Astrid Toussaint: van directeur naar flexjuf

Achter de geraniums zitten is niks voor de oud-directeur van basisschool Het Spectrum in Delfgauw, Astrid Toussaint, die aan het eind van het schooljaar het directeursstokje overgaf aan Marja Rijnbeek. Na een spetterend afscheid is ze nu 2,5 dag per week flexjuf voor de vijf scholen die vallen onder SKOP, de Stichting Katholiek Onderwijs Pijnacker-Delfgauw.

Astrid Toussaint nam onder grote belangstelling afscheid van haar school in Delfgauw waar ze sinds 1997 de scepter zwaaide, maar altijd vol gezonde zelfreflectie: "Al sta je veertig jaar voor de klas, toch denk je nog steeds, terugkijkend op wat er allemaal voorbij gekomen is wel eens: verdikkeme, dat had ik anders moeten doen."

Het kenschetst Astrid die op alle katholieke scholen lesgegeven heeft en dat nu weer doet als flexjuf. Als directeur van Het Spectrum heeft ze in de nieuwbouwwijk Delfgauw-Emerald de school zien groeien van vier leerlingen tot een school met 24 groepen. Tegenwoordig zijn dat er dertien.

Juf Astrid herkende nog al haar (oud)leerlingen, (ex)-collega's, (oud)-ouderraadsleden en mr-leden die langskwamen op de receptie in haar school: "Ja, zo leuk, Isabelle Franssen, mijn allereerste leerling in Delfgauw, kwam zelfs een bloemetje brengen." Er is veel veranderd sinds 1978, het jaar dat Astrid begon, in vergelijking met nu: "De ouders zijn mondiger geworden en er wordt meer samengewerkt met mede-opvoeders. Vroeger probeerden we veel te veel als school zelf op te lossen, nu vragen we hulp aan de ouders. We pikken signalen veel sneller op en werken veel meer samen met andere partners. Dat gaat tegenwoordig ook heel goed via de integrale kindcentra die een brug zijn tussen opvang voor en na school. We maken gebruik van kindercoaches en speltherapeuten."

Meer verdriet
Henk Hooijmans, directeur van de Mariaschool en directeurbestuurder van de overkoepelende organisatie SKOP, wist zich nog goed te herinneren dat Astrid, meer dan andere schooldirecteuren, het af en toe heel zwaar had. Want, helaas werd Het Spectrum geconfronteerd met het verlies van jonge ouders van hun leerlingen en van een leerlinge zelf.

"Het overlijden, na een lang ziekbed, van Nikki Gronsveld uit groep 5 was echt een enorm droevig dieptepunt. We wisten dat ze niet meer beter kon worden, maar probeerden nog zoveel mogelijk activiteiten met haar te organiseren. Ik heb zelden zoiets aangrijpends meegemaakt. Daar ben ik zeker blijvend door veranderd. In het begin was ik zakelijker, nu weet ik dat het goed is als de ouders en de kinderen je ook zien huilen. Terwijl je ook tegelijkertijd veel dingen moet regelen. Toch is het goed om op een gegeven moment de draad weer op te pakken, met hen die ons dierbaar zijn blijvend in ons hart. Elke kerstviering steken we voor hen nog een kaarsje aan."

Moeder en oma
Astrid stelt dat er nog een belangrijk moment is geweest waarop ze definitief veranderde en dat was het moment dat ze oma werd. "Toen ik moeder werd van Martijn en Niels en later schoonmoeder van Michelle, veranderde ik natuurlijk al, maar oma worden van Wessel en Julian vond ik nog heftiger. Ik dacht vroeger, voordat ik moeder werd, dat kleuters nooit zo mijn ding waren, maar ik vind ze nu helemaal geweldig", schaterlacht Astrid die het nu heerlijk vindt om juist haar prioriteiten te verleggen naar haar privéleven, de (klein)kinderen, in combinatie met haar taken als flexjuf.

Vijf scholen
Juf Astrid, zoals ze tegenwoordig weer heet, voelt zich als een vis in het water in haar nieuwe rol als flexjuf: "Ik heb op alle vijf de scholen nu weer voor de klas gestaan. Het maakt mij niet uit of dat nu voor de kleutergroepen is, de middenbouw, of de bovenbouw. Ik vind het allemaal even leuk. Ik geef de les, schrijf een kort verslagje en hup door naar de volgende school of klas. Het bevalt me uitstekend. Ik verlicht voornamelijk de werkdruk van de vaste leerkrachten. En op donderdag kan ik nooit, dan heb ik mijn vaste oppasdag. Zelfs bij de oudste ben ik al eens ingevallen in de klas. Hij vertelde het vooraf aan zijn juf. 'De juf die komt is mijn oma. Want weet u, toen mijn oma vroeger klein was, was ze ook juf.' Mooi hè? Zo is de cirkel rond. Ik heb veertig jaar lesgegeven, ook wel eens aan mijn eigen jongens, heb scholen geleid als directeur en sta nu weer voor de klas. Ik kan mij geen beter afscheid wensen dan zo nog mijn steentje bij te dragen. Ik voel mij een gelukkig en bevoorrecht mens dat ik dit zo kan en mag doen."