Dominee Robert bij de levensboom die werd gemaakt voor 50 jaar Kerkelijk Centrum Delfgauw.
Dominee Robert bij de levensboom die werd gemaakt voor 50 jaar Kerkelijk Centrum Delfgauw.

Dominee Robert Stigter: een beetje rebels

Actueel 4.417 keer gelezen

Robert Stigter begon in 2013 als predikant in de wijkgemeente Delfgauw. "Als jonge en onervaren dominee kreeg ik hier een kans om het geloof te gaan verbinden met de maatschappij." Inspiratie voor zijn missie haalde dominee Robert uit de boeken en lezingen van de Engelse theoloog Thom Wright. "Het allermooiste aan dit werk vind ik de verbinding buiten de kerk zoeken."

Dominee Robert: "Ik ben opgegroeid met vier broers op een geitenboerderij in Linschoten." Het hele gezin was betrokken bij de kerk. "Mijn moeder was voorzitter van de kerkenraad, een van mijn broers was koster en de andere broers verzorgden het geluid en het kerkblad. Ik ging voor als gastpredikant en ik speelde keyboard in een combo. Tijdens mijn studie geschiedenis in Utrecht werd ik lid van de christelijke studentenvereniging NSU. Daar combineerde men de bijbel met bier. Ik ontmoette er veel jongeren die hun geloof serieus namen. Het was er erg gezellig en een heel sociaal gebeuren maar dat vond ik niet terug in de kerk. Eerlijk gezegd vond ik het nogal saai in de kerk. Ik rondde mijn studie geschiedenis af en besloot om theologie te gaan studeren, ook in Utrecht. Al vanaf het begin vond ik het interessant. Ik leerde er ook Hebreeuws en Grieks." De theologiestudent liep stage in Amsterdam en sloot zich aan het einde van de studie aan bij 'Dominee 2.0'. Hij noemt het zelf 'een beetje rebels'.

"Wij trokken met een groep toekomstige predikanten aan de bel bij de Synode van de Protestantse Kerk met een manifest. Wij wilden vernieuwen en een brug slaan tussen de kerk en de cultuur van deze tijd." Het deed nogal wat stof opwaaien in de media maar het gevolg was dat er 'pioniersplekken' – opzetten van geheel nieuwe kerken - werden gecreëerd en er kwam een 'dominee date' voor aspirant-dominees. Het was een korte pitch, gecombineerd met speeddaten voor een aantal geïnteresseerde vacante gemeenten. "Ik ging zelf ook speeddaten", vertelt dominee Robert. "Delfgauw zat erbij, zij waren juist op zoek naar de verbinding tussen de kerk en de buitenwereld. Dat paste precies bij mijn eigen visie en ondanks dat ik geen ervaring had mocht ik er beginnen." De dominee legt vervolgens uit waarom deze gemeente in die tijd open stond voor vernieuwing. "Het is hier van oorsprong een tuindersgebied. Tuinders zijn super innovatieve mensen. Zij zijn gewend aan telkens weer opnieuw beginnen. Dat past goed bij mijn taak om op zoek te gaan naar creatieve vormen die helpen bij geloofscommunicatie. Oude tradities hoeven hierbij niet allemaal te verdwijnen, het is èn, èn volgens mij. Het Woord van God verkondigen, pastoraat, vormen van onderwijs en het gebed, dat blijft. Maar de taken van de predikant zou ik wel net iets anders willen invullen dan ik vaak om me heen zie gebeuren. De geschiedenis van de tuinbouw is trouwens goed terug te zien in ons kerkgebouw, onze thuisplek. Het glazen 'kas' dak verbindt ons met de tuindersomgeving."

"Wij gaan als kerk voorbij aan de geijkte vakjes van vroeger zoals hervormd, gereformeerd, katholiek of vrijgemaakt, maar wij noemen ons heel bewust 'Kerk Delfgauw'. Mensen verlangen ernaar om samen verbonden te worden door Jezus. Maar in plaats van dat iedereen een eigen 'bubbel' opstart en de verdeeldheid groter wordt, creëren wij binnen de kerk een eenheid met jong en oud, Vinex en oude dorp en tussen theoretisch en praktisch opgeleide mensen. In de kerk worden deze 'grenzen' uit de maatschappij overstegen waardoor je met al deze mensen, ongeacht de onderlinge verschillen, het goede van God kan te laten zien en samen 'één' kan zijn. Mensen verlangen in deze tijd om hoopvol realistisch en dankbaar te kunnen zijn. Kortom, we zijn veranderd van een verzorgingskerk naar een participatiekerk. Als ik het op mijzelf betrek: het geloof geeft mij rust. Vooral omdat wie ik ben niet bepaald wordt door hoe anderen over mij denken of hoe ik over mijzelf denk maar hoe God over mij denkt. Dat geeft een hele vaste identiteit."

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant