De dienst wordt warm en inspirerend. De voorgangers rekenen op een volle Oostlaankerk.
De dienst wordt warm en inspirerend. De voorgangers rekenen op een volle Oostlaankerk.

Zondag in Pijnacker één kerkviering voor iedereen

Actueel 3.424 keer gelezen

Alleen vanuit energiebesparing is het al goed om alle kerkgangers van Pijnacker op één plek samen te brengen. Het is bijna niet meer te doen om een kerk warm te stoken. Zondag mogen de Dorpskerk, de Ackerkerk, de Ontmoetingskerk en het Kruispunt koud blijven. Ze blijven dicht. Alle kerkgangers zetten koers naar de Joannes de Dooperkerk aan de Oostlaan. Daar is de jaarlijkse Oecumenische Viering. De kerken zetten dan even hun verschillen en geschillen opzij en zetten in op een gezamenlijke viering waar iedereen zich in kan vinden.

Een samengesteld koor onder leiding van Erik Bleichrodt uit de Ontmoetingskerk is al een paar vrijdagen een het repeteren en als de sfeer zondag in de kerk net zo goed is als bij de repetities in de RK-pastorie dan wordt het een heel geslaagde viering. Het was en is een en al ‘harmonie’ bij die zangrepetities. We hebben de voorgangers diaken Dick Vrijburg van de RK-kerk en dominee Arien Treuren van de Dorpskerk een paar vragen voorgelegd ter informatie over en promotie van de oecumenische viering van zondag 22 januari. Die begint om een ‘protestants tijdstip’, namelijk klokslag 10 uur. Wees welkom of volg de viering online via www.kerkomroep.nl.

Wanneer is de viering, waar en wat is het thema deze keer? Wat kunnen de kerkgangers verwachten?
Dick Vrijburg: Zondag 15 januari was de start van de jaarlijkse Week van gebed voor Eenheid. De Raad van Kerken in Nederland, Samen Kerk in Nederland (SKIN) en MissieNederland organiseren gebedsweek in samenwerking met de lokale kerken. In Nootdorp was in de Bartholomeuskerk zondag 15 januari de oecumenische viering. Het mag bijdragen aan de eenheid waar Jezus Christus zelf ook om bad, ‘opdat de wereld gelooft dat U Mij hebt gezonden’. 

Arien Treuren: Het thema is: Doe goed en zoek recht, naar Jesaja. Bijzondere aandacht is er voor de verdeeldheid die veroorzaakt wordt door het onrecht van ongelijkheid en racisme. De Bijbeltekst die centraal staat tijdens de Week van gebed voor eenheid komt uit Jesaja 1 vers 17: ‘Leer goed te doen; zoek het recht, houd tirannen in toom, kom op voor wezen, sta weduwen bij’.

Dick Vrijburg: Als symboliek leggen we de zware steen van het onrecht in het licht van de Paaskaars die we daar in het bijzonder voor aansteken. Dat hebben we zondag in Nootdorp al gedaan en zo gaat het ook in Pijnacker komende zondag. Zo wordt de zware steen van het onrecht draagbaar voor ons christenen. Het is een utopie om te deken dat na de gebedsweek het onrecht weg is.

Jullie zijn de voorgangers? Wat maakt het voorgaan in een oecumenische viering mooi? En wie doet wat in de voorbereiding en tijdens de viering?
Dick Vrijburg: De oecumene sluit heel goed aan bij de gedachten over gastvrijheid en elkaar ontmoeten in Christus. Zowel naar elkaar als geloofsgemeenschappen, alsook naar buiten toe in de samenleving. Een brede participatie staat ons voor ogen, waarbij oecumene net even een lagere drempel heeft om in de kerk mee te doen. Immers we hebben niet alleen een boodschap voor elkaar, maar voor de wereld in zijn geheel. Een werkgroep van vrijwilligers en de voorgangers bespreken met elkaar de inhoud van de viering. De liederen gaan in overleg met de dirigent en organist. 

Arien Treuren: De eerste keren dat de jaarlijkse oecumenische dienst werd gehouden, voelde je heel sterk: dit is een doorbraak. De waterscheiding tussen Rooms-Katholiek en Protestant, die ook in Pijnacker eeuwenlang bestond, werd zoals eerder in de politiek en sociale organisaties nu kerkelijk doorbroken. Er zijn veel kleinschaliger initiatieven aan voorafgegaan, zoals diensten in de vredesweek, in de stille week. Maar dat was altijd ‘s avonds en met een beperkte groep. Dat alle kerkgebouwen in de ochtend, het moment bij uitstek dicht zijn, behalve die éne waarin we met elkaar samen komen, hebben velen denk ik als helend ervaren. Eindelijk! De wederzijdse betrokkenheid en intensieve samenwerking bij de ontvangst van jongeren uit heel Europa die de internationale Taizé-conferentie in de Ahoy in Rotterdam bijwoonden - er waren in de Kerstweek van 2010 rond de 600 gasten die in Pijnacker logeerden - heeft de laatste koudwatervrees weggenomen. Zo schat ik in. Inmiddels is er gewenning ingetreden. Dat gaat snel. Maar toch beleven veel gemeenteleden en parochianen het als een feest. 

