Piet en Wil Notenboom

Bij een toneelvoorstelling in Nootdorp zaterdagavond kwam Pijnackernaar Teun van Viegen met een prima Dorpsgenotentip: Piet Notenboom.

Een geboren Oude Leedenaar die al veertig jaar in Berkel woont en veel te vertellen heeft. Meteen na de Halve Marathon Oostland gingen we op zondagmiddag al op visite bij Piet en Wil Notenboom aan de Klapwijksezoom, waar ze nu een jaar of vijftien wonen. Voor die tijd woonden ze vanaf 1981 aan de Stationsweg in Rodenrijs. Destijds moest je nog economisch aan de gemeente gebonden zijn. Pas als een huis meer dan een jaar te koop stond, mocht ook een niet-Berkelaar het huis kopen. Een broer van Piet woonde er en gaf de tip. Piet en Wil woonden met hun twee zoons, Mark van nu 47 en Paul van 45, op een bovenwoning in de C. Fockstraat in Delft. Op zich een leuk huis in een fijne buurt maar met twee jonge kinderen is een bovenwoning toch niet ideaal. Bovendien waren Piet en Wil in hun jeugd allebei ruimte om zich heen gewend.

Kruidenierswinkel
Piet komt uit een gezin met zes kinderen – vier jongens en twee meisjes – dat woonde aan de Oude Leedeweg 147. Zijn vader Jan had daar tot zijn overlijden in 1975 een kruidenierswinkel, met op nummer 73 in Oude Leede nog een dependance waar ze behalve kruidenierswaren ook manufacturen verkochten, onder andere knopen, garen en overalls.
Toen vader Jan al op zijn 56ste overleed hebben zijn kinderen het winkeltje nog een half jaar draaiend gehouden en vervolgens is het ‘gesaneerd’ zoals dat heet. Als je in die tijd stopte met een tuinbouwbedrijf of een andere onderneming dan kreeg je van de overheid een ‘saneringspremie’. Moeder Menks Notenboom-Van den Berg, die ook in Oude Leede was geboren en getogen, ging later in de bebouwde kom van Pijnacker wonen.
Piet is de derde in het gezin. Niek en Daan zijn zijn oudere broers en na hem volgden nog: zus Joke, broer Adrie en zus Enny. Piet en zijn broers en zussen zaten in Oude Leede op de lagere school. Daarna deed hij – net als Teun van Viegen – de MULO in Pijnacker. Eerst in barakken in de Adam Pijnackerstraat en daarna op een gloednieuwe school aan de Meidoornlaan.

Na de MULO solliciteerde Piet samen met maat Rien Rodenburg naar een baan bij de Belastingdienst. Hij werd aangenomen maar zei na de eerste werkdag tegen zijn vader dat hij het hooguit een half jaar zou volhouden. Uiteindelijk bleef Piet er 46,5 jaar werken. Totdat hij 63,5 jaar was. Toen ging hij met vervroegd pensioen. Toen ze 25 jaar getrouwd waren, zei Mark in een voordracht dat zijn vader wel een baan had maar geen werk. Piet kon er wel om lachen. De Belastingdienst heeft hem veel goeds en moois gebracht, met als meest positieve: zijn levenspartner Wil Vreugdenhil uit Den Hoorn. Piet (nu 73) en Wil (70) ontmoetten elkaar in 1971 tijdens het sportuurtje van de Belastingdienst op vrijdagmiddag. Ze werkten toen allebei in een kantoor aan het Westplantsoen in Delft. Het sportuurtje werd onder meer ingevuld met volleybal, een sport waar Wil erg goed in was. Ze heeft het jeugdteam van Zuid-Holland ooit nog gehaald. “Ik was heel sportief en sportte wel zes dagen in de week. We waren Nederlands-Hervormd en op zondag sporten was toen taboe voor ons. Ergens vond ik dat nog jammer ook.” Piet en Wil trouwden op 24 oktober 1973: in het gemeentehuis van Schipluiden waar ondertrouw 44 gulden kostte en in het kerkje van ’t Woudt. De familie Vreugdenhil woonde in Den Hoorn maar de ouders van Wil, Teun Vreugdenhil en Cocky Lekkerkerk, hadden een tuinbouwbedrijf in Sion, waar ze vooral tomaten teelden. Wil is de middelste van drie kinderen; ze heeft twee broers, Aad en Ton.

Gouden huwelijk
Wil is niet zo lang bij de Belastingdienst blijven werken als echtgenoot Piet. Al met al vijf jaar. “Je kon destijds nog niet parttime werken. Het was alles of niks. Het was zelfs zo dat vrouwen vaak stopten met werken zodra ze trouwden of kinderen kregen. Zelf vond ik het niet zo erg. Ik had lang genoeg binnen gezeten op dat kantoor. Ben meer een buitenmens.”

Een kleine rekensom wijst uit dat Piet en Wil vorige week dinsdag 24 oktober vijftig jaar getrouwd waren. Ze hebben dat groots gevierd met een gezellig feest bij ’t Manneke. Ze hadden alle reden voor een feest. Wil is namelijk wonderbaarlijk goed hersteld van alvleesklierkanker. Dat openbaarde zich ruim een jaar geleden, maar na twaalf chemokuren en na een zware operatie voelt ze zich nu weer goed.

Bonus
Ze ziet alle levenstijd die ze nu nog mag beleven als bonus, als iets extra’s dat ze er nog bij krijgt. Blijdschap en dankbaarheid; dat zijn vooral de gevoelens van Wil, Piet en ook van hun familie en vrienden. Herstellen van deze ziekte was en is ‘een cadeau’ en daarom willen ze de giften van het gouden huwelijksfeest straks overhandigen aan de organisatie van de bekende Rotterdamse arts Casper van Eijk. Wil vertelt dat ze ook weer is gaan sporten. Haar huidige sport is aerobics. Wil en Piet hebben de laatste jaren heel veel gereisd en gefietst in binnen- en buitenland. Voorlopig houden ze het even op Nederland en vooral Wil wil niet te lang vooruit plannen. Ze is meer in het moment gaan leven.

Ze zijn in het verleden ook via de muziek in het buitenland verzeild geraakt. Piet was als bas actief in het Groot Nederlands Mannenkoor van Martin Mans. Met dat koor maakten Piet en Wil enkele onvergetelijke reizen, onder meer naar Canada, waar ze optraden voor mensen die vanuit Nederland naar Canada waren geëmigreerd.
“Mensen reden uren om ons te zien en horen zingen”, aldus Piet die nu niet meer in het koor van Martin Mans zingt maar wel al een jaar of twintig in het Hollands Christelijk Mannenkoor, HCM, dat onder leiding staat van de professionele dirigent Arjan Breukhoven. Het 105 zangers tellende mannenkoor geeft regelmatig optredens en luistert ook kerkvieringen op. Piet vindt het mooi dat kerels van allerlei sociale en religieuze herkomst lekker samen zingen. Hij kijkt alweer uit naar de Kerst-In in de kersttijd in de RK-kerk van Berkel en Rodenrijs. Piet zit bij het HCM ook in de oud-papier-ophaalploeg.

Bandje
In zijn jonge jaren was Piet bassist in een bandje met de naam Love ’68. Het bandje heeft niet zo lang bestaan, maar de optredens blijven onvergetelijk. Nog regelmatig hoort Piet een song op de radio en dan zegt hij: dat speelden wij destijds ook. Piet Notenboom is ook al een jaar of veertig actief bij de voetbalvereniging CVV Berkel. Vanaf het moment dat zoon Mark er op zijn zevende ging voetballen. Zoon Mark was een uitstekende voetballer die vanaf de B-jeugd meteen overging naar CVV Berkel 1. Jammer genoeg moest hij door een rugblessure al vroeg stoppen. Piet zat vier jaar in het bestuur, was leider van het eerste en het tweede en is nog steeds de gastheer bij de thuiswedstrijden van het eerste. Vangt de tegenstander en de scheidsrechter op en zorgt voor de thee in de rust, enzovoort. “Gisteren hebben we ongelukkig verloren van Oliveo, met 3-4. Daar baal ik flink van”, aldus Piet die ook van de partij is maandagmorgen als de accommodatie na een voetbalweekend weer gereinigd moet worden. Hij is ook een jaar of zes meegegaan met het jeugdkamp, als lid van de keukenploeg. Voor al zijn verdiensten voor de CVV Berkel is Piet benoemd tot Lid van Verdienste.

Fietsen
Behalve samen fietsen - gewoon en elektrisch met Wil - mag Piet er ook graag met de racefiets op uit gaan. Binnenkort mogen de bruid en de bruidegom een paar dagen en nachten naar een kasteel in Driebergen. Gekregen van de kinderen en de kleinkinderen vorige week toen ze hun gouden huwelijksfeest vierden. Via Paul en partner Floor hebben ze twee kleinzoons, Luuk van zes en Sep van drie. Via de partner van Mark, Daniëlle, hebben ze nog twee bonuskleinkinderen die al wat ouder zijn, Allyssa en Menso. Dat was een mooi bezoek bij twee enthousiaste, ondernemende, actieve en dankbare Berkelaren!