Paddenstoelenexplosie bij Pijnacker centrum

Half oktober duiken er groepjes witte paddenstoelen op in de kleine grasveldjes rond metrohalte Pijnacker centrum. Waarschijnlijk profiteren ze van de vele regen die de afgelopen weken is gevallen.

De witte paddenstoelen vielen me op, toen ik op een regenachtige zondagavond onze jongste dochter naar metrohalte Pijnacker centrum bracht. Bij die gelegenheid heb ik de paddenstoelen niet goed bekeken, maar ze deden me denken aan champignons. De volgende dag krijg ik via de Telstar redactie zes paddenstoelenfoto's toegestuurd, gemaakt door Nel Giorgi bij dezelfde metrohalte. Nel heeft enkele groepjes paddenstoelen van verschillende kanten in beeld gebracht. Op sommige foto's is de onderkant van de hoed te zien. Terwijl ik de foto's bekijk begin ik te twijfelen aan mijn eerste indruk dat het om champignons gaat. Van onderen zien ze er anders uit dan de gekweekte champignons die ik vaak in het eten verwerk. In mijn paddenstoelengids staan twaalf verschillende soorten champignons beschreven, die je in Nederland kunt aantreffen in het wild.

Als ik naar de afbeeldingen kijk dan lijken ze geen van allen exact op de paddenstoelen bij Pijnacker centrum. Ik stuur de foto's naar Lex Kreffer, een Haagse studievriend en paddenstoelenliefhebber. Er volgt een levendig telefoongesprek over de paddenstoelen. De jonge exemplaren zien er champignonachtig uit. Maar we hebben bedenkingen over een omgevallen ouder exemplaar, waarbij de onderkant met de lamellen zichtbaar is. De lamellen lijken te grof, te onregelmatig en te lichtgekleurd voor een champignon. En we zien geen manchet om de steel, terwijl je die wel zou verwachten. Uiteindelijk komen we tot de conclusie dat ik aanvullende waarnemingen moet gaan doen. Lex adviseert om een streepje te trekken over de lamellen. Als er melksap uitkomt zou het een melkzwam kunnen zijn. Verder is de geur belangrijk en ik moet kijken naar de aanwezigheid van een manchet om de steel.

De volgende ochtend bekijk ik tientallen paddenstoelen. Velen zijn omgevallen of beschadigd. Sommige hoeden hebben een diameter van vijftien centimeter. Ze produceren geen melksap en hebben een lekkere champignongeur. Meerdere exemplaren hebben een rommelige losse manchet. Als ik mijn bevinding via sms naar Lex stuur krijg ik als reactie: "Gewone weidechampignon (Agaricus campestris). Lekkah!" Volgens mijn gids is deze soort vrij algemeen in graslanden, maar ik zie ze zelden. Ze zijn eetbaar, maar gemakkelijk te verwarren met giftige soorten. Ik zou aanraden om ze 'lekkah' te laten staan…

Caroline