weinig geschikt broedbiotoop is langs mijn gebruikelijke wandel- en fietsroutes. Ze broeden bij voorkeur op bosrijke plekken met veel ondergroei. Daar zingen ze om een territorium bezet te houden. Na de aanleg van het Krekengebied in 1988 duurde het acht jaar voordat de eerste tjiftjaf verscheen. In de loop van vijftien jaar nam het aantal broedparen toe tot twaalf en sindsdien is het aantal redelijk constant.

Omstreeks 7.00 uur arriveren we in het Krekengebied. De lucht zit vol pasteltinten en de laagstaande zon beschijnt prachtig de vochtige vegetatie met veel ontluikend groen. We zijn amper in het gebied of daar weerklinkt: ‘tjif-tjaf’. Mijn eerste zangwaarneming van het jaar voor deze soort en zeker niet de laatste van die ochtend! Ze zingen er lustig op los! We zien onderweg een tjiftjaf in een boom vol bloesem, die ijverig in de hartjes van de bloemen pikt. Waarschijnlijk doen ze dat om nectar te drinken. Meestal staan er insecten op het menu van de tjiftjaf. Op nectarconsumptie had ik ze nog niet eerder betrapt.

Caroline