Ritje mee met vrachtwagenchauffeur Jan Rodenburg

Pijnacker - Het rijden met de grote trailer op tuindersweggetjes, smalle dijken en de ontelbare rotondes gaat Jan Rodenburg gemakkelijk af. Je krijgt hem niet gek, welke onmogelijke bestemming het dan ook is. De ervaren vrachtwagenchauffeur van sierteeltproducten bij vervoersbedrijf L.C. van Buijtene & Zn. B.V manoeuvreert rustig en net zo lang totdat de wagen voor het laadperron - dock in vakjargon – en op de millimeter nauwkeurig geparkeerd staat.

"Ik ga elke dag met plezier naar mijn werk", zegt Jan. "Je ziet heel veel en ik krijg een zekere mate van vrijheid van mijn werkgever Barry Hydra. Bij dit bedrijf ben je geen nummer. Alleen wel opletten geblazen met de snelheid want de boetes zijn voor eigen rekening. Omdat je steeds op dezelfde auto rijdt leer je hem beter kennen." De teller van zijn DAF staat al op 350.000 maar daar kan nog wel bijna drie keer zoveel bij volgens Jan.

Jan herinnert zich nog als de dag van gisteren zijn allereerste ritje, zo'n zeven jaar geleden. "Ik moest met een bakwagen naar een tuinder in Zevenhuizen aan het eind van een heel smal dijkje richting de Rotte. Voordat ik op de plaats van bestemming was moest ik wel wat capriolen uithalen. Toen ik later met de grote trailer naar dat adres ging hing de cabine bij het draaien zelfs gedeeltelijk boven het water. Het verkeer is trouwens tegenwoordig ook wel een dingetje. De automobilisten hebben altijd haast. Ook al doe je de alarmlichten aan bij het achteruit rijden, ze trekken zich er niks van aan en schieten ertussen." Jan maakt zich er niet druk om. "Ik laat ze gewoon gaan, maar die fietsers op de rotondes, dat is wel levensgevaarlijk. Eigenlijk zouden ze niet vanuit twee richtingen moeten komen." Jan heeft het nog maar net verteld of de traumahelikopter komt in beeld, ingezet voor een ongeluk met een fietser op een rotonde die hij net nog passeerde op weg naar een van zijn klanten.

Jans ouders hadden vroeger een tomatenkas in Pijnacker. Een familiebedrijf. "Ik mocht vaak met opa mee op zijn vrachtwagen naar de veiling. Toen mijn vader stopte met de tuin werd hij chauffeur. Dat leek mij ook wel wat maar na de middelbare school wilde ik naar defensie. Ik weet niet waar het vandaan gekomen is maar het idee was er opeens. Ik ging naar de opleiding in Arnhem en vond het prachtig. Daar heb ik de mooiste tijd van mijn leven gehad. Vooral de kameraadschap onder elkaar was heel bijzonder. Ik ben een keer naar Irak uitgezonden en twee keer naar Afghanistan maar toen het tijd werd voor 'huisje-boompje-beestje' ging ik buiten defensie kijken voor een baan. Het rijbewijs C had ik daar al gehaald en ik ben bij Van Buijtene binnengelopen. Voor ik het wist had ik een opleiding met baangarantie te pakken." Jan haalde het aanhangwagen rijbewijs en de benodigde certificaten en is er gebleven. Hij rijdt inmiddels in de dagdienst en vervoert snijbloemen en planten zoals phalaenopsis en anthuriums, maar ook boomkwekerij producten van telers in de regio naar de bij Flora Holland aangesloten veilingen in Zuid-Holland. "Je begint ergens tussen 06.00 en 08.00 uur, afhankelijk van de drukte", legt Jan uit. "Rond Valentijn en Moederdag is het topdrukte en moeten we alle zeilen bijzetten. Met de nachtchauffeur, die op dezelfde wagen rijdt, kan ik prima door één deur. Hij is gelukkig net zo zuinig en schoon op de auto als ik. De naamborden van mijn vrouw Laura en onze zoons Sam (5 jaar) en Max (15 maanden) laat hij gewoon zitten op het dashboard. We hebben verder niet zoveel toeters en bellen, ook geen 'kerstboomverlichting' of zo."

'Leeg terug' staat volgens Jan bij Van Buijtene niet in het woordenboek. "Je neemt sowieso de lege stapel- en veilingkarren mee terug maar als je alles afgeleverd hebt, is er contact met kantoor want er is vaak een retourvracht gepland." Zoon Sam gaat al weleens met papa mee als bijrijder, wellicht een chauffeur in de dop voor de toekomst?