Politieman Dennis tekent en schildert net als zijn vader van alles

Dennis kan heel mooi en goed tekenen, maar hij ziet niet in waarom daarover een heel verhaal in de krant zou moeten komen. Zijn partner Renée vindt dat Dennis veel te bescheiden is: ze zette een Facebookpagina op met het tekenwerk van Dennis en meteen kwamen er volop reacties en opdrachten. Een logisch vervolg is dan een leuk artikel in de krant. En toen stelde Dennis de vraag: maar wat is de amusementswaarde?

Nou ja: die is zeker aanwezig. En zelfs als het niet meteen amusant is dan kan het wel interessant zijn om te zien dat iemand heel mooi werk kan maken en dan te horen wat daar achter zit, van wie hij dat talent heeft, hoe hij te werk gaat en wat het voor hemzelf betekent. En dus zochten we Dennis thuis in Pijnacker op.

Wie is die Dennis? Hij is ruim 43 jaar geleden geboren in Rotterdam en opgegroeid in Alphen a/d Rijn opleiding bij de politie gaan werken. Dennis kleurt en tekent al zijn hele leven. Het talent heeft hij van zijn vader John die in Brabant woont, intussen 73 jaar jong is maar nog steeds heel veel tekent en schildert. Hij heeft bijvoorbeeld de anderhalf jaar jonge puberhond Beer van het gezin heel mooi geportretteerd.

Dennis tekent en schildert net als zijn vader van alles. Hij kan heel mooi portretteren, maar ook een pony, een hond of een auto heeft hij prima in de vingers. In opdracht heeft hij een paar Star Wars-tekeningen gemaakt en toen Renée die op de Facebookpagina zette, kwamen er spontaan bestellingen binnen.

"Met Star Wars heb ik zelf niet zo veel, maar ik vind eigenlijk alles wel leuk om te doen en als ik er iemand blij mee kan maken, is dat voor mij een stukje genoegdoening", aldus Dennis die er totaal niet commercieel mee bezig is.

"Het is voor mij puur hobby. Als ik in een uur zou kunnen waar ik nu vier tot vijf uur voor nodig heb, dan zou ik misschien op de boulevard gaan zitten als portrettekenaar. Maar gemiddeld heb ik voor een tekening die tijd nodig. Het is voor mij enorm ontspannend, het tekenen en schilderen. Ieder besef van tijd raak ik kwijt en soms blijkt dan dat ik al een uur of drie bezig ben zonder het door te hebben. Dat is ook het mooie ervan. En als ik dan iets bijzonders kan betekenen voor iemand, bijvoorbeeld door een overleden dierbare mooi op papier te zetten of een opa en een oma waarvan de een veel langer heeft geleefd dan de ander zodat er geen gezamenlijke portret is, dan geniet ik van de emotie en de dankbaarheid van de mensen die dan de tekening hier komen ophalen. Nogmaals: dat is voor mij meer genoegdoening dan geld. Als ik de materiaalkosten er uit heb, dan vind ik het al prima."

Dennis vindt het ook niet zo bijzonder dat hij goed kan tekenen en dat hij op basis van een foto heel levensecht iemands gezicht tot uiting kan laten komen. Hij denkt dat iedereen het kan en dat je vooral enorm veel en lang moet oefenen om zo ver te komen. Anderen proberen hem wijs te maken dat je toch echt eerst aardig wat talent moet hebben en dat lang niet iedereen het talent heeft waar híj mee gezegend is.

De laatste tijd werkt hij vooral met pastelkrijt en dat levert heel mooie resultaten op. Voorheen heeft hij ook lange tijd in zwartwit gewerkt waarbij hij een penseel in de olieverf doopt en dat eerst droogwrijft voordat hij ermee gaat tekenen. Die techniek heet drybrush. Het is arbeidsintensief maar het levert wel heel mooie resultaten op.

Dennis tekent en schildert gewoon aan de keukentafel en heeft van de directe wereld om hem heen geen last. Als hij eenmaal bezig is, zit hij er helemaal in. Hij vindt het juist wel grappig dat de kinderen dan ook gaan tekenen of iets anders creatiefs doen. "Renée zit in het onderwijs en stimuleert de creativiteit van de kinderen. Net hebben ze nog een paar gipsen handjes zitten maken. Het is prachtig als mensen iets met hun talent doen, wat het ook is."

Dennis heeft op school bij Renée wel eens een paar lesje portrettekenen gegeven. De betreffende klas is nu al van school af maar sommige leerlingen van toen sturen nog wel eens een reactie en beginnen dan weer over die gastles. Die moet dus veel indruk hebben gemaakt.

De politieman blijft zeggen dat het allemaal niet zo bijzonder is en dat hij gewoon zijn dingetje doet. De vraag naar de mogelijkheden van het tekenen van Dennis werd zo groot, dat het handig was om de Facebookpagina 'Almost real tekeningen' aan te maken. Hierop zou iedereen de antwoorden op de meest gestelde vragen kunnen lezen en makkelijk contact met kunnen opnemen. Dat de Facebookpagina zo'n succes werd en dat er veel enthousiaste berichtjes gepost werden en mensen de pagina gingen volgen, had Dennis nooit verwacht. Hij vindt dit nog steeds heel bijzonder. Een artikel in de krant? Dennis is nog steeds verbaasd dat dit nu echt gaat gebeuren, maar voelt zich vereerd.

De volgende stap is misschien een expositie ergens in Pijnacker of meedoen aan een kunstmanifestatie zoals Verbeelding of een stand op een kunstmarkt. "Je hebt materiaal genoeg om te laten zien", zegt Renée die zich door de bescheidenheid van Dennis steeds meer met de PR en de marketing van deze kunstenaar is gaan bemoeien.

Ze vertelt dat over een paar dagen een verslaggever van de 3B-krant langs komt. Die heeft ze niet gebeld maar stuurde zelf een mailtje. "Ik heb voorheen in Lansingerland gewoond en van die tijd dateert nog het contact. Dat we daar niet meer wonen was geen bezwaar, maar toen dacht ik: dan is het voor de Telstar/Eendracht ook wel interessant."

En dat is het. Het is sowieso al mooi om iemands verhaal te horen en als dat om welke reden dan ook best bijzonder is, dan helemaal. Dennis houdt vol dat het gewoon een leuke hobby is zoals ook motorrijden een heerlijke hobby van hem is. "En ik kan ook rustig een avondje op de bank zitten en televisie kijken. Helemaal geen probleem. Ik heb niet het idee dat ik nou zo'n bijzonder verhaal te vertellen heb. Helemaal niet eigenlijk."