Wat maakt de jaarlijkse gezamenlijke viering zo ander dan de gewone vieringen op zondag?
Dick: In de wekelijkse vieringen sleept er kansrijk een soort van gewoonte in: ‘de Mis wordt gelezen’ Wat ook overigens een kracht kan zijn, dan denk ik bijvoorbeeld aan een gebruik van een rozenkransgebed of je dagelijkse gebeden die ook niet altijd met even veel aandacht gepaard gaan. De oecumenische viering biedt iets extra’s in de vorm van de andere symboliek die in de gewone vieringen niet zo veel gebruikt worden. Dat zet misschien mensen hoopvol aan het nadenken en het geeft inspiratie.

Arien: Anders is de ontmoeting met anderen. ‘Aander lu, bin ook lu’ is een gevleugeld Gronings gezegde. ‘Andere mensen zijn ook mensen.’ Het drukt de verwondering uit van Oost-Groningse boeren die opeens met onderduikers uit het westen van Nederland samenleefden op hun eigen erf. Verhip, zij volgen Christus ook, realiseer ik me soms rond zo’n oecumenische dienst van die ‘anderen’. Ze zijn met hetzelfde bezig. Komend vanuit hun eigen traditie, maar even intensief. 

Waarom zou het voor veel mensen zo lastig zijn om van oude gewoonten patronen af te stappen of positiever gezegd: daar een andere draai aan te geven?
Dick: Gewoontes geven een vorm van veiligheid, herkenbaarheid. Voor het onbekende bestaat nog vaak een vorm van koudwatervrees. Het vertrouwde kan ook een vorm van inspiratie zijn voor mensen, maar het vernieuwende ook.

Arien: Ik zie traditie niet als een probleem. In het Hebreeuws hangt dat woord samen met ‘leiden, geleid worden’. Een traditie, of die nu Rooms-Katholiek, Protestants of Joods is, is de wijze waarop God ons in dit leven leidt. Ontworteld zijn, dat is een probleem! Geen houvast hebben. Uiteraard vragen tradities om vernieuwing, maar die ontstaat door er van uit te leven. ‘t Is door met elkaar op te trekken dat de jaarlijkse oecumenische dienst er gekomen is. ‘t Is geen sterfhuisconstructie. De opdracht van christenen is dat ze een zijn of dat in elk geval proberen te zijn?

De opdracht van christenen is dat ze één zijn of dat in elk geval proberen te zijn? Zijn we voldoende één of kan er nog wel wat meer gebeuren zonder dat we eenheidsworst worden!
Dick: We komen een heel eind. Naast het vieren zijn er ook inhoudelijke avonden zoals vorig jaar een goed bezochte avond over Maria met daarbij een gezamenlijke leesgroep. Ook zijn we met het Eten en Ontmoeten welkom in de Acker, sinds het Parochiehuis verhuurd is. Een gastvrije ontvangst waarbij oecumene zijn vorm krijgt in de diaconie; zorgen voor elkaar. Leren van elkaars traditie is bij mij geen streven naar een eenheidsworst, maar een weg van inspireren. 

Arien: Waar ik het meest naar verlang is dat we met elkaar de maaltijd van de Heer kunnen vieren en dat kerkordelijke of inhoudelijke struikelblokken ons daar niet langer van weerhouden. 

Op wat in de kerk van de ander zijn jullie als voorgangers stiekem toch een beetje jaloers? Anders gezegd: wat vindt Dick mooi aan de protestantse traditie/cultuur en wat Arien aan de katholieke traditie/cultuur?
Dick: Het mooie aan de protestantse cultuur is voor mij het Bijbellezen. Daar kunnen wij in de RK-kerk nog meer initiatief in nemen. Daarnaast de zangcultuur, waarbij de samenzang veel breder is vormgegeven. Denk maar aan de EO met hun programma Nederland zingt.

Arien: Er zijn veel dingen die ik zou kunnen noemen. Stijlbesef, de feestelijkheid van vieringen, het vanzelfsprekend volgen van een liturgisch jaar. In de diensten in de Dorpskerk hebben veel van de dingen die vroeger als Rooms-Katholiek of Luthers werden versleten hun gewaardeerde plek gekregen. Een sterke vorm dient de inhoud van een dienst. Een paar jaar geleden werd de Dorpskerk voor een RK-uitvaart gebruikt. Toevallig moest ik na afloop in de inmiddels lege kerk zijn. Er hing een wolk van wierook! Stille hulde aan God. Mooi. 

Wordt het een warme viering?
Dick: Warm en inspirerend is zeker het streven, waarbij alle deelnemende kerken een rol hebben bij het plaatsen van de stenen van onrecht in het licht van de Paaskaars. Ik mocht vorig jaar preken in de Dorpskerk en kijk nu uit naar de preek van Arien.

Arien: We doen met elkaar ons best. Ik hoop op de genade Gods, dat de Heilige Geest ons verlicht en verwarmt. 

Dominee Arien Treuren gebruikt een Groningse uitdrukking: ‘Aander lu bin ook lu’. Andere mensen zijn ook mensen…
Dick Vrijburg vindt de Bijbelgerichtheid en het samen zingen mooie eigenschappen van de protestantse traditie.
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant