Reis naar Togo wordt brute ontvoering

Actueel 961 keer gelezen

Pijnacker - Marcel Fransen slaapt nu weer redelijk maar beleefde een paar zeer benauwde dagen in het West-Afrikaanse land Togo: de project-engineer van Dalsem in Den Hoorn zou met collega Jan de Baar de mogelijkheden van enkele kassenbouwprojecten in Togo en Ghana gaan bekijken.

De belangstellende zakenman aldaar leek serieus en betrouwbaar. Niets was minder waar: de Nederlanders kwamen aan in de hoofdstad Lomé van Togo en werden onmiddellijk met een lekkende oude auto door een bende ontvoerd.

Dat was dinsdagavond 7 januari. De autorit leidde waarschijnlijk naar een afgelegen buitenwijk in de hoofdstad. Ze werden in een huis ieder in een kamer vastgebonden op een bed en vervolgens constant bewaakt.

Marcel Fransen, die redelijk rustig is van nature: “Je krijgt de schrik van je leven. Het was wel de eerste keer dat we zo ver Afrika in gingen – in Marokko en Egypte hebben we eerder wel projecten gehad – maar het leek heel serieuze belangstelling. Zeker dertig keer heb ik via de telefoon en de mail contact gehad met die mensen. Dan verwacht je niet dat je meteen na aankomst op het vliegveld wordt ontvoerd.”

Na een volkomen slaaploze nacht kreeg Fransen woensdagmorgen 8 januari met een kapmes op de keel de opdracht zijn vrouw Caroline thuis in Pijnacker te bellen. De opdracht was om in het Engels te zeggen dat ze gevangen waren genomen en alleen tegen betaling van losgeld pas weer vrijgelaten zouden worden.

Caroline belde meteen directeur Jan-Pieter Dalsem en die ging vervolgens de officiële instanties bellen: politie, ministerie van Buitenlandse Zaken, enzovoort. Volgens berichtgeving in het Algemeen Dagblad reageerde Buitenlandse Zaken niet adequaat.

Speciaal team

Pas toen woensdagavond een speciaal team van de Politie Haaglanden zich met de zaak ging bemoeien, kwam er echt schot in de zaak. De ontvoerders eisten eerst geld van de families van de gegijzelde kassenbouwers.

Toen het woensdagavond met veel moeite gelukt was om een bedrag over te maken, gingen de ontvoerders zich richten op de werkgever van de heren. Er werden stevige bedragen geëist, maar met medewerking van het speciale team van Haaglanden wist zakenman Dalsem er flink wat af te krijgen. “Je moet afdingen in Afrika”, zegt Marcel Fransen na twee weken weer redelijk ontspannen.

Hij wil niet zeggen hoe veel geld er uiteindelijk in twee instanties is betaald aan de ontvoerders, maar volgens het AD kun je er een goede middenklasse-auto voor aanschaffen. Het gaat dus waarschijnlijk om (enkele) tienduizenden euro’s.

Vlucht

De zakenreis die in een gijzeling veranderde, zou volgens de tickets tot donderdagavond 9 januari duren. Wonder boven wonder konden de heren uiteindelijk zelfs op het afgesproken tijdstip terugvliegen naar Nederland.

Marcel Fransen: “We zouden meerdere locaties bekijken, eerst in Togo en vervolgens net over de grens in Ghana. Vanuit Acra in Ghana zouden we weer terugvliegen naar Nederland, maar daar zijn we natuurlijk nooit geweest. Wij wisten dat zelf niet, maar onze vlucht was omgeboekt zodat we via Lomé konden vliegen naar Nederland.”

Maar voordat het zo ver was, beleefden de heren nog een paar benauwde uren. “We hebben een tijdlang door een verlaten zanderige buitenwijk van de stad gewandeld en dan vraag je je af: wat gaat er gebeuren? Ze hadden wel steeds gezegd en laten blijken dat het hen puur om het geld ging, maar je weet het natuurlijk nooit. Je houdt met het ergste rekening. Uiteindelijk ging het er om dat wij later niet zouden kunnen herkennen waar we precies geweest zijn. Na een hele tijd lopen werden we in een taxi gezet en die bracht ons naar het vliegveld. Een medewerkster van de Duitse ambassade in Togo ving ons daar op. Pas toen we in het vliegtuig terug naar Nederland zaten, voelden we ons weer helemaal bevrijd.”

Geweld

Het is niet helemaal duidelijk of er nog actie wordt ondernomen tegen de ontvoerders die een tijdje terug mogelijk ook al Italiaanse zakenmensen op dezelfde manier te grazen hebben genomen. Toen schijnt er wel stevig geweld te zijn gebruikt.

“Ze hebben ons verder goed behandeld. Ook de bewakers stelden ons gerust dat we niet bang hoefden te zijn, als er gewoon zou worden betaald. We kregen ook te eten en te drinken, maar daar ben je in zo’n Afrikaans land sowieso voorzichtig mee. Ik heb het maar gehouden bij een beetje appels en vooral bananen. Echt trek heb je in zo’n situatie toch niet”, aldus Marcel Fransen wiens collega Jan de Baar het avontuur ook goed heeft doorstaan. “Eigenlijk is het voor je familie thuis nog angstiger dan voor ons.”

Of de boeven worden gepakt, is zeer te betwijfelen. Jan-Pieter Dalsem vindt het wel zaak, dat deze praktijken breed onder de aandacht worden gebracht. Hij vindt dat er een meldpunt voor bedrijven moet komen die ook min of meer dit soort ervaringen hebben, zodat zakenmensen gewaarschuwd zijn en in elk geval de informatie wordt gecoördineerd.

Ook moet er bij dit soort zaken sneller en adequater worden gehandeld. De kassenbouwondernemer heeft zich een groot deel van de woensdag letterlijk ‘hulpeloos’ gevoeld, omdat hij bij het vinden van concrete bijstand eerst van het kastje naar de muur werd gestuurd.

Intussen is Marcel Fransen alweer twee weken terug bij vrouw en kinderen in Pijnacker. “Ik ben er nog wel mee bezig, maar ik slaap alweer redelijk en ben weer gewoon aan het werk. Maar het blijft een bijzonder nare ervaring, die je natuurlijk nooit meer vergeet. Het scheelt wel dat we redelijk werden behandeld en er moed uit putten dat het die lui om het geld ging.”

Ze hebben nu een startkapitaaltje, maar zullen dat zeker niet investeren in een nieuwe kas. En bij Dalsem zullen ze niet meer zo snel zo diep Afrika in gaan voor een project. Marcel Fransen gaat voorlopig niet naar het buitenland – hij hoeft ook niet zo vaak – maar zijn collega Jan de Baar heeft alweer een reisje naar Nicaragua geboekt. Ook een gezellig oord…


Grotere kaart weergeven

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant