Afbeelding

Gouden Poort gaat dicht

Actueel 1.288 keer gelezen

Pijnacker - Jeugdvereniging De Poort vierde zaterdag met een grootse reünie het vijftigjarig bestaan en tegelijk werd de droeve mededeling gedaan dat de vereniging er eind dit jaar een punt achter zet. Ooit waren er dertig 'clubs' kinderen – van kleuters tot en met tieners – maar er zijn nu nog maar een paar clubjes over. Het huidige bestuur is van mening dat het jeugdwerk zoals het ooit floreerde bij De Poort blijkbaar niet meer van deze tijd is. En daarom wordt de club nu met opgeheven hoofd opgeheven. Dat is beter dan helemaal wegkwijnen en vervolgens een zachte anonieme dood sterven.

De Poort had altijd een link met de protestantse kerken en was vijftig jaar geleden er op gericht om buitenkerkelijke kinderen er toch op een andere manier bij het christelijk geloof te betrekken en ze als spelend en knutselend toch iets van Bijbelse waarden en verhalen bij te brengen. Niet kerks maar spelenderwijs. Jaren lang was dat een groot succes en floreerde De Poort, vooral in Pijnacker-Noord waar de club naar het kerkelijk centrum De Acker een eigen home had. Dat gebouw is intussen bij De Acker getrokken en heet nu De Graanschuur. De huidige activiteiten van De Poort vinden plaats boven de Ontmoetingskerk aan de Klapwijkseweg waar eerder al jeugdvereniging De Kelder op zolder ter ziele gegaan is. De vraag is of er toch niet een bepaalde behoefte bestaat aan jeugdwerk, maar dan misschien helemaal zonder 'geloofslading'. Aan een algemene jeugdvereniging zou toch nog behoefte kunnen bestaan, zeker vanuit het perspectief dat de jeugd van nu te veel thuis zit achter de computer of de telefoon en te weinig buiten aan het bewegen is. Scouting doet er wat aan en natuurlijk de talloze sportverenigingen, maar er zijn en blijven jeugdigen die een broertje of zusje dood hebben aan sport.

Hoe dan ook: de Poort gaat het niet meer doen en is aan het eind van dit jaar uitgepierd. Tot grote spijt van bijvoorbeeld Annie en Ytze Lok die destijds de boel hebben opgestart en meer dan een kwart eeuw heel betrokken en actief waren. Vooral Annie die heel lang zelfs als betaalde kracht twintig uur werkte en de overige uren als vrijwilliger. Deze mensen die toevallig afgelopen maandag zestig jaar getrouwd waren en hun eigen feest er zelfs een week voor hebben uitgesteld, waren zaterdagavond in De Acker en De Graanschuur de eregasten. Ze werden toegezongen door Hans de Vries, een jeugdwerker van het eerste Poortuur, samen met zijn broer Ben, de oud-wethouder. Hans is op een zeker moment met zijn vrouw Frieda naar Aalten verhuisd maar heeft altijd wel binding gehouden met Pijnacker, alleen al vanwege het feit dat zijn oude moeder er nog steeds fier en fit woont. Hans de Vries bewaart geweldige herinneringen aan de eerste Poortjaren. "Ben en ik wilden iets in het jeugdwerk gaan doen en precies in die tijd kwam de Poort van de grond. Eerst in een garage onder een flat, later in een houten gebouwtje en vervolgens in een stenen gebouw naast De Acker. Het was een tijd dat er een enorme behoefte was aan dit soort jeugdwerk. De kinderen vonden het geweldig en het aantal clubjes steeg ontzettend snel. Honderden kinderen waren er en daar moest allemaal leiding voor worden gezocht. Annie en Ytze Lok hebben daar met vele anderen daar geweldig werk bij verzet."

Er werden zaterdagavond volop herinneringen opgehaald met op de achtergrond een heerlijk live muziekje van twee Poortmannen. Fotoboeken, films, kampverslagen en hele boeken daarover plus oude Telstarknipsels hielpen daarbij een handje mee dat misschien niet eens nodig was. Als mensen eenmaal met elkaar gaan praten komen er allerhande mooie oude verhalen boven. Dat werd nog eens versterkt door een petje op petje af kwis die werd geleid door Rein Sonneveld. Uit het petgedrag bleek dat voor veel Poorters de herinneringen nog heel levend waren/zijn. Pie Slappendel vertelde nog een bijzonder verhaal over de jaarlijkse kerstviering, net als het jaarlijkse zomerkamp een hoogtepunt. Kinderen waren verkleed als engeltjes met crêpepapier om de hals. In de hand hadden ze echte kaarsjes. Je raadt het al: een dromerig kind keek omhoog en stak met de eigen kaars de eigen halsband aan. Hans de Vries greep meteen in en rukte de brandende halsband bij het kind weg en smeet het in de kribbe waarin Jezus meteen in vuurt en vlam stond. Die fik werd gedoofd met de maatje 45 schoen van held Hans de Vries. Zo werden er zaterdagavond heel veel Poortdaden in woorden opgehaald. Het bleef nog lang gezellig onrustig in De Acker waar De Poort nog voortleefde in de rommelmarkt die per 31 december ook voltooid verleden tijd zal zijn...

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant